Obecność w surowicy przeciwciał wiążących insulinę stwarza możliwość tworzenia rozpuszczalnych i krążących z krwią kompleksów insulina-przeciwciało (AgAb). Istotnie w surowicy chorych na cukrzycę stwierdzano obecność takich kompleksów, jednak częstość ich wykrywania zależała od zastosowanej metody oznaczania. Posługując się metodą swoistą dla kompleksów insulina-przeciwciało, polegającą na ich rozbiciu w niskim pH i na oznaczeniu wiązania insuliny znakowanej jodem radioaktywnym przez uwolnione przeciwciała, stwierdzono ich obecność w surowicy u około 70% chorych na cukrzycę leczonych insuliną, Chociaż nie ulega wątpliwości, że tworzenie się tego rodzaju kompleksów jest rezultatem insulinoterapii, to jednak nie wykazano znamiennej korelacji pomiędzy ich poziomem a dawką insuliny, długotrwałością leczenia tym hormonem i skutecznością terapii (wyrównaniem cukrzycy). Pewną zależność zaobserwowano jednak, jeżeli chodzi o rodzaj stosowanej insuliny: poziom kompleksów immunologicznych był wyższy u chorych leczonych insuliną NPH (zawierającą protaminę) aniżeli u pacjentów leczonych insuliną krystaliczną, natomiast częstość ich występowania była bardzo mała u chorych leczonych półsyntetyczną insuliną ludzką. Poza kompleksami insulina-przeciwciało we krwi chorych na cukrzycę występują także kompleksy, których antygen nie jest jeszcze dokładnie zdefiniowany. Ich częstość, określona metodami nieswoistymi dla kompleksu insulina- -przeciwciało, waha się w granicach 20—30% i jest na ogół tego samego rzędu u chorych leczonych insuliną co u pacjentów leczonych tylko dietą lub lekami doustnymi, Występują one częściej w cukrzycy długo trwającej, a ich obecność i poziom kojarzą się znamiennie z występowaniem późnych powikłań tej choroby, w szczególności nefropatii, ale także retinopatii, neuropatii i choroby dużych naczyń. Natura tych kompleksów i przyczyna ich gromadzenia się we krwi chorych na cukrzycę nie są wyjaśnione. Z krwiobiegu są one usuwane przez komórki układu siateczkowo-śródbłonkowego. Ponieważ w cukrzycy, zwłaszcza niewyrównanej, zdolność fagocytowa komórek żernych zmniejsza się, jest prawdopodobne, że w tej chorobie następuje zwolnienie klirensu tych kompleksów. Z kolei bierne przenikanie owych cząsteczek do ściany małych naczyń i ich otoczenia może — zdaniem niektórych badaczy — przyczyniać się do rozwoju niektórych późnych powikłań cukrzycy. Niezbędne są jednak dalsze badania dla wyjaśnienia, czy kompleksy te mają jakieś ustalone znaczenie patofizjologiczne. Na razie można stwierdzić, że kompleksy immunologiczne stwierdzane w surowicy chorych na cukrzycę stanowią heterogenną grupę AgAb i że tylko ich część jest rezultatem immunogenności insuliny i tworzenia się immunoglobulin wiążących insulinę. Od kompleksów immunologicznych opisanych wyżej, występujących w cukrzycy długotrwałej, należy odróżnić kompleksy AgAb, które pojawiają się w surowicy we wczesnym okresie cukrzycy typu 1, a w których antygenem jest prawdopodobnie fragment błony uszkodzonych komórek B wysp trzustkowych.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Choroby trzustkiCukrzyca po całkowitym chirurgicznym usunięciu trzustki (co najmniej 90% gruczołu) należy u człowieka do dużej rzadkości. W związku jednak z doskonaleniem techniki …
- Zespół rakowiakaW przypadkach tego guza (carcinoid), dającego mnogie przerzuty i powodującego charakterystyczne objawy kliniczne, może wystąpić zaburzenie przemiany węglowodanów. W pojedynczych przypadkach stwierdzano …
- Mechanizm działania somatostatynyreceptorami błonowymi komórek wrażliwych na jej wpływ. W wyniku tej interakcji zmniejsza się w tych komórkach stężenie cAMP, jednak jej główne działanie …
- KatecholaminySpośród katecholamin biologicznie czynnych główny wpływ na metabolizm wywiera adrenalina. Jej fizjologiczna funkcja polega na szybkim uruchamianiu rezerw energetycznych organizmu i dostarczeniu …
- Klasyfikacja cukrzycy wg kryteriówJednym z głównych założeń nowej klasyfikacji cukrzycy, zaproponowanej przez WHO, jest zarezerwowanie nazwy cukrzyca (diabetes mellitus) wyłącznie dla choroby o ewidentnym obrazie …
- Gruźlica płucCzęstość gruźlicy płuc wśród osób z cukrzycą uległa w ciągu ostatniego półwiecza bardzo dużej zmianie. O ile w okresie przedinsulinowym stwierdzano zaawansowane …
- Mechanizm działania insulinyInsulina jest hormonem regulującym zużytkowanie i spichrzanie składników pokarmowych, czyli zabezpieczającym właściwe wykorzystanie pożywienia. Jej działanie biologiczne obejmuje przemianę węglowodanów, tłuszczów i …
- GlikokortykosteroidyJuż w dawnych pracach wykazano, że hormony kory nadnerczy powodują hiperglikemię, zwiększenie się zawartości glikogenu w wątrobie oraz ujemny bilans azotowy. Mimo …
- Zmiany anatomopatologiczne w cukrzycyZmiany morfologiczne, które stwierdza się w cukrzycy, można podzielić na takie, które wiążą się z etiologią tej choroby, oraz na ujawniające się …
Interpretacja siatki centylowej dla chłopców
Siatka centylowa jest świetnym wskaźnikiem wagi i wzrostu. Wbrew pozorom interpretuje się ją bardzo łatwo. Siatka centylowa chłopców obejmuje wiek do osiemnastego …- Zmiany tętnic i tętniczek w cukrzycyZmiany tętnic w cukrzycy obejmują miażdżycę (atheromatosis), stwardnienie tętniczek (aiteiiolosclerosis) i, rzadziej, stwardnienie typu Mdnckeberga. Miażdżyca tętnic. Proces aterogenezy przebiega w cukrzycy …
Najnowsze komentarze