Dostępna na rynku i powszechnie dotąd stosowana insulina jest otrzymywana z trzustek wieprzowych i bydlęcych. Mianuje się ją w jednostkach międzynarodowych (j.m.). 1 mg IV międzynarodowego standardu insuliny, zatwierdzonego przez WHO w 1959 r., zawiera 24 j.m., czyli 1 j.m. odpowiada 0,04167 mg IV międzynarodowego standardu insuliny. Okazało się jednak, że ta standardowa insulina zawiera, podobnie jak wszystkie wielokrotnie krystalizowane rodzaje insuliny, niewielką (około 4,5%) ilość domieszek, których przy stosowaniu konwencjonalnej technologii produkcji nie można usunąć. Natomiast 1 mg wysoko oczyszczonej (monokomponentnej) ludzkiej insuliny odpowiada 27 j.m. i w niniejszej książce ten stosunek stanowi podstawę do przeliczania stężenia insuliny we krwi z mj. na pikomole . Należy oczekiwać, że przy ustalaniu kolejnego międzynarodowego standardu insuliny problem stopnia czystości i pochodzenia gatunkowego insuliny zostanie uwzględniony. Wytwarzane przez krajowy przemysł farmaceutyczny preparaty zawierają 40 lub 80 j.m. w 1 ml, zaś objętość fiolek wynosi 10 ml. W ostatnich latach zaczęto już w niektórych krajach wprowadzać zgodnie z zaleceniem WHO i Międzynarodowej Federacji Cukrzycowej preparaty o stężeniu 100 j.m. w 1 ml i prawdopodobnie w przyszłości wszyscy producenci przejdą na wytwarzanie insuliny w tym stężeniu. Niektóre firmy ampułkują ponadto niewielkie ilości insuliny w postaci bardziej rozcieńczonej po 20 j.m. w 1 ml dla małych dzieci i w postaci stężonych roztworów po 500 j.m. w 1 ml dla chorych ze znaczną insulinoopornością. Preparaty insuliny należy przechowywać w temperaturze 3—10°C, nie wolno ich jednak zamrażać (najlepiej przechowywać je w lodówce z dala od zamrażalnika). Zmiana wyglądu zawartości fiolki, np. zmętnienie roztworu prawidłowo przejrzystego, dyskwalifikuje preparat do dalszego stosowania. Na każdej fiolce podany jest okres ważności, który przeciętnie wynosi 1,5—3 lat. Biorąc pod uwagę okres działania, dzieli się preparaty insuliny na: 1) insuliny krótko działające i 2) insuliny o działaniu przedłużonym, a tę ostatnią grupę na: a) insuliny długo działające (powyżej 24 h) i b) insuliny o „pośrednim” okresie działania (do 24 h).
Najnowsze komentarze