U około 1/4 ciężarnych (według różnych zestawień u 10—90%) występuje cukromocz (glikozuria) przy prawidłowym stężeniu glukozy we krwi. Obserwuje się to najczęściej w drugiej połowie ciąży, przy czym zwraca uwagę, że ilość cukru wydalanego z moczem jest zmienna, nieraz z dnia na dzień. Cukromocz ciężarnych jest spowodowany do pewnego stopnia zwiększeniem przesączania kłębuszkowego, przede wszystkim jednak zmniejszeniem wchłaniania zwrotnego glukozy w cewkach. Przypuszcza się, że przyczyną tego drugiego zaburzenia jest wzmożone wydzielanie i działanie kortyzolu. Cukromocz nerkowy w ciąży kobiet zdrowych nie daje żadnych doraźnych następstw, natomiast nie jest ostatecznie ustalone, czy ma on jakieś znaczenie rokownicze, w sensie zwiększenia zagrożenia wystąpieniem cukrzycy w przyszłości. U ciężarnych chorych na cukrzycę zmniejszenie wchłaniania zwrotnego glukozy w cewkach nerkowych powoduje większą utratę glukozy niż przy tych samych wartościach glikemii poza okresem ciąży, wpływa więc niekorzystnie na kształtowanie się bilansu węglowodanowego. U kobiet dotychczas zdrowych w czasie ciąży może pojawić się zaburzenie przemiany węglowodanów, wyrażające się podwyższeniem poziomu glikemii powyżej wartości prawidłowych. Jeżeli jest to zaburzenie przemijające i ustępuje całkowicie po zakończeniu ciąży, rozpoznaje się nieprawidłową tolerancję glukozy ciężarnych lub cukrzycę ciężarnych (diabetes gravidamm, gestational diabetes). Jeżeli natomiast pogorszenie przemiany węglowodanów utrzymuje się po porodzie, należy rozpoznać trwałą nieprawidłową tolerancję glukozy lub trwałą cukrzycę, ujawnioną w przebiegu ciąży. Częstość występowania cukrzycy ciężarnych oblicza się na 2—3%. Jest to stan, który wymaga leczenia — w razie hiperglikemii na czczo podawania insuliny — i który ma znaczenie rokownicze. Noworodki urodzone przez te kobiety często mają cechy makrosomii, a u 1/4 spośród nich występują w okresie okołoporodowym takie same zaburzenia, jak u dzieci matek już dawniej chorujących na cukrzycę. Badanie krwi pępowinowej tych noworodków dowodzi Zwiększonej aktywności komórek B wysp trzustkowych: stężenie peptydu C jest w niej średnio dwukrotnie większe niż u noworodków od zdrowych matek, Z kolei kobiety, u których w czasie ciąży wystąpiło przemijające zaburzenie przemiany węglowodanów, są obciążone większą możliwością zachorowania na cukrzycę w przyszłości. U ponad połowy pacjentek, u których rozpoznano cukrzycę ciężarnych, w ciągu najbliższych. 15 lat wystąpiła trwała postać tej choroby. W cukrzycy już istniejącej w pierwszym trymestrze ciąży obserwuje się poprawę tolerancji węglowodanów i zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę. Przyczyną tego jest dominacja w tym okresie pobierania przez płód glukozy i aminokwasów, zwłaszcza alaniny, będącej jednym z głównych substratów glukoneogenezy. W trymestrze drugim i trzecim przemiana węglowodanów stopniowo pogarsza się i zwiększa się zapotrzebowanie na insulinę — w granicach 50—70%. W ostatnich 4 tygodniach przed porodem zapotrzebowanie to może niekiedy się zmniejszyć, prawdopodobnie wskutek nadmiernego wydzielania tego hormonu przez płód; jeśli jednak zmniejsza się gwałtownie, jest to objawem niepokojącym i może zwiastować obumarcie płodu. Po wydaleniu łożyska zapotrzebowanie na insulinę zmniejsza się natychmiast o około 30— —50%. W początkowym okresie po porodzie może wystąpić hipoglikemia, jednak później zapotrzebowanie na insulinę znów się nieco zwiększa, co jest wyrazem wpływu wydzielanej w zwiększonej ilości prolaktyny. W ciąży obserwuje się czasem postęp niektórych przewlekłych powikłań cukrzycy typu mikroangiopatii. Zdarza się to u około 1/3 