Większość przeprowadzonych dotąd na ten temat badań dotyczyła błony podstawnej kłębuszków nerkowych, która jest stosunkowo łatwo dostępna. Główną zmianą składu tej błony u ludzi chorych na cukrzycę jest zwiększenie zawartości cząsteczek disacharydu galaktozyloglukozy, przyłączonych do hydroksylizyny kolagenu. Ponieważ równocześnie stwierdza się większą zawartość hydroksyproliny i glicyny, może to przemawiać za zwiększeniem udziału kolagenu w całościowym składzie błony. Dotąd nie ustalono dokładnie, jak w nefropatii cukrzycowej kształtuje się zawartość i skład niekolagenowych składników błony podstawnej. Badania doświadczalne przeprowadzone na zwierzętach (szczurach) z cukrzycą alloksanową i streptozotocynową dowodzą zmiany metabolizmu błony podstawnej. In vitro stwierdzono zwiększenie aktywności enzymów katalizujących proces hydroksylacji i glikozylacji kolagenu oraz osłabienie aktywności glikozydaz — enzymów rozkładających komponent węglowodanowy glikoprotein błony podstawnej. Z tymi spostrzeżeniami zgodne są wyniki badań in vivo, wykazujące przyspieszoną syntezę i wolniejszy rozpad kolagenu błony podstawnej. Uprzednie podanie insuliny tym zwierzętom i normalizacja glikemii zapobiegają wystąpieniu powyższych nieprawidłowości. Dowodzi to, że niedobór insuliny i hiperglikemia są istotnymi czynnikami przyczynowymi w rozwoju zmian błony podstawnej w cukrzycy.