Nauczanie o cukrzycy powinno objąć także szersze kręgi społeczeństwa. Będąc chorobą społeczną i cywilizacyjną o coraz szerszym zasięgu, stanowi ona zagrożenie dla zdrowia w skali globalnej i wymaga z jednej strony lepszego zrozumienia ze strony społeczeństwa dla osób nią dotkniętych, a z drugiej podejmowania na szeroką skalę sposobów zapobiegania jej występowaniu i ograniczenia szkód zdrowotnych, które ona powoduje. W tym celu niezbędne jest stałe, systematyczne informowanie społeczeństwa o istocie cukrzycy, jej ewentualnych przyczynach, sposobie zapobiegania, a także o konieczności ułatwienia chorym adaptacji do nowych warunków w ramach współżycia społecznego. Zadania te wchodzą w zakres oświaty zdrowotnej, w której programie tematyka diabetologiczna powinna znaleźć miejsce odpowiadające społecznej wadze tego problemu. Oświata zdrowotna, ukierunkowana na zagadnienia cukrzycy, może w tym celu wykorzystywać środki masowego przekazu, jednak podawane w ten sposób informacje muszą być dokładnie przygotowane i kontrolowane przez kompetentne osoby. Najbardziej obiecujące są długoterminowe programy nauczania, organizowane systematycznie w formie pogadanek, wykładów, pokazów przez pracowników oświaty zdrowotnej we współpracy z fachowym personelem medycznym, pracownikami socjalnymi czy nawet pracownikami administracji. Inną formą edukacji zdrowotnej w tej dziedzinie są publikacje na temat cukrzycy i walki z nią, przeznaczone dla szerokiego odbiorcy. Oświata zdrowotna nie jest zadaniem łatwym i w poszczególnych działach, w tym także w diabetologii, wiele problemów metodycznych oczekuje ciągle jeszcze możliwie najlepszego rozwiązania. Podejmowane jednak obecnie na całym świecie wysiłki pozwalają przypuszczać, że zagadnienia związane z cukrzycą i człowiekiem chorym na cukrzycę znajdą coraz więcej miejsca w programach edukacji zdrowotnej społeczeństw.
Najnowsze komentarze