Przemiana węglowodanów.Hormon wzrostu powoduje degranulację komórek B wysp trzustkowych, zaś w razie dłuższego stosowania — zwyrodnienie tych komórek. Równocześnie na początku zwiększa się insulinemia (IRI). Bezpośrednie pobudzenie wydzielania insuliny przez STH jest jednak wątpliwe, zaś w warunkach doświadczalnych występowało ono jedynie w razie stosowania niefizjologicznie dużych dawek hormonu wzrostu. Jest natomiast możliwe, że STH „uczula” komórki B na wpływ glukozy pobudzający sekrecję insuliny. W zakresie zmian biochemicznych we krwi odróżnia się efekt wczesny od działania występującego w późniejszym okresie po podaniu hormonu wzrostu. Elekt wczesny polega na zmniejszeniu glikemii, stężenia wolnych kwasów tłuszczowych i aminokwasów we krwi w krótkim czasie (w ciągu ok. 30 min) po wstrzyknięciu jednorazowej dawki STH. Jest mało prawdopodobne, aby efekt ten był wynikiem zwiększenia się insulinemii, gdyż następuje ono później. Przypuszcza się, że chodzi tu o bezpośredni wpływ hormonu wzrostu na transport glukozy i aminokwasów do wnętrza komórek. Za takim tłumaczeniem przemawia stwierdzenie jego insulinopodobnego działania in vitro. Zmniejszenie zawartości wolnych kwasów tłuszczowych we krwi we wczesnym okresie po wstrzyknięciu STH może być wyrazem ich przyspieszonej estryfikacji w warunkach większej podaży glicerolo-3-fosforanu wytwarzanego w toku nasilonej glikolizy. Późne działanie hormonu wzrostu występuje w kilka godzin po jego wstrzyknięciu oraz w razie wielokrotnego podawania. Wyraża się ono zwolnieniem zużytkowania glukozy, hiperglikemią i kwasicą ketonową. Sam STH nie pogarsza przemiany glukozy w mięśniach in vitro i jego hiperglikemizujący wpływ występuje tylko po wstrzyknięciu go żywemu organizmowi. Diabetogenne działanie hormonu wzrostu tłumaczy się następująco: może on sam ulegać przekształceniu do substancji hamującej wpływ insuliny na zużytkowanie glukozy lub powodować pojawienie się we krwi białkowego inhibitora insuliny, może działać przez somatomedyny konkurujące z insuliną w interakcji z błonowym receptorem insulinowym, albo też jego działanie antagonistyczne wobec insuliny jest wynikiem pobudzenia lipolizy i wzmożonego utleniania kwasów tłuszczowych. Hormon wzrostu powoduje zmniejszenie liczby receptorów insulinowych błony komórkowej, uważa się jednak, że to zjawisko jest następstwem wtórnej hiperinsulinemii („down legulation”) i że nie odgrywa ono większej roli w diabetogennym działaniu tego hormonu. Przemiana tłuszczów. Hormon wzrostu działa silnie lipolitycznie, powodując wzmożone uwalnianie i utlenianie kwasów tłuszczowych. Wpływ ten wywiera przez pobudzenie syntezy de novo lipazy triglicerydowej. Lipoliza występuje w późniejszym okresie działania STH i jest hamowana przez puromycynę. Przemiana białek. Hormon wzrostu działa silnie anabolicznie. W przeszłości przedstawiono wiele dowodów na to, że insulina jest niezbędnym ogniwem tego wpływu. Obecnie ustalono, że funkcję takiego ogniwa pełnią somatomedyny, których biosynteza podlega kontroli STH, a które wykazują duże podobieństwo pod względem struktury do insuliny i proinsuliny oraz słabo działają insulino- podobnie w tkankach. Przypuszcza się, że w procesach syntezy białka stymulowanych przez hormon wzrostu insulina i somatomedyny wzajemnie się uzupełniają: insulina zabezpiecza prawidłową przemianę glukozy i tłuszczów oraz napływ aminokwasów, zaś somatomedyny pobudzają biosyntezę białek, wzrost fibroblastów i chondrocytów.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- listopad 2023
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Autoprzeciwciała przeciw receptorom insulinowymWystępowanie autoprzeciwciał skierowanych przeciw receptorom błonowym komórek znane jest w kilku chorobach, takich jak: nadczynność tarczycy (przeciw receptorom TSH), możliwość mięśni (przeciw …
- Wpływ insuliny na przemianę węglowodanówW zakresie przemiany węglowodanów insulina działa następująco: 1. Nasila ona transport glukozy i monosacharydów o analogicznym układzie przestrzennym przy węglach C1—C3 (D-galaktoza, …
- Cukrzyca chwiejnaNazwą cukrzycy chwiejnej (diabetes mellitus labilis, brittle diabetes) określa się tę postać choroby, która cechuje się dużymi wahaniami glikemii mimo podjęcia prawidłowego …
- Epidemiologia kardiopatii cukrzycowejBadania dotyczące częstości występowania choroby naczyniowej mózgu są mniej liczne niż analogiczne badania nad chorobą niedokrwienną serca. Jak wynika z -koordynowanych przez …
- Wpływy metaboliczne insuliny w niektórych tkankachMetaboliczne wpływy insuliny ulegają zróżnicowaniu w zależności od tkanki i jej funkcji fizjologicznej. Szczególnie wyraźne odrębności działania tego hormonu występują w tkance …
- Trwała cukrzyca wieku niemowlęcegoZalicza się tu przypadki cukrzycy trwałej typu 1, ujawniającej się przed upływem pierwszego roku życia. Są one bardzo rzadkie i cukrzyca wieku …
- Wielokrotne w ciągu dnia wstrzykiwanie insulinyJest to prosty sposób zbliżenia do naturalnego rytmu wydzielania tego hormonu. W praktyce ta metoda leczenia sprowadza się do wstrzykiwania insuliny krótko …
- Morskie warzywa i ich wpływ na zdrowie.Algi morskie są znane ludzkości już od wielu wieków, ich znamienite wartości zdrowotne, lecznicze oraz pielęgnacyjne zawdzięczają przede wszystkim warunkom w których …
- Leczenie uzdrowiskoweW Polsce, podobnie jak w niektórych innych krajach, utworzono dla chorych na cukrzycę (oddzielnie dla dorosłych i dla dzieci) oddziały specjalistyczne w …
- Leczenie dietąPrzez stulecia dieta stanowiła jedyny środek leczenia cukrzycy, zaś na podstawie empirycznego doboru różnych sposobów żywienia chorych powstawały różne „szkoły”, przestrzegające jednak …
- AkromegaliaW przebiegu hormonalnie czynnego guza wychodzącego z komórek kwasochłonnych części gruczołowej przysadki, dającego u dorosłych obraz akromegalii, cukrzycę stwierdza się w około …
Najnowsze komentarze