Rokowanie w śpiączce hipermolalnej jest gorsze niż w ketonowej. Śmiertelność w tym zespole jest przez różnych autorów podawana w bardzo szerokich granicach od 15 do 100% przypadków; przyjmuje się, że średnio wynosi ona około 40% przypadków. Najczęstszą przyczyną zgonu jest nieodwracalne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego przez długotrwałe odwodnienie, być może także zakrzepy mózgowe, zapaść i niewydolność nerek, spowodowane hipowolemią i zmniejszeniem przepływu naczyniowego. Ważnym czynnikiem przyczyniającym się do tak dużej śmiertelności w śpiączce hipermolalnej jest zaawansowany wiek pacjentów, u których w większości występują jawne lub utajone zmiany naczyniowe, choroby nerek i in. W zapobieganiu śpiączce hipermolalnej poza postępowaniem przedstawionym na str. 377 istotne znaczenie ma niedopuszczenie do nadmiernego odwodnienia u ludzi starych chorujących na cukrzycę. Wymagają oni szczególnego pod tym względem nadzoru, na który składa się bardzo ostrożne stosowanie leków moczopędnych, regularne i dostateczne pojenie osób obłożnie chorych i zniedołężniałych, a w razie potrzeby (biegunka, wymioty) podanie odpowiedniej ilości płynu i elektrolitów drogą dożylną.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Rozpoznanie zaburzeń przemiany węglowodanówDo badań laboratoryjnych pomocnych w rozpoznaniu zaburzeń przemiany węglowodanów i mających stąd istotne znaczenie w diagnostyce i kontroli wyrównania cukrzycy należy oznaczenie …
- Przemiana tłuszczówTłuszcz stanowi najbardziej skondensowaną postać spichrzania substratów energetycznych w wyższych organizmach. Ma on 2-krotnie większą wartość energetyczną (39 kJ/g, czyli 9,3 kcal/g) …
- Wpływy metaboliczne insulinyWewnątrzkomórkowe wpływy insuliny dzielą się na doraźne i bardziej długotrwałe. Do pierwszej grupy należą wpływy będące wynikiem głównie aktywacji (defosforylacji lub fosforylacji) …
- Obraz morfologiczny i hipotezy patogenetyczne encefalopatii cukrzycowejNajbardziej istotnym następstwem zmian w naczyniach kończyn dolnych jest zmniejszenie przepływu maksymalnego, a później także spoczynkowego, w mięśniach. Prawidłowo spoczynkowy przepływ mięśniowy …
- Klasyfikacja cukrzycy wg kryteriówJednym z głównych założeń nowej klasyfikacji cukrzycy, zaproponowanej przez WHO, jest zarezerwowanie nazwy cukrzyca (diabetes mellitus) wyłącznie dla choroby o ewidentnym obrazie …
- Cukrzyca lipoatrolicznaJest to rzadko występująca postać cukrzycy, opisana po raz pierwszy przez Lawrence’a w 1946 r., charakteryzująca się uogólnionym lub ograniczonym zanikiem tkanki …
- Niekonwencjonalne sposoby podawania insulinyPodskórne wstrzyknięcia dużej dawki insuliny jeden lub kilka razy dziennie — także preparatów o działaniu przedłużonym — jest niefizjologiczne zarówno ze względu …
- Czynność narządu wyspowego w cukrzycyW cukrzycy stwierdza się wyraźne zmiany ilościowe i zaburzenia czynności wszystkich rodzajów komórek wysp trzustkowych. Zachodzi przy tym wyraźna różnica pomiędzy cukrzycą …
- KatecholaminyHormony te, a zwłaszcza adrenalina, hamują wydzielanie insuliny, co stwierdzono w badaniach in vitro oraz in vivo. Komórki B mają receptory adrenergiczne …
- Biosynteza insulinyBiosynteza insuliny podlega kontroli genu insulinowego, mieszczącego się na krótszym ramieniu chromosomu 11. U człowieka liczy on z przylegającymi regionami 1789 par …
- Zmiany anatomopatologiczne w cukrzycyZmiany morfologiczne, które stwierdza się w cukrzycy, można podzielić na takie, które wiążą się z etiologią tej choroby, oraz na ujawniające się …
Najnowsze komentarze