Powikłanie to polega na uszkodzeniu pojedynczego nerwu czuciowego lub ruchowego o cechach ostrego zapalenia (rteuritis diabetica, mononeuropathia diabetica). Czasem może być zajęte kilka nerwów równocześnie, lecz nie są to zmiany symetryczne i dotyczą nerwów przebiegających w różnych obszarach ciała (mononeuiopathia multiplex). Brak dotąd danych, które pozwoliłyby ustalić częstość występowania mononeuropatii u chorych na cukrzycę, wydaje się jednak, że powikłanie to obserwuje się rzadziej aniżeli przewlekłą neuropatię symetryczną. Prawdopodobnie na jego pojawienie się wpływa wiek, gdyż obserwuje się je głównie u ludzi starszych. Ostre zapalenie nerwu może występować w każdym okresie cukrzycy, częściej jednak spotyka się je w chorobie dłużej trwającej i wówczas może współistnieć z innymi postaciami neuropatii cukrzycowej. Nie wydaje się, by zależało ono bezpośrednio od przebiegu cukrzycy i dość często występuje w łagodnych postaciach choroby, a nawet może naprowadzić na jej rozpoznanie. Przypuszcza się, że patogeneza tego powikłania jest odmienna niż pozostałych neuropatii cukrzycowych i że bezpośrednią jego przyczyną jest nagłe niedokrwienie spowodowane zaczopowaniem naczynia odżywczego. Głównymi objawami mononeuropatii są bardzo silne bóle, o promieniowaniu charakterystycznym dla zajętego nerwu, oraz niedowłady. Najczęściej tymi zmianami są dotknięte: w kończynie dolnej — nerw udowy, nerw kulszowy i nerw strzałkowy, w kończynie górnej — nerw pośrodkowy i nerw łokciowy, w klatce piersiowej — nerwy piersiowe długie, spośród nerwów czaszkowych — nerw II, IV i VI. Mimo dramatycznego na ogół przebiegu w ciągu kilku tygodni lub miesięcy następuje całkowite wyleczenie. Rozpoznanie opiera się na tych samych zasadach co w ostrym zapaleniu nerwu poza cukrzycą. Amiotrofia cukrzycowa (amyotrophia diabetica). Jest to rzadki zespół zaliczany do niesymetrycznych powikłań neurologicznych cukrzycy. Występuje u ludzi starych, początkowo jednostronnie, i cechuje go niedowład i zanik mięśni proksymalnych (miednicy, uda), natomiast zaburzenia czucia są stosunkowo niewielkie. Wystąpienie i przebieg mogą być szybkie i powolne; w pierwszym przypadku zmiany zwykle dość szybko cofają się. Zespół ten cechuje jednak skłonność do nawrotów po tej samej lub przeciwnej stronie. Badanie elektromiograficzne wykazuje zmiany zarówno w mięśniach, jak i nerwach. W obrazie histologicznym widoczny jest zanik włókien mięśniowych, którego zakres nie odpowiada ani jednostkom motorycznym, ani określonym strefom ukrwienia. Uważa się, że jest to szczególna postać niesymetrycznej neuropatii motorycznej, w której uszkodzenie dotyczy korzeni nerwowych, a nie pojedynczych nerwów obwodowych.
Najnowsze komentarze