Obecność receptora insulinowego stwierdzono w błonie licznych komórek, takich jak adypocyty, komórki mięśniowe, hepatocyty, limfocyty, inonocyty i in. Zasługuje na uwagę, że insulina jest wiązana przez receptory błonowe wielu komórek, które pobierają glukozę z przestrzeni zewnątrzkomórkowej niezależnie od tego hormonu (należą tu krwinki czerwone, komórki i ośrodkowego układu nerwowego, komórki cewek nerkowych). Zjawiska tego dotąd nie wyjaśniono. Być może zadaniem tych receptorów po związaniu się z insuliną jest wyzwolenie efektów nie związanych z przemianą glukozy (np. transport jonów, aminokwasów). Receptor insulinowy jest glikoproteiną, stanowiącą integralną część błony komórkowej. Jego masa cząsteczkowa wynosi 300 000 do 350 000, przy czym wyróżnia się w nim podjednostki połączone mostkami dwusiarczkowymi: dwie podjednostki a o masie cząsteczkowej około 125 000—130 000 i dwie podjednostki (5 o masie cząsteczkowej 95 000. Te mniejsze podjednostki nie biorą bezpośrednio udziału w wiązaniu insuliny, natomiast wpływają na powinowactwo receptora do tego hormonu. Wiązanie insuliny przez receptory błony komórkowej jest determinowane przez dwie ich właściwości: liczbę i powinowactwo. Na obie te właściwości wpływa ilość insuliny, z jaką komórka się styka. Badania dotyczące internalizacji insuliny sugerują, że ten proces może regulować liczbę receptorów insulinowych w błonie komórkowej zarówno przez wpływ na ich syntezę, jak i recyklizację. Tymi mechanizmami tłumaczy się zjawisko ,,down regulation”, tzn. zmniejszenie liczby receptorów insulinowych na powierzchni komórek w stanach hiperinsulinemii. Z kolei powinowactwo receptora insulinowego maleje w miarę wiązania coraz to nowych cząsteczek insuliny. To zjawisko, zwane ujemną kooperacją, jest następstwem dysocjacji kompleksów, proporcjonalnej do stopnia wysycenia receptorów insulinowych. Zarówno liczba, jak i powinowactwo błonowych receptorów insulinowych może ulegać zmianom w warunkach fizjologicznych: zwiększenie powinowactwa stwierdzono po wysiłkach fizycznych, zaś zmniejszenie w czasie ciąży. Zmianę liczby i powinowactwa receptorów insulinowych na powierzchni komórek opisano także w niektórych chorobach i zespołach klinicznych, cechujących się zmniejszoną lub (rzadziej) zwiększoną wrażliwością na insulinę. Receptory insulinowe stwierdzono także wewnątrz komórek, w aparacie Golgiego, w siateczce śródplazmatycznej, w jądrze. Ich rola nie jest wyjaśniona, prawdopodobnie jednak wiąże się ze zjawiskiem internalizacji insuliny, tzn. przenikania drogą endocytozy (pinocytozy) kompleksów insulina-receptor błonowy do wnętrza komórki. Wewnątrzkomórkowe losy tych kompleksów są zapewne zróżnicowane. Część z nich lub ich składowych trafia do lizosomów, w których ulega degradacji. Dotyczy to w większym stopniu insuliny, natomiast część receptorów jest wykorzystywana i ponownie trafia na powierzchnię komórkową (recyklizacja). Obecność receptorów wiążących insulinę z różnymi strukturami wewnątrzkomórkowymi przemawia jednak za tym, że hormon ten po uwolnieniu się z kompleksu z receptorem błonowym pa tej właśnie drodze może powodować niektóre efekty biologiczne.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- listopad 2023
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Obraz morfologiczny i hipotezy patogenetyczne encefalopatii cukrzycowejNajbardziej istotnym następstwem zmian w naczyniach kończyn dolnych jest zmniejszenie przepływu maksymalnego, a później także spoczynkowego, w mięśniach. Prawidłowo spoczynkowy przepływ mięśniowy …
- ProstaglandynyWpływ prostaglandyn na wydzielanie insuliny nie jest dokładnie ustalony, aczkolwiek wiadomo, że modyfikują one czynność komórek B wysp trzustkowych. Zachodzi zasadnicza różnica …
- Poznaj własne ciało i jego potrzebyCiało każdego z nas jest nieco inne. Każdy człowiek posiada własny organizm z konkretnymi potrzebami. Wiedza na ten temat jest niesamowicie ważna, …
- Nadwrażliwość typu humoralnegoJest ona wywołana obecnością w surowicy w stężeniach ponadprogowych przeciwciał przeciwinsulinowych, wytwarzanych przez plazmocyty powstałe w wyniku proliferacji — stymulowanej przez insulinę …
- Zmiany anatomopatologiczne innych narządówPoza opisanymi wyżej, w cukrzycy występują charakterystyczne zmiany morfologiczne w wątrobie, skórze, kościach i stawach, zębach i przyzębiu oraz w soczewce. Zmiany …
- Bezpieczne wybielanie zębów w domu – pasty do wybielania zębówMało kto jest zadowolony z wyglądu i koloru swoich zębów. Nie bez znaczenia jest odpowiednia pielęgnacja jamy ustnej w warunkach domowych. Takowa …
- Psychika dziecka chorego na cukrzycęCukrzyca, jak każda przewlekła choroba, stwarza wiele problemów adaptacyjnych. Konieczność przestrzegania diety, codziennego wstrzykiwania insuliny, świadomość zagrożenia stanem niedocukrzenia krwi lub kwasicą …
- Dopalacze – skutki zatrucia. Objawy zażywaniaDopalacze to jedne z najniebezpieczniejszych substancji spośród wszystkich środków psychoaktywnych. Różnorodność dostępnych produktów sprawia, że często lekarze nie są w stanie udzielić …
- Duże operacje ze wskazań przewlekłychCiągły wlew insuliny. W ostatnich latach przy dużych operacjach u chorych na cukrzycę coraz częściej wykorzystuje się urządzenia do ciągłego wlewu małych …
- Zabieg usuwania brodawek – usuwanie brodawek WarszawaBrodawki to przypadłość niebywale uciążliwa pod względem estetycznym. Rozsiewają się po całym ciele – praktycznie mogą pojawić się wszędzie i powodować dyskomfort. …
- GlukagonHormon ten powoduje wyraźne zwiększenie sekrecji insuliny, przy czym powyższy efekt występuje wcześniej aniżeli przyrost glikemii. Wydzielanie insuliny przez komórki B jest …
Najnowsze komentarze