ciężarnych ze zmianami w siatkówce o cechach retinopatii prostej. To pogorszenie ulega regresji po zakończeniu ciąży. Wyjątek stanowi retinopatia proliferacyjna, która w ciąży może czasem (rzadko) bardzo gwałtownie się nasilać i doprowadzić do utraty wzroku. Najczęściej stwierdza się wówczas obok innych zaawansowanych przewlekłych powikłań cukrzycy także objawy dowodzące niewydolności łożyska, m.in. dużą wrażliwość na insulinę, na którą zapotrzebowanie nie wzrasta w sposób typowy dla prawidłowej ciąży. W tych przypadkach szansa urodzenia żywego dziecka nie przekracza 60%. Nie ma pewnych dowodów na to, że ciąża przyspiesza rozwój nefropatii cukrzycowej, natomiast niewątpliwie zwiększa możliwość uszkodzenia nerek u kobiet chorych na cukrzycę. Jego przyczyną może być zatrucie ciążowe, przede wszystkim jednak zakażenie dróg moczowych i nerek. Bakteriuria, zarówno bezobjawowa, jak i dająca objawy kliniczne, występuje około 5 razy częściej w okresie ciąży niż poza nią, zaś u ciężarnych chorych na cukrzycę jest 2 razy częstsza niż u ciężarnych bez cukrzycy. Rozwijające się zwykle bezobjawowo odmiedniczkowe zapalenie nerek może stanowić poważne powikłanie przebiegu ciąży i powodować przedwczesny poród. U około 1/4 kobiet chorych na cukrzycę stwierdza się w czasie ciąży nadciśnienie tętnicze.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Praca pielęgniarki.Wielu z nas przebywając w szpitalu zastanawia się na czym polega praca poszczególnych osób spotykanych w tym budynku. Najczęściej do czynienia mamy …
- Oznaczanie związków ketonowych w moczu i we krwiW moczu mogą pojawiać się wszystkie 3 rodzaje związków ketonowych, z reguły w następującej kolejności: aceton-kwas acetooctowy, kwas B-hydroksymasłowy, jednak w praktyce …
- Insulina we krwi w niektórych innych chorobachPoza cukrzycą duże zmiany w stężeniu insuliny we krwi obserwuje się w wyspiakach wychodzących z komórek B wysp trzustkowych z zachowaną czynnością …
- Choroba niedokrwienna sercaSpośród wszystkich jednostek klinicznych, zaliczanych do choroby dużych naczyń w cukrzycy, choroba niedokrwienna serca występuje najczęściej i jest główną przyczyną zgonów osób …
- Leczenie zaburzeń czynności ośrodkowego układu nerwowegoZ chwilą rozpoznania śpiączki cukrzycowej lub stanu zagrażającego jej wystąpieniem (praecoma) chorego należy natychmiast skierować do najbliższego szpitala, w którym trzeba mu …
- Neuropatia inne zaburzenia i nagłe zgonyDo obrazu neuropatii wegetatywnej należą zaburzenia czynności gruczołów potowych, wyrażające się regionalnym zwiększeniem (głowa, górna część tułowia) lub zmniejszeniem (dolna część tułowia, …
Jak zapuścić brodę?
Gęsta, atrakcyjnie wyglądająca broda jest marzeniem wielu mężczyzn. Co ciekawe jeszcze do niedawna było wręcz przeciwnie i zarost u mężczyzn kojarzył się …- Wpływ insuliny na przemianę tłuszczówWpływ insuliny na przemianę tłuszczów jest wynikiem zarówno oddziaływania tego hormonu na metabolizm glukozy, jak i bezpośredniej modyfikacji aktywności enzymów kontrolujących niektóre …
- Zmiany anatomopatologiczne naczyń krwionośnych w cukrzycyZmiany w naczyniach krwionośnych (angiopathia diabetica) należą obecnie do najpowszechniej spotykanych zmian morfologicznych w cukrzycy i uważane są za późne powikłania tej …
- Zmiany wysp trzustkowych w cukrzycy typu 2W przeciwieństwie do cukrzycy typu 1, w typie 2 tej choroby zmiany w wyspach są niewielkie i mało swoiste. Większość zmian stwierdzanych …
- Neuropatia układu autonomicznegoUszkodzenie nerwów układu autonomicznego w cukrzycy daje liczne i zróżnicowane objawy, co jest wynikiem rozległej funkcji regulacyjnej tego układu w organizmie. Zmiany …
Najnowsze komentarze