Pochodne biguanidu są około 20 razy mniej toksyczne od pochodnych diguanidyny, jednak w czasie ich stosowania występują również powikłania, które mogą być nawet przyczyną zgonu. Główne objawy niepożądane i toksyczne są związane z farmakokinetyką i samym mechanizmem działania tych leków. Szczególne znaczenie praktyczne mają objawy nietolerancji i powikłania metaboliczne. Objawy nietolerancji. Jest to grupa objawów żołądkowo-jelitowych najczęściej obserwowanych podczas leczenia chorych na cukrzycę pochodnymi biguanidu. Chociaż nie stwarzają one istotnego niebezpieczeństwa, to jednak w około 5% przypadków są przyczyną przerwania kuracji. Objawy te są wynikiem specyficznego gromadzenia się pochodnych biguanidu w ścianie i świetle przewodu pokarmowego. Odróżnia się objawy pochodzące z górnego odcinka przewodu pokarmowego (metaliczny smak w ustach, brak łaknienia, nudności, wymioty, bóle w dołku sercowym) i rzadziej występujące dolegliwości ze strony dolnego odcinka (wzdęcia, biegunka). Rozpoczynanie leczenia od małych dawek oraz stosowanie leku w postaci kapsułek lub drażetek o przedłużonym działaniu znosi niepożądane objawy ze strony przewodu pokarmowego. Objawom nietolerancji nie towarzyszą zmiany morfologiczne i ustępują one zawsze po odstawieniu leku lub zmniejszeniu dawki.