Leczenie pochodnymi biguanidu rozpoczyna się od dawek małych, stopniowo zwiększając je aż do osiągnięcia dawki terapeutycznej lub do wystąpienia objawów nietolerancji. Efekt leczniczy tych związków pojawia się wolniej niż pochodnych sulfonylomocznika; najczęściej glikemia zmniejsza się dopiero po upływie 6—7 dni. W przypadkach wyłącznego ich stosowania u chorych dotychczas nie leczonych wyraźna poprawa tolerancji węglowodanów następuje po upływie około 2 tygodni. Według tego samego schematu rozpoczyna się podawanie pochodnych biguanidu w razie ich skojarzonego stosowania z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika. W pierwszym przypadku nie należy zmniejszać dawki hormonu przez 4—6 dni, później zaś trzeba to czynić ostrożnie, redukując ją o 4—8 j.m./ id co kilka dni pod kontrolą glikemii i cukromoczu. W stanie wtórnej nieskuteczności pochodnych sulfonylomocznika chory otrzymuje już najczęściej najsilniej działający lek z tej grupy (chlorpropamid, glibenklamid), do którego dołącza się w dawce stopniowo wzrastającej pochodną biguanidu. Jeżeli leczenie rozpoczyna się od podania preparatów zawierających dwa leki przeciwcukrzycowe: pochodną sulfonylomocznika i pochodną biguanidu, należy na początku podawać małe dawki i stopniowo je zwiększać. W przewlekłym leczeniu pochodnymi biguanidu należy dążyć do stosowania pełnej dawki terapeutycznej (poza przypadkami cukrzycy chwiejnej), która dla fenforminy wynosi 100 mg, dla buforminy — 200 mg, a dla metforminy — do 3,0 g dziennie. Tabletki podaje się 3 razy dziennie, kapsułki i drażetki o działaniu przedłużonym 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Leki należy przyjmować pod koniec posiłku lub bezpośrednio po nim, gdyż wówczas rzadziej występują niepożądane objawy ze strony przewodu pokarmowego. Jeżeli jednak pozwala na to tolerancja, bardziej wskazane jest przyjmowanie ich przed posiłkiem, ze względu na znaczenie w ich działaniu hamowania jelitowego wchłaniania glukozy. Kapsułki i drażetki należy połykać nie pogryzione; ich otoczka rozpuszcza się dopiero w zasadowym środowisku dwunastnicy, co chroni lek przed działaniem kwasu solnego soku żołądkowego. Jeżeli stosowanie pochodnej biguanidu w maksymalnej tolerowanej dawce przez dostatecznie długi okres (4 tygodnie) nie daje oczekiwanego skutku, należy ją odstawić i odpowiednio zmienić program leczenia; w przypadkach nieskutecznej monoterapii w rachubę wchodzi podanie pochodnej sulfonylomocznika, w innych przypadkach — zastosowanie właściwych rodzajów i dawek insuliny.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Leczenie cukrzycy w przebiegu zakażeńZakażenia łagodne i przewlekłe, które nie pogarszają stanu metabolicznego, nie wymagają modyfikacji dotychczasowego leczenia cukrzycy. Natomiast zmiana — najczęściej przejściowa — uprzednio …
- Nadczynność gruczołu tarczowegoCzęstość cukrzycy w tej chorobie oblicza się na 2—3%. Była ona przeciętnie 2 razy wyższa od chorobowości wskutek cukrzycy w ogólnych populacjach, …
- Powikłania leczenia cukrzycy pochodnymi sulfonylomocznikaNiebezpieczeństwa spowodowane niepożądanymi objawami przy stosowaniu pochodnych sulfonylomocznika są podobne, jednak ich częstość i nasilenie są różne, w zależności od podawanego leku. …
- GalaktozuriaPróg nerkowy dla galaktozy wynosi 0,5—1,0 mmol/1 (10— 20 mg%) i przekroczenie tej wartości z następczą galaktozurią zdarza się rzadko u dzieci …
- KalmodulinaGłównym ogniwem łączącym napływ wolnych jonów wapniowych do cytozolu z procesem wydzielania insuliny jest kalmodulina, białko o masie cząsteczkowej 17 000, występujące …
- Problemy socjalne chorych na cukrzycęMimo że cukrzyca jest chorobą nieuleczalną, trwającą całe życie i stanowiącą niewątpliwie upośledzenie somatyczne, a nieraz i psychiczne, to jednak właściwe jej …
- Oświata zdrowotnaNauczanie o cukrzycy powinno objąć także szersze kręgi społeczeństwa. Będąc chorobą społeczną i cywilizacyjną o coraz szerszym zasięgu, stanowi ona zagrożenie dla …
- Przemiana tłuszczów i białek w glikokortykosteroidachPrzemiana tłuszczów. Glikokortykosteroidy działają Upolitycznię w tkance tłuszczowej i w wątrobie. W małych stężeniach powodują lipolizę wskutek upośledzenia reestryfikacji kwasów tłuszczowych, uwarunkowanego …
- Neuropatia inne zaburzenia i nagłe zgonyDo obrazu neuropatii wegetatywnej należą zaburzenia czynności gruczołów potowych, wyrażające się regionalnym zwiększeniem (głowa, górna część tułowia) lub zmniejszeniem (dolna część tułowia, …
- Dermatozy złogoweW cukrzycy skojarzonej z hiperlipoproteinemiami mogą w skórze występować kępki żółte (xanthomata). Są one utworzone przez komórki piankowate, których cytoplazma zawiera lipidy …
- Rozpoznanie różnicowe encefalopatii cukrzycowejSzczególnie ważna jest odpowiedź na pytanie, czy zgłaszane przez pacjenta dolegliwości (bóle) i stwierdzane u niego zmiany stopy, a zwłaszcza zakażona jej …
Najnowsze komentarze