Celem prawidłowego leczenia cukrzycy jest przywrócenie chorym sprawności życiowej, możliwości pełnego uczestniczenia w życiu społecznym („zdrowie uwarunkowane”), uchronienie od następstw inwalidztwa spowodowanego tą chorobą, lub też ich ograniczenie, oraz zapewnienie dostatecznie długiego okresu przeżycia. Dzieciom chorym na cukrzycę należy ponadto zapewnić prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny i socjalny. Dlatego głównym kryterium skuteczności leczenia jest osiągnięcie przez chorych dobrej sprawności fizycznej i prawidłowego stanu psychicznego. Te cechy kształtują się na ogół równolegle ze wskaźnikami somatycznymi, psychicznymi i biochemicznymi, które bezpośrednio wyznaczają rodzaj i kierunek leczenia. U chorych otyłych dąży się do stopniowej redukcji masy ciała, przez co przebieg choroby można wybitnie złagodzić lub nawet uzyskać jej remisję. Natomiast osobom wychudzonym zaleca się taką dietę i takie leczenie, by doprowadzić ich masę ciała do wartości należnej. Spośród biochemicznych wskaźników wyrównania cukrzycy najważniejszymi są: cukromocz i glikemia, w ostatnich latach coraz powszechniej dołącza się jeszcze wartość glikozylowanej hemoglobiny i glikozylowanej albuminy (białek surowicy). Zwiększenie stężenia związków ketonowych we krwi i ich obecność (aceton) w moczu jest sygnałem alarmującym, gdyż dowodzi niebezpiecznego dla życia, ostrego powikłania. Kryteria wyrównania cukrzycy są bardziej rygorystyczne podczas leczenia doustnego aniżeli podczas stosowania insuliny, gdyż w tym ostatnim przypadku przez każde wstrzyknięcie hormonu doraźnie koryguje się ewentualne pogorszenie stanu metabolicznego chorego. O ile zatem podając doustne leki przeciwcukrzycowe dąży się do aglikozurii lub zmniejszenia cukromoczu dobowego do mniej niż 10 g, to w czasie leczenia insuliną za graniczny dopuszczalny cukromocz przyjmuje się 30 g/d (około 10% spożytych węglowodanów). Wartość glikemii w ciągu doby u chorych przyjmujących leki doustne nie może przekraczać 11,1 mmol/1 (200 mg%), a powinno się dążyć, aby w 2 h po śniadaniu była ona mniejsza niż 8,3 mmol/1 (150 mg%). U chorych leczonych insuliną za górną dopuszczalną granicę glikemii w ciągu doby przyjmuje się również 11,1 mmol/1 (200 mg%), zaś u pacjentów z cukrzycą chwiejną — 14 mmol/1 (250 mg%). Równie ważne jest przestrzeganie dolnej dopuszczalnej granicy glikemii, gdyż określa ona ryzyko wystąpienia stanu niedocukrzenia krwi. Za takie pożądane najmniejsze stężenie glukozy we krwi w ciągu doby przyjmuje się u chorych leczonych wyłącznie dietą lub dietą i lekami doustnymi 5,5 mmol/1 (100 mg%), u chorych leczonych insuliną — 6,7 mmol/1 (120 mg%), zaś u chorych z cukrzycą chwiejną — 8,3 mmol/1 (150 mg%). Tak więc celem konwencjonalnej terapii jest utrzymanie glikemii dobowej w cukrzycy ustabilizowanej w granicach 5,5—11,1 mmol/1 (100—200 mg%), zaś w cukrzycy chwiejnej w granicach 8,3—14 mmol/1 (150—250 mg%) — tab. 64. W cukrzycy ustabilizowanej najmniejsze stężenie glukozy występuje z reguły na czczo, największe po posiłkach, przy czym glikemia w 1 h po posiłku zależy w dużym stopniu od szybkości wchłaniania jelitowego pożywienia (glukozy), natomiast w 2 h po posiłku odzwierciedla działanie insuliny (endo- i egzogennej). Normalizacji przemiany węglowodanów towarzyszy z reguły normalizacja metabolizmu tłuszczów, co znajduje wyraz w zmniejszeniu do wartości prawidłowych stężenia triglicerydów i cholesterolu w surowicy, o ile zwiększenie tego stężenia było zjawiskiem wtórnym. W przypadku kojarzenia się cukrzycy z pierwotną hiperlipoproteinemią należy obok leczenia cukrzycy zastosować środki (dieta, leki) ukierunkowane na zaburzenia gospodarki lipidowej. Przytoczone wyżej kryteria oceny leczenia i wyrównania cukrzycy odnoszą się do chorych poddanych konwencjonalnej terapii, a więc praktycznie do prawie wszystkich osób leczonych z powodu tej choroby. W razie podjęcia niekonwencjonalnych metod leczenia (ciągły wlew lub wielokrotne w ciągu dnia wstrzykiwanie insuliny), które w swoim założeniu mają naśladować naturalne rytmy wydzielania insuliny i naturalne jej stężenie we krwi, celem terapii jest całkowita normalizacja glikemii i wartości innych wskaźników biochemicznych i klinicznych, które w cukrzycy ulegają zmianie.
