Insulinooporność może być też następstwem zarówno defektu receptorowego, jak i poza(post)receptorowego. Wówczas krzywa zależności pomiędzy dawką a efektem biologicznym insuliny ulega wyraźnemu przesunięciu w prawo i obniżeniu, co dowodzi równoczesnego zmniejszenia wrażliwości i reaktywności na ten hormon. Prawdopodobnie taki złożony mechanizm ma insulinooporność w cukrzycach wtórnych, wywołanych zwiększonym wydzielaniem hormonów działających antagonistycznie wobec insuliny (choroba Cushinga, akromegalia), a także insulinooporność w otyłości i w chorobach wątroby. W razie wystąpienia insulinooporności należy podawać insulinę krótko działającą, wieprzową, w ilości niezbędnej do wyrównania cukrzycy. Z reguły w rachubę wchodzą duże dawki tego hormonu, który wstrzykuje się 3 razy dziennie, niekiedy częściej. W insulinooporności immunologicznej (przedreceptorowej i receptorowej) wskazane jest stosowanie insuliny wysoko oczyszczonej, a o ile jest to możliwe — insuliny ludzkiej. Podejmowano próby przełamania insulinooporności przez dożylne wstrzykiwanie dużych dawek tego hormonu (kilkaset j.m. dziennie) dożylnie przez okres 7—10 dni. Związana z przeciwciałami insulina stanowi wówczas rodzaj „krążącego zapasu”, z którego jest stopniowo uwalniana. Ten typ leczenia można zastosować po uprzednim wykonaniu śródskórnej próby wrażliwości na podawany hormon i dożylnej próby obciążenia nim. Obecnie bardziej dogodne możliwości dożylnego stosowania insuliny dają urządzenia do ciągłego jej wlewu. Opisano też przypadki, w których wyraźną poprawę uzyskano przez skojarzenie insulinoterapii z podawaniem pochodnych sulfonylomocznika. Leki te z jednej strony zwiększają wydzielanie endogennej insuliny, z drugiej zaś powodują zwiększenie powinowactwa i liczby błonowych receptorów insulinowych. Skojarzenie insuliny z pochodnymi biguanidu pozwala również zmniejszyć jej dobową dawkę. Dużego stopnia insulinooporność immunologiczna, której nie można opanować wyżej wymienionymi sposobami, wymaga leczenia immunosupresyjnego. Spośród leków tej grupy najlepsze wyniki uzyskiwano po zastosowaniu glikokortykosteroidów, np. prednizonu (Encorton Polfa) w dawce 40—60 mg dziennie. Zwykle po przejściowym pogorszeniu się przebiegu cukrzycy, od około 10 dnia zaznacza się zmniejszenie dobowego zapotrzebowania na insulinę. W razie braku poprawy po upływie miesiąca lek ten należy odstawić. W nieimmunologicznej insulinooporności typu receptorowego i poza (post)receptorowego istotne znaczenie ma leczenie przyczynowe, o ile znana jest przyczyna zmniejszenia wrażliwości i (lub) reaktywności na insulinę i o ile poddaje się ona działaniu terapeutycznemu (leczenie otyłości, chorób wątroby, chorób gruczołów wewnętrznego wydzielania).
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Rozpoznanie i leczenie choroby niedokrwienna sercaObraz kliniczny i rozpoznanie. Obraz kliniczny choroby niedokrwiennej serca, a w szczególności zawału mięśnia sercowego, u chorych na cukrzycę jest taki sam …
- Teoria hormonalnaZakłada ona, że przyczyną rozwoju mikroangiopatii cukrzycowej jest nadmierne wytwarzanie hormonów przysadkowych, głównie hormonu wzrostu. U chorych na cukrzycę, zwłaszcza typu 1, …
- Cukrzyca typu dorosłych u młodocianychTen szczególny rodzaj cukrzycy typu 2 występuje u dzieci rzadko i dotąd niewiele jest informacji na temat jego częstości w populacjach poniżej …
- GlukagonHormon ten powoduje wyraźne zwiększenie sekrecji insuliny, przy czym powyższy efekt występuje wcześniej aniżeli przyrost glikemii. Wydzielanie insuliny przez komórki B jest …
- Nefropatia cukrzycowaNefropatia cukrzycowa jest to zespół kliniczny występujący u chorych na cukrzycę, którego morfologicznym podłożem jest swoiste dla tej choroby stwardnienie kłębuszków (glomemlosclerosis …
- Interakcja z innymi lekamiNajczęściej występuje i ma największe znaczenie interakcja pochodnych sulfonylomocznika z lekami, które nasilają i przedłużają ich działanie hipoglikemizujące. Mechanizm tej interakcji jest …
- Obraz morfologiczny i patogeneza nefropatii cukrzycowejPoza przytoczonymi tam hipotezami rozwoju mikroangiopatii cukrzycowej w odniesieniu do nerki podkreśla się jeszcze znaczenie zaburzeń czynnościowych, poprzedzających pojawienie się zmian morfologicznych. …
- Insulina we krwiW wyższych organizmach insulina pełni przede wszystkim funkcję hormonu dokrewnego (endokrynnego), tzn. jest wydzielana przez syntetyzujące ją komórki B wysp trzustkowych do …
Makarony bezglutenowe i niepalona kasza gryczana
Zdrowy tryb odżywiania jest ważną kwestią dla wielu osób, zwłaszcza dla kobiet. Panie przykładają wielką wagę do tego, co konkretnie spożywają, dlatego …- Przeciwciała alergiczneSą to ciepłochwiejne przeciwinsulinowe przeciwciała humoralne, należące do immunoglobulin E, powodujące w stężeniach ponadprogowych kliniczne objawy natychmiastowej alergii insulinowej. Usadowione na komórkach …
- Okres rekonwalescencjiPo wyprowadzeniu chorego z kwasicy ketonowej, co najczęściej następuje w ciągu 24, rzadziej 48 h (wcześniej u dzieci), podaje się mu w …
Najnowsze komentarze