Przeciwwskazania do stosowania pochodnych biguanidu w cukrzycy można podzielić na 2 grupy, z tym że determinujące je mechanizmy niekiedy się zazębiają. Pierwszą grupę stanowią przeciwwskazania z racji nieprzydatności tych leków w wyrównaniu metabolicznym cukrzycy, co wynika z kolei z przebiegu choroby. Nie ma potrzeby podawania ich chorym, u których cukrzyca jest dobrze kontrolowana samą dietą, stosowaniem pochodnych sulfonylomocznika czy insuliną (w średnich dawkach). Z drugiej strony pochodnych biguanidu nie wolno stosować w stanach znacznego niewyrównania cukrzycy, zwłaszcza w razie współistniejącej kwasicy ketonowej. Są one bezwzględnie przeciwwskazane we wszystkich stanach śpiączkowych u chorych na cukrzycę. Chociaż pochodne biguanidu mogą być pomocne w przełamaniu insulinooporności, nie należy ich podawać w insulinooporności krótkotrwałej, jaka występuje w kwasicy ketonowej i w zakażeniach. Poza tym są one przeciwwskazane, podobnie jak i pochodne sulfonylomocznika, w nefropatii cukrzycowej. Leki te można natomiast stosować w chorobie dużych naczyń w cukrzycy (poza takimi stanami jak zawał mięśnia sercowego czy udar mózgu), a wpływ, jaki wywierają na przemianę tłuszczów i na aktywację fibrynolizy, przemawia za ich przydatnością w leczeniu chorób sercowo-naczyniowych w przebiegu cukrzycy. Drugą grupą przeciwwskazań do leczenia cukrzycy pochodnymi biguanidu stanowią stany i choroby jej towarzyszące, które zwiększają zagrożenie wystąpieniem kwasicy mleczanowej. Należą tu choroby sprzyjające kumulacji leku w organizmie (choroby nerek), gorszemu zużytkowaniu mleczanu (choroby wątroby) lub zwiększonemu jego wytwarzaniu, co obserwuje się w hipoksji w przebiegu niewydolności krążenia i oddechowej, w zakażeniach, w białaczce, w hipowitaminozie B, w alkoholizmie (po spożyciu alkoholu).

Powiązane posty:

  1. Przemiana tłuszczów Tłuszcz stanowi najbardziej skondensowaną postać spichrzania substratów energetycznych w wyższych organizmach. Ma on 2-krotnie większą wartość energetyczną (39 kJ/g, czyli 9,3 kcal/g) aniżeli...
  2. Zmiany anatomopatologiczne naczyń krwionośnych w cukrzycy Zmiany w naczyniach krwionośnych (angiopathia diabetica) należą obecnie do najpowszechniej spotykanych zmian morfologicznych w cukrzycy i uważane są za późne powikłania tej choroby....
  3. Swoisty system transportu W usuwaniu nadmiaru cholesterolu z komórek do wątroby, która jest głównym narządem wydalającym go z organizmu, szczególną rolę odgrywa swoisty system transportu związany...
  4. Wyspy trzustkowe Różnicowanie komórek wchodzących w skład wysp trzustkowych staje się widoczne u człowieka już od 9 tygodnia życia płodowego, zaś około 23 tygodnia wyspy...
  5. Przekształcenie proinsuliny Proinsulina ulega przekształceniu przez odłączenie peptydu C i aminokwasów, stanowiących dwupeptydowe połączenie łańcucha C z łańcuchami A i B, w wyniku kolejnego działania...
  6. Mechanizm bioenergetyczny Większe znaczenie wydaje się mieć drugi mechanizm bioenergetyczny, związany z przemianą glukozy w komórkach B. System transportu D-glukozy do tych komórek jest bardzo...