Hiperinsulinemia towarzysząca otyłości w przebiegu cukrzycy typu 2 jest następstwem otyłości i jest co najwyżej modyfikowana przez dysfunkcję komórek B. Przekonywającego dowodu, przemawiającego za takim właśnie poglądem, dostarczyły badania, w których po stymulacji komórek B glukagonem oznaczano obok IRI także peptyd C w surowicy. Wynika z nich, że u otyłych chorych na cukrzycę typu 2 czynność wydzielnicza komórek B (mierzona wartościami peptydu C w surowicy) jest upośledzona, natomiast zwiększenie się zawartości IRI we krwi obwodowej jest rezultatem zmniejszonego (adaptacyjnego?) pobierania insuliny przez wątrobę z krwi żyły wrotnej. U nieotyłych chorych na cukrzycę typu 2, wyodrębnionych obecnie w postaci oddzielnego podtypu tej postaci cukrzycy, przyrosty insulinemii po bodźcach stymulujących komórki B są mniejsze niż u ludzi zdrowych. Charakterystyczna jest przy tym rozmaita reakcja na te bodźce, zależnie od mechanizmu ich działania: okazuje się, że glukoza jest tym bodźcem, który u ludzi zdrowych powoduje najwyższy przyrost insulinemii i którego działanie 1 ulega w cukrzycy największemu stłumieniu. Nieglukozowe bodźce tych komórek natomiast, takie jak aminokwasy, glukagon, hormony jelitowe (dostępne na rynku preparaty pankreozyminy zawierają do 20% GIP) i tolbutamid, powodują u tych chorych — przynajmniej we wczesnym okresie choroby — przyrosty insulinemii nieco tylko mniejsze aniżeli u nieotyłych ludzi zdrowych. Zmniejszenie przyrostu insulinemii po bodźcu glukozowym obserwuje się także w stanach potencjalnego zagrożenia cukrzycą, jeszcze przed wystąpieniem jawnej choroby. Krzywe insulinemii po szybkim dożylnym i po przedłużonym powolnym wlewie roztworu glukozy mają u tych osób przebieg „pośredni” pomiędzy analogicznymi krzywymi insulinemii u nieotyłych osób zdrowych i chorych na cukrzycę typu 2.Dowodzi to, że dysfunkcja komórek B, wyrażająca się zmniejszeniem ich reaktywności na stężenie glukozy w środowisku otaczającym te komórki, występuje już w łagodnych zaburzeniach przemiany węglowodanów, nie dających żadnych objawów klinicznych.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Otyłość w przebiegu cukrzycyHiperinsulinemia towarzysząca otyłości w przebiegu cukrzycy typu 2 jest następstwem otyłości i jest co najwyżej modyfikowana przez dysfunkcję komórek B. Przekonywającego dowodu, …
- Wyspy trzustkoweRóżnicowanie komórek wchodzących w skład wysp trzustkowych staje się widoczne u człowieka już od 9 tygodnia życia płodowego, zaś około 23 tygodnia …
- Rokowanie i zapobieganie choroby niedokrwienna sercaRokowanie. Jest ono u chorych na cukrzycę gorsze aniżeli u pacjentów z prawidłową przemianą węglowodanów. Jest to widoczne w przebiegu zawału mięśnia …
- Hamowanie resyntezy glukozy w wątrobieZjawisko to wykazano w badaniach doświadczalnych, przeprowadzonych na zwierzętach, pośrednio zostało też potwierdzone u ludzi. Jest więc prawdopodobne, że przyczynia się ono …
Błonnik witalny opinie, błonnik oczyszczający
Panie, które chcą skutecznie zadbać o swoje zdrowie muszą się odpowiednio za to zabrać. Przede wszystkim warto zaopatrzyć się w odpowiedniej jakości …- Preparaty insuliny o „pośrednio" długim okresie działaniaNależą tu te insuliny, których okres aktywności mieści się pomiędzy 12 a 24 h. Wysiłki producentów zmierzają przy tym do uzyskania preparatów, …
- Wpływ insuliny na przemianę węglowodanówW zakresie przemiany węglowodanów insulina działa następująco: 1. Nasila ona transport glukozy i monosacharydów o analogicznym układzie przestrzennym przy węglach C1—C3 (D-galaktoza, …
- KalmodulinaGłównym ogniwem łączącym napływ wolnych jonów wapniowych do cytozolu z procesem wydzielania insuliny jest kalmodulina, białko o masie cząsteczkowej 17 000, występujące …
- Budowa, biosynteza i wydzielanie somatostatynySomatostatyna jest krótkim cyklicznym polipeptydem, liczącym 14 aminokwasów (somatostatyna 14 = SS14), o masie cząsteczkowej 1638, może także występować jako peptyd liczący …
- Próba obciążenia glukagonemW próbie tej Wykorzystuje się zarówno działanie glikogenolityczne glukagonu w wątrobie, jak i pobudzanie przez ten hormon wydzielania insuliny. Pierwsza właściwość glukagonu …
- Zaburzenia krzepnięcia krwi w cukrzycyDo rozwoju angiopatii cukrzycowej — przede wszystkim makroangiopatii — przyczynia się nadkrzepliwość krwi. Przyczyny jej w cukrzycy można podzielić na dwie grupy. …
Najnowsze komentarze