Leczenie pochodnymi biguanidu rozpoczyna się od dawek małych, stopniowo zwiększając je aż do osiągnięcia dawki terapeutycznej lub do wystąpienia objawów nietolerancji. Efekt leczniczy tych związków pojawia się wolniej niż pochodnych sulfonylomocznika; najczęściej glikemia zmniejsza się dopiero po upływie 6—7 dni. W przypadkach wyłącznego ich stosowania u chorych dotychczas nie leczonych wyraźna poprawa tolerancji węglowodanów następuje po upływie około 2 tygodni. Według tego samego schematu rozpoczyna się podawanie pochodnych biguanidu w razie ich skojarzonego stosowania z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika. W pierwszym przypadku nie należy zmniejszać dawki hormonu przez 4—6 dni, później zaś trzeba to czynić ostrożnie, redukując ją o 4—8 j.m./ id co kilka dni pod kontrolą glikemii i cukromoczu. W stanie wtórnej nieskuteczności pochodnych sulfonylomocznika chory otrzymuje już najczęściej najsilniej działający lek z tej grupy (chlorpropamid, glibenklamid), do którego dołącza się w dawce stopniowo wzrastającej pochodną biguanidu. Jeżeli leczenie rozpoczyna się od podania preparatów zawierających dwa leki przeciwcukrzycowe: pochodną sulfonylomocznika i pochodną biguanidu, należy na początku podawać małe dawki i stopniowo je zwiększać. W przewlekłym leczeniu pochodnymi biguanidu należy dążyć do stosowania pełnej dawki terapeutycznej (poza przypadkami cukrzycy chwiejnej), która dla fenforminy wynosi 100 mg, dla buforminy — 200 mg, a dla metforminy — do 3,0 g dziennie. Tabletki podaje się 3 razy dziennie, kapsułki i drażetki o działaniu przedłużonym 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Leki należy przyjmować pod koniec posiłku lub bezpośrednio po nim, gdyż wówczas rzadziej występują niepożądane objawy ze strony przewodu pokarmowego. Jeżeli jednak pozwala na to tolerancja, bardziej wskazane jest przyjmowanie ich przed posiłkiem, ze względu na znaczenie w ich działaniu hamowania jelitowego wchłaniania glukozy. Kapsułki i drażetki należy połykać nie pogryzione; ich otoczka rozpuszcza się dopiero w zasadowym środowisku dwunastnicy, co chroni lek przed działaniem kwasu solnego soku żołądkowego. Jeżeli stosowanie pochodnej biguanidu w maksymalnej tolerowanej dawce przez dostatecznie długi okres (4 tygodnie) nie daje oczekiwanego skutku, należy ją odstawić i odpowiednio zmienić program leczenia; w przypadkach nieskutecznej monoterapii w rachubę wchodzi podanie pochodnej sulfonylomocznika, w innych przypadkach — zastosowanie właściwych rodzajów i dawek insuliny.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Obraz kliniczny i rozpoznanie kardiopatii cukrzycowejObjawy udaru mózgu oraz przemijających napadów ischemicznych są takie same u chorych na cukrzycę, jak i bez cukrzycy. Jak była o tym …
- Praca pielęgniarki.Wielu z nas przebywając w szpitalu zastanawia się na czym polega praca poszczególnych osób spotykanych w tym budynku. Najczęściej do czynienia mamy …
- Alergia skórna późnaJest to miejscowy odczyn skórny typu tuberkulinowego, pojawiający się w 18—24 h po podaniu insuliny w miejscu wstrzyknięcia. Występuje twarde, ciemnoczerwone, swędzące …
- Namiastki cukru i sztuczne środki słodząceNamiastkami (surogatami) cukru nazywa się obdarzone słodkim smakiem substancje zbliżone do glukozy, które swego czasu zaliczano do „nieszkodliwych węglowodanów”. Obecnie w żywieniu …
- Dolegliwości w cukrzycyDolegliwości w cukrzycy są następstwem hiperglikemii, cukromoczu, ketozy, zmian naczyniowych i innych powikłań tej choroby. W zależności od typu cukrzycy mogą one …
- Próba dożylnego obciążenia glukoząPolega ona na szybkim dożylnym wstrzyknięciu (w ciągu 1—2 min) 50% roztworu glukozy, w dawce 0,33 g tego cukru na kg masy …
- Wyspy trzustkoweRóżnicowanie komórek wchodzących w skład wysp trzustkowych staje się widoczne u człowieka już od 9 tygodnia życia płodowego, zaś około 23 tygodnia …
- Czynność narządu wyspowego w cukrzycyW cukrzycy stwierdza się wyraźne zmiany ilościowe i zaburzenia czynności wszystkich rodzajów komórek wysp trzustkowych. Zachodzi przy tym wyraźna różnica pomiędzy cukrzycą …
- Zmiany włośniczek w cukrzycyZmiany włośniczek są swoistym morfologicznym objawem cukrzycy. Wprawdzie podobne obrazy można spotkać w niektórych innych chorobach (np. w stanach zwiększonej lepkości krwi …
- Cukrzyca insulinoniezależna (typu 2)Jest to najczęstsza postać cukrzycy, występująca u osób ze swoistym genotypem „cukrzycorodnym” pod wpływem różnych czynników środowiskowych. Pojawia się w późniejszym okresie …
- Doustny test tolerancji glukozyO ile stwierdzenie cukrzycy u dzieci, zwłaszcza młodszych, na podstawie obrazu klinicznego może nastręczać trudności, to zakres badań laboratoryjnych potrzebnych do ustalenia …
Najnowsze komentarze