O autorze
Podobne wpisy
Pierwotne uszkodzenie włókna osiowego związane z zaburzeniem przemiany mioinozytolu
22 października 2017
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Leki saluretyczneZmniejszają one sekrecję insuliny i stosowane przez długi czas (np. w leczeniu nadciśnienia) stwarzają rzeczywiste zagrożenie wystąpieniem cukrzycy. To niepożądane działanie tej …
- Zabiegi stomatologiczne u chorych na cukrzycęProblemy, wobec których staje lekarz dentysta wykonując zabieg stomatologiczny u chorego na cukrzycę, są podobne — chociaż na mniejszą skalę — do …
- Rozpoznanie różnicowe i leczenie nefropatii cukrzycowejRozpoznanie różnicowe. Nastręcza ono duże trudności z tego względu, że z cukrzycą kojarzą się często różne choroby nerek. Najczęściej różnicuje się nefropatię …
- Neuropatia układu krążeniaUkładowym objawem neuropatii wegetatywnej jest hipotonia oitostatyczna, którą rozpoznaje się, gdy ciśnienie skurczowe w pozycji stojącej obniży się o ponad 4,0 kPa …
- Budowa glukagonu trzustkowegoGlukagon wytwarzany w komórkach A wysp trzustkowych jest pojedynczym łańcuchem peptydowym, liczącym 29 aminokwasów. W przeciwieństwie do insuliny, w jego cząsteczce nie …
- Glukagonopodobne peptydy jelitowe (enteroglukagon)Z błony śluzowej żołądka i jelit wszystkich kręgowców uzyskano substancję o właściwościach immunologicznych i częściowo biologicznych zbliżonych do właściwości glukagonu wytwarzanego przez …
- Leczenie śpiączki mleczanowejMa ono na celu: 1) przywrócenie pH krwi do wartości nie stanowiącej bezpośredniego zagrożenia życia i 2) zahamowanie gromadzenia się anionu mleczanowego …
- Insulina we krwiW wyższych organizmach insulina pełni przede wszystkim funkcję hormonu dokrewnego (endokrynnego), tzn. jest wydzielana przez syntetyzujące ją komórki B wysp trzustkowych do …
- Narząd wyspowySkupienie w wyspach trzustkowych różnych komórek wydzielających hormony, które mogą docierać do sąsiadujących komórek drogą bezpośrednich połączeń, czyni wielce prawdopodobną hipotezę, że …
Musztarda na przeziębienie?
Musztardę zawdzięczamy starożytnym Rzymianom. Już oni mieli świadomość tego, że musztarda może być używana z myślą o zdrowiu naszego organizmu. Dla nich …- Teoria genetycznaPodług tej teorii zmiany we włośniczkach w cukrzycy są uwarunkowane genetycznie obecnością określonych konstelacji zmutowanych genów i są objawem towarzyszącym zaburzeniu tolerancji …
Najnowsze komentarze