Jak była o tym mowa wyżej, do ostrych powikłań cukrzycy zaliczane są pojawiające się w krótkim czasie zespoły ciężkich objawów klinicznych, będących wyrazem gwałtownych i głębokich zaburzeń: metabolicznych, gospodarki wodno-elektrolitowej i często także równowagi kwasowo-zasadowej, spowodowanych ostrym niedoborem insuliny. Określa się je często mianem śpiączki cukrzycowej (Coma diabeticum), aczkolwiek stopień ograniczenia świadomości nie zawsze jest dokładnym wykładnikiem głębokości wyżej wymienionych zaburzeń. Niejednokrotnie lepiej można je ocenić biorąc pod uwagę całokształt obrazu klinicznego, a pewne rozpoznanie tych zespołów ustala się na podstawie właściwych badań laboratoryjnych. Śpiączka cukrzycowa ma różny przebieg, co jest wynikiem odrębnych mechanizmów patogenetycznych, doprowadzających do tego stanu, i obecnie odróżnia się następujące jej rodzaje: 1) śpiączkę ketonową, 2) śpiączkę hipermolalną (osmotyczną) oraz 3) śpiączkę mleczanową. Chociaż są to zespoły dobrze zdefiniowane, należy zaznaczyć, że rozgraniczenie między nimi nie zawsze jest wyraźne, zarówno jeżeli chodzi o podłoże patogenetyczne, jak i obraz kliniczny. Zaburzenie, które determinuje określony typ śpiączki cukrzycowej, może występować — z reguły w mniejszym stopniu — także w innym jej rodzaju. I tak w śpiączce ketonowej ważnym czynnikiem patogenetycznym poza kwasicą metaboliczną jest zwiększenie moralności osocza, spowodowane znaczną hiperglikemią, zaś w kwasicy mlecza- nowej może występować znaczący (niekiedy „maskowany”) wzrost stężenia związków ketonowych we krwi. Oprócz powyższych zespołów u osób z cukrzycą mogą występować także stany śpiączkowe wywołane inną ciężką chorobą. Jeżeli równocześnie dojdzie do niewyrównania cukrzycy (wskutek niekorzystnego wpływu dołączającej się choroby lub w następstwie niewłaściwego leczenia), różnicowanie z właściwą śpiączką cukrzycową może nastręczać trudności. Śpiączka cukrzycowa — głównie ketonowa, w znacznie zapewne mniejszym stopniu hipermolalna (osmotyczna) — była przed wprowadzeniem insuliny do leczenia cukrzycy częstym powikłaniem tej choroby i przyczyną zgonu ponad 60% osób nią dotkniętych. Obecnie występuje znacznie rzadziej i w krajach, w których jest dobrze zorganizowana opieka nad chorymi na cukrzycę, odsetek zgonów z powodu tego powikłania wynosi 1—3% i nadal wykazuje tendencję do zmniejszania się. W tych krajach częściej też przyczyną zgonu bywa śpiączka hipermolalna (osmotyczna) i mleczanowa; podobne zjawisko obserwuje się w Polsce. Należy wszakże zaznaczyć, że nadal największa jest zapadalność na śpiączkę ketonową, która w krajach rozwiniętych stanowi ponad 80% wszystkich przypadków śpiączki hiperglikemicznej. Fakt, że rzadziej staje się ona przyczyną zgonu niż pozostałe śpiączki, jest wynikiem lepszego rokowania; częściej bowiem występuje u ludzi młodych i łatwiej poddaje się skutecznej terapii. Mimo wyraźnego postępu w leczeniu wszystkie rodzaje śpiączek są jednak nadal bardzo groźnym powikłaniem cukrzycy i cechuje je duża śmiertelność. Jak już wspomniano, jest ona większa w śpiączce mleczanowej i hipermolalnej (osmotycznej) niż w ketonowej, ale w tej ostatniej rokowanie pogarsza się u ludzi starszych i w razie zbyt późnego podjęcia właściwego postępowania. Zgon występuje zwykle wśród pełnego obrazu śpiączki, może jednak nastąpić także po opanowaniu zaburzeń metabolicznych z powodu nieodwracalnego uszkodzenia mózgu, serca i nerek (zgon późny).
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Oddział szpitalnyJest ciągle jeszcze sprawą otwartą, czy w przedstawionej strukturze organizacyjnej należy tworzyć odrębne oddziały diabetologiczne w szpitalach szczebla uniwersyteckiego lub analogicznego, czy …
- GalaktozuriaPróg nerkowy dla galaktozy wynosi 0,5—1,0 mmol/1 (10— 20 mg%) i przekroczenie tej wartości z następczą galaktozurią zdarza się rzadko u dzieci …
Konsekwencje alkoholizmu. Jakie mogą być skutki długofalowego picia alkoholu?
Alkoholizm to poważny problem i jedna z groźniejszych chorób cywilizacyjnych naszych czasów. Choć w małych ilościach alkohol nie szkodzi, w większych, przyjmowanych …- Insuliny wysoko oczyszczonePunktem wyjścia do produkcji insulin wysoko oczyszczonych (highly puriiiecl insulins] było stwierdzenie na początku lat siedemdziesiątych przez Schlichtktrulla, że nawet kilkakrotnie krystalizowana …
- Klasyfikacja cukrzycy wg kryteriówJednym z głównych założeń nowej klasyfikacji cukrzycy, zaproponowanej przez WHO, jest zarezerwowanie nazwy cukrzyca (diabetes mellitus) wyłącznie dla choroby o ewidentnym obrazie …
- Powikłania leczenia insulinąInsulina jest lekiem z wyboru w terapii cukrzycy, gdyż umożliwia rzeczywistą substytucję niedoboru (bezwzględnego i względnego) tego hormonu, jednak w czasie jej …
- Preparaty insulinyDostępna na rynku i powszechnie dotąd stosowana insulina jest otrzymywana z trzustek wieprzowych i bydlęcych. Mianuje się ją w jednostkach międzynarodowych (j.m.). …
- Rozpoznanie i leczenie choroby niedokrwienna sercaObraz kliniczny i rozpoznanie. Obraz kliniczny choroby niedokrwiennej serca, a w szczególności zawału mięśnia sercowego, u chorych na cukrzycę jest taki sam …
- Inhibitory białkoweOpisano występowanie w surowicy następujących białkowych inhibitorów: 1. W 1953 r. Bornstein i Park wykazali w surowicy zwierząt z cukrzycą alloksanową, a …
- Obraz kliniczny i rozpoznanie encefalopatii cukrzycowejKliniczne ujawnienie się choroby naczyniowej nóg w cukrzycy poprzedza różnie długi okres, w którym chory nie zgłasza żadnych dolegliwości, a badaniem przedmiotowym …
- Biosynteza i wydzielanie insulinyU człowieka, podobnie jak u wszystkich kręgowców, insulina jest wytwarzana w swoistych komórkach B wysp trzustkowych, a następnie wydzielana do krwi, z …
Najnowsze komentarze