Tym mianem określa się zaburzenia przemiany węglowodanów występujące w chorobie i zespole Cushinga, w ektopowym wytwarzaniu ACTH (w niektórych nowotworach), a także w toku leczniczego stosowania glikokortykosteroidów. We właściwej chorobie i zespole Cushinga nieprawidłowa tolerancja glukozy występuje w około 90% przypadków, zaś jawną cukrzycę stwierdza się u około 20% pacjentów. Te zaburzenia są następstwem diabetogennego wpływu wytwarzanych (lub stosowanych) w nadmiarze glikokortykosteroidów. W okresie początkowym cukrzyca steroidowa jest zaburzeniem odwracalnym i może ustąpić po usunięciu przyczyny choroby (guza przysadki lub kory nadnerczy) bądź po przerwaniu kortykoterapii. Jeżeli jednak zwiększone wydzielanie tych hormonów — lub stosowanie ich pochodnych syntetycznych — trwa długo, albo też dotyczy osób genetycznie predysponowanych do cukrzycy, wykształca się charakterystyczny obraz cukrzycy trwałej (diabetes metacoiticalis). Jest on we wszystkich przypadkach bardzo podobny, niezależnie od podłoża patogenetycznego. W cukrzycy steroidowej występuje szczególny typ otyłości, obejmujący twarz i tułów, podczas gdy kończyny pozostają szczupłe. Na biodrach, udach i ramionach występują fioletowe rozstępy skórne (stiiae). Częstym objawem jest trądzik, a u kobiet niekiedy nadmierne owłosienie twarzy i górnej części tułowia (cukrzyca „kobiet brodatych”). Stwierdza się powiększenie wątroby, która w tej chorobie zawiera dużo glikogenu. Objawem charakterystycznym dla cukrzycy steroidowej jest obniżenie minimalnego progu nerkowego dla glukozy (FminG) wskutek zmniejszenia wchłaniania zwrotnego glukozy w cewkach nerkowych, co powoduje znaczny cukromocz przy umiarkowanej hiper- glikemii. Nie stwierdza się skłonności do ketozy, natomiast zwiększone jest stężenie pirogronianu i mleczanu we krwi. Wrażliwość na insulinę jest zmniejszona i może występować insulinooporność, co jest powodowane metabolicznymi wpływami glikokortykosteroidów i zmniejszeniem pod ich wpływem powinowactwa receptorów insulinowych komórek do insuliny. W różnicowaniu cukrzycy steroidowej z innymi postaciami cukrzycy należy uwzględnić charakterystyczny wygląd chorego oraz wyniki badań pomocniczych, wśród których szczególne znaczenie mają: zwiększenie stężenia kortyzolu we krwi, zwiększenie wydalania z moczem 11-hydrokortykosteroidów (11-OHCS), brak dobowych wahań stężenia tych składników we krwi i moczu, nadmierny wzrost wydalania 1l-OHCS z moczem po stymulacji ACTH i brak hamowania wydalania 11-OHCS z moczem przez deksametazon.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Wpływ pracy mięśniowej na przemianę węglowodanów u ludzi zdrowychWysiłki fizyczne dzieli się na: dynamiczne i statyczne, na krótkotrwałe (do kilkunastu minut), cechujące się dużą intensywnością i szybkim występowaniem zmęczenia, oraz …
- Zabiegi stomatologiczne u chorych na cukrzycęProblemy, wobec których staje lekarz dentysta wykonując zabieg stomatologiczny u chorego na cukrzycę, są podobne — chociaż na mniejszą skalę — do …
- Mechanizm działania glukagonuMechanizm działania glukagonu sprowadza się do jego interakcji ze swoistymi receptorami błon różnych komórek (hepatocyty, komórki B i D wysp trzustkowych, adypocyty, …
- Pochodne biguaniduMechanizm działania stosowanych w leczeniu cukrzycy pochodnych biguanidu nie jest związany z sekrecją insuliny. Niemniej jednak wykazano, że wywierają one niewielki wpływ …
- Powikłania leczenia insulinąInsulina jest lekiem z wyboru w terapii cukrzycy, gdyż umożliwia rzeczywistą substytucję niedoboru (bezwzględnego i względnego) tego hormonu, jednak w czasie jej …
- Cykliczne nukleotydyInsulina zmniejsza stężenie cAMP w komórkach, głównie przez aktywację fosfodiesterazy, i powoduje przejściowy wzrost stężenia cGMP. Wpływ hormonu na cAMP występuje jednak …
- Wpływy metaboliczne insuliny w niektórych tkankachMetaboliczne wpływy insuliny ulegają zróżnicowaniu w zależności od tkanki i jej funkcji fizjologicznej. Szczególnie wyraźne odrębności działania tego hormonu występują w tkance …
- Mechanizm działania polipeptydu trzustkowegoMechanizm komórkowego działania PP nie jest dotąd znany. Z efektów, które wywołuje u ludzi, jedynie pewnymi są: hamowanie czynności zewnątrzwydzielniczej trzustki i …
- Zakażenia w cukrzycyW przeszłości zakażenia były częstym powikłaniem cukrzycy i niejednokrotnie w dużym stopniu przyczyniały się do niekorzystnego w niej rokowania. Od czasu odkrycia …
- Kontrola cukrzycy w czasie operacjiBezpośrednie niebezpieczeństwo zabiegu chirurgicznego u chorego z cukrzycą sprowadza się z jednej strony do wystąpienia stanu niedocukrzenia krwi, z drugiej zaś do …
- Leczenie śpiączki hipermolalnejMa ono na celu zmniejszenie glikemii i przywrócenie molalności osocza do wartości prawidłowej oraz wyrównanie zaburzeń gospodarki wodno- elektrolitowej i poprawę zmniejszonej …
Najnowsze komentarze