Przytaczane najczęściej mechanizmy ogólnego działania insuliny stanowią poniekąd historyczny przegląd postępu badań w dziedzinie poznawania molekularnych podstaw funkcjonowania komórki i jej struktur. Z kolejnymi odkryciami wiązano wpływy tego hormonu. Tak więc działanie insuliny było (i jest) rozpatrywane pod kątem następujących wpływów ogólnych: 1. Interakcja ze swoistym receptorem insulinowym błony komórek wrażliwych na działanie tego hormonu, w wyniku której zostają wzbudzone zależne od insuliny reakcje charakteryzujące czynność danej komórki. 2. Pobudzenie transportu niektórych metabolitów (heksoz, aminokwasów) i jonów (K+) z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wnętrza komórek. 3. Zmniejszenie stężenia cAMP w komórkach. 4. Pobudzenie syntezy kwasów nukleinowych, w szczególności m-RNA (transkrypcja genu), t-RNA i RNA rybosomów (translacja), czego rezultatem jest zwiększenie syntezy białek. 5. Bezpośredni wpływ na enzymy przez łączenie się wiązaniem niekowalencyjnym z białkiem enzymu w miejscu odległym od centrum katalitycznego, czyli działanie jako elektor allosteryczny. Dzisiaj wiadomo, że pierwotnym miejscem działania insuliny jest swoisty receptor insulinowy i że interakcja insuliny z tym receptorem inicjuje wyżej wymienione (a także inne) wpływy tego hormonu,