Należą tu preparaty, których działanie rozpoczyna się wkrótce po wstrzyknięciu podskórnym i nie przekracza 12 h. Najstarszą i w Polsce już nie używaną postacią tej grupy insulin jest insulina bezpostaciowa zwykła (regular insulin, R.I.; ordinary insulin, O.I.). Roztwory jej są przejrzyste, kwaśne (pH = 2,8 — 3,5); ich maksymalne działanie rozpoczyna się w 1—2 h po wstrzyknięciu, trwa następnie 2 h i wygasa po 6—8 h od chwili podania. Spośród obecnie stosowanych krajowych preparatów do omawianej grupy należą: insulina krystaliczna kwaśna i obojętna (niebuforowana), insulina ma- xirapid oraz insulina semilente. Wszystkie otrzymywane są z trzustek wieprzowych i z wyjątkiem insuliny semilente zawierają znikome ilości cynku. Insulina krystaliczna kwaśna w zetknięciu z obojętnym lub lekko zasadowym odczynem tkankowym ulega wytrąceniu (punkt izoelektryczny insuliny odpowiada pH = 5,5) i dopiero później przechodzi do płynu międzykomórkowego i do krwi. W związku z małym pH może także niekiedy powodować lekki ból w czasie wstrzykiwania. Te niedogodności udało się przezwyciężyć przez rozpuszczenie wielokrotnie przekrystaliząwanej insuliny wieprzowej w roztworze buforu octanowego. Uzyskana w ten sposób insulina maxirapid Polfa (odpowiednik insuliny Actrapid Novo) działa szybciej, ale też nieco krócej niż krystaliczna. Podobnie szybciej się wchłania i jest lepiej tolerowana niż ta ostatnia insulina obojętna niebuforowana (Insulinum solutio neutralis Polfa), wprowadzona niedawno na rynek krajowy. Różnice w pełnej aktywności wymienionych wyżej preparatów nie są duże, należy jednak je brać pod uwagę, gdy stanowią jedyny rodzaj wstrzykiwanej kilka razy dziennie insuliny (np. w początkowym okresie leczenia cukrzycy). Insulina krystaliczna kwaśna i obojętna oraz insulina maxirapid są jedynymi preparatami insuliny, które wolno wstrzykiwać dożylnie. Do insulin krótko działających zalicza się także insulinę semilente, która należy do insulin cynkowych. Jest to zawiesina bezpostaciowej insuliny wieprzowej w roztworze obojętnym dzięki dodatkowi buforu octanowego. Początek jej działania, a w szczególności jego szczyt, następuje później niż innych insulin krótko działających, a samo działanie trwa dłużej — około 12 h, dzięki czemu ten preparat nadaje się dobrze do wstrzykiwania 2 razy dziennie: rano i wieczorem. Opóźniony początek działania insuliny semilente może sprawiać, że przy wyłącznym jej stosowaniu nie udaje się czasem zmniejszyć częstej u chorych na cukrzycę typu 1 hiperglikemii porannej i w tym celu łączy się w porannym wstrzyknięciu ten preparat z krócej, ale i szybciej działającą insuliną maxirapid (ten sam bufor octanowy) lub z niebuforowaną insuliną obojętną, albo toż wydłuża odstęp między wstrzyknięciem insuliny a spożyciem śniadania (p. dalej). Insuliny semilente nie wolno wstrzykiwać dożylnie.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
Przyjęcie urodzinowe w domu – jak je zorganizować? Pizza w nocy Kraków
Domowe przyjęcia cieszą się dużą popularnością wśród młodych ludzi. To sposób na urządzenie niewielkiej, taniej i wygodnej imprezy okolicznościowej dla każdego, kto …Catering na przyjęcia okolicznościowe – usługi Cateringowe w Warszawie. Catering grill
Usługi cateringowe cieszą się coraz większą popularnością. Duży wybór dań, perfekcyjny smak i podanie oraz oszczędność czasu to główne powody, dla których …- https://pomocpowypadkowa.com/aktualnosci/firmy-zajmujace-sie-odszkodowaniami-powypadkowymi/
- Cukrzyca steroidowaTym mianem określa się zaburzenia przemiany węglowodanów występujące w chorobie i zespole Cushinga, w ektopowym wytwarzaniu ACTH (w niektórych nowotworach), a także …
- Inne lekiSpośród innych przewlekle stosowanych leków, które zmniejszają wydzielanie insuliny, należy wymienić ienytoinę i pochodne lenotiazyny. Opisano wyraźnie pogorszenie przebiegu cukrzycy, a nawet …
- Rozpoznanie różnicowe i leczenie nefropatii cukrzycowejRozpoznanie różnicowe. Nastręcza ono duże trudności z tego względu, że z cukrzycą kojarzą się często różne choroby nerek. Najczęściej różnicuje się nefropatię …
- Próba obciążenia glukagonemW próbie tej Wykorzystuje się zarówno działanie glikogenolityczne glukagonu w wątrobie, jak i pobudzanie przez ten hormon wydzielania insuliny. Pierwsza właściwość glukagonu …
- Oznaczenie cukru w moczuTo proste badanie, wykonywane najdawniej w celu rozpoznania i kontroli leczenia cukrzycy, znajduje nadal najszersze zastosowanie w większości krajów, w tym także …
- Powikłania ciąży u kobiet chorych na cukrzycęUmieralność okołoporodowa matek chorych na cukrzycę jest obecnie prawie taka sama (0,3—0,7%), jak bez cukrzycy (0,32—0,37%). Ciąża nie skraca też oczekiwanego okresu …
- Proinsulina in vivoNajprostszym wytłumaczeniem silniejszego biologicznego działania proinsuliny in vivo aniżeli in vitro jest założenie, że jej część zostaje w organizmie przekształcona do insuliny. …
- Hipoglikemia poinsulinowąStany niedocukrzenia krwi o różnym nasileniu stanowią najczęstsze powikłanie, spotykane wśród chorych leczonych insuliną. Ich przyczyną jest zalecenie niewłaściwej dawki hormonu przez …
- Insulinooporność receptorowaW tej postaci insulinooporności występuje zmniejszenie powinowactwa lub liczby receptorów insulinowych na powierzchni komórek. Obecnie wiadomo, że dla ujawnienia maksymalnego komórkowego wpływu …
Najnowsze komentarze