Punktem wyjścia do produkcji insulin wysoko oczyszczonych (highly puriiiecl insulins] było stwierdzenie na początku lat siedemdziesiątych przez Schlichtktrulla, że nawet kilkakrotnie krystalizowana insulina handlowa zawiera domieszki, które można wykazać (i usunąć) stosując chromatografię kolumnową na sefadeksie G 50, Za pomocą tej techniki uzyskuje się rozdział insuliny krystalicznej na 3 frakcje, z których tylko frakcja c odpowiada insulinie chemicznie czystej (z niewielką zawartością arginyloinsuliny i dezamidoinsuliny), frakcja b (stanowiąca 2—5% białek zawartych w preparacie insuliny) zawiera proinsulinę, produkty jej przejścia w insulinę i dimery insuliny, zaś frakcja a (stanowiąca 1% białek) odpowiada nie zidentyfikowanym białkom wielkocząsteczkowym (o masie cząsteczkowej powyżej 12 000), pochodzącym prawdopodobnie z części gruczołowej trzustki. Główną zaletą insuliny wysoko oczyszczonej jest jej mała immunogenność. Oprócz tego rodzaju insuliny, otrzymanego po raz pierwszy w Instytucie Naukowym Novo, który badacze duńscy nazwali insuliną monokomponentną, w ciągu ostatniego dziesięciolecia na rynek zostały wprowadzone przez innych producentów preparaty insuliny dodatkowo oczyszczonej, z tym że stopień czystości niektórych z nich jest niższy. Preparaty te nazwano insuliną jednoszczytową (monopeak, MP, albo single peak, SP). Dostępne w Polsce insuliny monokompoentne firmy Novo zawierają mniej niż 1 ppm proinsuliny, zawartość w nich glukagonu i peptydów glukagonopodobnych nie przekracza 0,1 ppm, zaś ilość polipeptydu trzustkowego i wazoaktywnego peptydu jelitowego mieści się poniżej 0,01 ppm. Jednoszczytowe preparaty insuliny wytwarzają także firmy Hoechst i Organon. W Polsce preparaty takiej insuliny wyprodukowały Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa pod nazwą insulin chromatograficznie oczyszczonych. Ze względu na ograniczoną dostępność i wysoką cenę preparaty wysoko oczyszczone nie są na razie stosowane powszechnie w leczeniu cukrzycy. Główne wskazanie do ich podania stanowią: 1) alergia insulinowa miejscowa i uogólniona; 2) insulinooporność; 3) lipoatrofia insulinowa; 4) konieczność okresowego stosowania insuliny u chorych nie wymagających stałego wstrzykiwania tego hormonu. Postuluje się także, aby insulinę wysoko oczyszczoną otrzymywały w okresie ciąży również te chore, które wymagają stałej insulinoterapii. Stosowanie insulin wysoko oczyszczonych w leczeniu cukrzycy rozpatruje się ponadto pod kątem ewentualnego szkodliwego wypływu dużego miana przeciwciał wiążących insulinę (i kompleksów immunologicznych), przyspieszającego i nasilającego rozwój późnych powikłań naczyniowych, takich jak nefropatia czy retinopatia. Chociaż ta hipoteza wymaga potwierdzenia w długoterminowych kontrolowanych badaniach klinicznych, przekonywające jest dążenie do stosowania insulin wysoko oczyszczonych u chorych na cukrzycę mających przed sobą długi okres przeżycia, w pierwszej kolejności u dzieci. Obecność zanieczyszczeń w konwencjonalnych preparatach może także wpływać na wyniki prac badawczych. Zawarty w nich polipeptyd trzustkowy, działający silnie immunogennie, sprawia, że u chorych leczonych insuliną z reguły stwierdza się w surowicy przeciwciała skierowane przeciw temu peptydowi.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Tkanka tłuszczowaGłównym zadaniem insuliny w tkance tłuszczowej jest ^-szybkie przekształcenie glukozy w tłuszcz i utrzymanie tego zapasu. Zakres przemiany glukozy w tłuszcz zależy …
- Proinsulina we krwiProinsulina stanowi około 6% aktywności insulinowej (IRI) ekstrahowanej z trzustki i podobną proporcję tego prohormonu w odniesieniu do wartości IRI stwierdza się …
- Czynność narządu wyspowego w cukrzycyW cukrzycy stwierdza się wyraźne zmiany ilościowe i zaburzenia czynności wszystkich rodzajów komórek wysp trzustkowych. Zachodzi przy tym wyraźna różnica pomiędzy cukrzycą …
- Przeciwwskazania do leczenia cukrzycy pochodnymi biguaniduPrzeciwwskazania do stosowania pochodnych biguanidu w cukrzycy można podzielić na 2 grupy, z tym że determinujące je mechanizmy niekiedy się zazębiają. Pierwszą …
- Przekaźniki interakcji insuliny z receptorem insulinowymPowiązanie interakcji insuliny ze swoistym receptorem błony komórkowej z dalszymi wpływami tego hormonu nie jest dotąd wyjaśnione, a przytoczone poniżej mechanizmy są …
- Zmiany skórne w cukrzycach wtórnychDo charakterystycznych i mających znaczenie diagnostyczne zmian w skórze dochodzi w hemochromatozie, wyspiaku wydzielającym glukagon (glucagonoma) i w rzadkich postaciach cukrzycy cechującej …
- Badania laboratoryjne nefropatii cukrzycowejW początkowym okresie nefropatii cukrzycowej, przy zachowanej wydolności nerek, stwierdza się białkomocz przekraczający przeważnie 2—3 g/d, zaś w surowicy zmniejszenie stężenia albumin, …
- jaskra wtórnaEpidemiologia i patogeneza. Jest to szczególna odmiana nowotworzenia naczyń w cukrzycy, występującego w tęczówce i ciele rzęskowym, doprowadzająca do zamknięcia kanału przedniej …
- Choroby skóry spowodowane mikroangiopatiąW tej grupie chorób skórnych zasadniczą nieprawidłowością są zmiany naczyń włosowatych skóry, typowe dla mikroangiopatii cukrzycowej. Są one poniekąd szczególną postacią choroby …
- Okres pooperacyjnyPostępowanie ukierunkowane na wyrównanie cukrzycy zależy w tym okresie od stanu metabolicznego chorego oraz rodzaju wykonanej operacji. U osób, które były poddane …
- Układ sercowo-naczyniowy a doustne leczenie cukrzycyW połowie lat siedemdziesiątych żywą dyskusję na temat celowości dalszego doustnego leczenia cukrzycy spowodowały raporty grupy uniwersytetów amerykańskich, dowodzące większej umieralności z …
Najnowsze komentarze