U chorych z guzem (gruczolakiem, rakiem) części gruczołowej przysadki, wytwarzających zwiększoną ilość prolaktyny, obserwuje się nieprawidłową tolerancję glukozy, która wyraża się nadmiernym przyrostem glikemii po doustnym obciążeniu glukozą. Towarzyszy temu nadmierny wzrost stężenia insuliny (IRI) we krwi. Sama prolaktyna nie wpływa na wydzielanie insuliny i przypuszcza się, że pogorszenie tolerancji glukozy w prolactinoma jest wynikiem metabolicznego działania tego hormonu, zbliżonego do wpływu hormonu wzrostu (krzyżowa, interakcja z wewnątrzkomórkowymi receptorami STH). Samo zaburzenie przemiany węglowodanowej nie wymaga leczenia i cofa się po skutecznej terapii bromokryptyną podstawowego zespołu. W rozpoznaniu różnicowym z idiopatyczną nieprawidłową tolerancją glukozy istotne znaczenie ma stwierdzenie mlekotoku, zmian w obrazie radiologicznym siodła tureckiego oraz dużego stężenia prolaktyny we krwi.