Insulinooporność może być też następstwem zarówno defektu receptorowego, jak i poza(post)receptorowego. Wówczas krzywa zależności pomiędzy dawką a efektem biologicznym insuliny ulega wyraźnemu przesunięciu w prawo i obniżeniu, co dowodzi równoczesnego zmniejszenia wrażliwości i reaktywności na ten hormon. Prawdopodobnie taki złożony mechanizm ma insulinooporność w cukrzycach wtórnych, wywołanych zwiększonym wydzielaniem hormonów działających antagonistycznie wobec insuliny (choroba Cushinga, akromegalia), a także insulinooporność w otyłości i w chorobach wątroby. W razie wystąpienia insulinooporności należy podawać insulinę krótko działającą, wieprzową, w ilości niezbędnej do wyrównania cukrzycy. Z reguły w rachubę wchodzą duże dawki tego hormonu, który wstrzykuje się 3 razy dziennie, niekiedy częściej. W insulinooporności immunologicznej (przedreceptorowej i receptorowej) wskazane jest stosowanie insuliny wysoko oczyszczonej, a o ile jest to możliwe — insuliny ludzkiej. Podejmowano próby przełamania insulinooporności przez dożylne wstrzykiwanie dużych dawek tego hormonu (kilkaset j.m. dziennie) dożylnie przez okres 7—10 dni. Związana z przeciwciałami insulina stanowi wówczas rodzaj „krążącego zapasu”, z którego jest stopniowo uwalniana. Ten typ leczenia można zastosować po uprzednim wykonaniu śródskórnej próby wrażliwości na podawany hormon i dożylnej próby obciążenia nim. Obecnie bardziej dogodne możliwości dożylnego stosowania insuliny dają urządzenia do ciągłego jej wlewu. Opisano też przypadki, w których wyraźną poprawę uzyskano przez skojarzenie insulinoterapii z podawaniem pochodnych sulfonylomocznika. Leki te z jednej strony zwiększają wydzielanie endogennej insuliny, z drugiej zaś powodują zwiększenie powinowactwa i liczby błonowych receptorów insulinowych. Skojarzenie insuliny z pochodnymi biguanidu pozwala również zmniejszyć jej dobową dawkę. Dużego stopnia insulinooporność immunologiczna, której nie można opanować wyżej wymienionymi sposobami, wymaga leczenia immunosupresyjnego. Spośród leków tej grupy najlepsze wyniki uzyskiwano po zastosowaniu glikokortykosteroidów, np. prednizonu (Encorton Polfa) w dawce 40—60 mg dziennie. Zwykle po przejściowym pogorszeniu się przebiegu cukrzycy, od około 10 dnia zaznacza się zmniejszenie dobowego zapotrzebowania na insulinę. W razie braku poprawy po upływie miesiąca lek ten należy odstawić. W nieimmunologicznej insulinooporności typu receptorowego i poza (post)receptorowego istotne znaczenie ma leczenie przyczynowe, o ile znana jest przyczyna zmniejszenia wrażliwości i (lub) reaktywności na insulinę i o ile poddaje się ona działaniu terapeutycznemu (leczenie otyłości, chorób wątroby, chorób gruczołów wewnętrznego wydzielania).
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Leki przeciwnowotworoweHamowanie biosyntezy i wydzielania insuliny przez te leki jest wynikiem ich ogólnego działania onkostatycznego. Leki alkilujące i antybiotyki, interferując w procesie transkrypcji …
Statystyki uzależnień. Uzależnienie po polsku
Wydawać by się mogło, że nowy wiek przyniósł ze sobą nową jakość życia, nowe podejście, nowe… uzależnienia. Jednak jak podaje opublikowany w …Olej z pestek moreli czy olej słonecznikowy. Który wybrać?
Do własnej kuchni można kupić różnego rodzaju produkty. Zwykle ludzie przykładają do tego dość wielką wagę, ponieważ to co jemy ma wpływ …- Przeszczepianie trzustkiWyleczenie z cukrzycy jest teoretycznie i praktycznie możliwe przez przeszczepienie choremu na cukrzycę trzustki pobranej ze zwłok „zdrowego” (nie chorującego za życia …
- Powikłania leczenia insulinąInsulina jest lekiem z wyboru w terapii cukrzycy, gdyż umożliwia rzeczywistą substytucję niedoboru (bezwzględnego i względnego) tego hormonu, jednak w czasie jej …
- Nadczynność gruczołu tarczowegoCzęstość cukrzycy w tej chorobie oblicza się na 2—3%. Była ona przeciętnie 2 razy wyższa od chorobowości wskutek cukrzycy w ogólnych populacjach, …
- Utlenianie kwasów tłuszczowychUtlenianie kwasów tłuszczowych rozpoczyna się od ich aktywacji przez przejście w tioestry koenzymu A (acylo-CoA) przy udziale tiokinaz (ligaz) i ATP. Ponieważ …
- Okres cukrzycy długotrwałej (powtórki)Doświadczenie kliniczne poucza, że większość chorych dostosowuje swoje zachowanie zdrowotne do otrzymanych wskazówek zwykle przez kilka tygodni do kilku miesięcy, później zaś …
- GłodzenieGłodzenie, zarówno krótkoterminowe, jak i przedłużone, idzie w parze ze zmniejszaniem się stężenia insuliny we krwi na czczo. Najczęściej stwierdza się wówczas …
- Hiperbilirubinemia, czerwienica i inne powikłaniaHiperbilirubinemia. Jej przyczyną jest prawdopodobnie niedojrzałość enzymatyczna wątroby, chociaż bierze się pod uwagę także inne czynniki (hipoksję, policytemię, zaburzenie erytropoezy pozaszpikowej). Może …
- Insulinooporność przedreceptorowąJest ona następstwem degradacji lub unieczynnienia insuliny obecnej we krwi i płynie międzykomórkowym przed jej interakcją z receptorem insulinowym komórek. Najlepiej poznanym …
Najnowsze komentarze