To zjawisko tłumaczono zwiększoną przepuszczalnością błon komórkowych dla glukozy i innych metabolitów w warunkach niedotlenienia komórek i nasilonej glikolizy, swoistym dla biguanidów obniżeniem progu przenikania’ tego cukru do komórek, a obecnie bierze się pod uwagę ich wpływ na zwiększenie liczby receptorów insulinowych błon komórkowych. Wszystkie opisane działania przeciwcukrzycowych pochodnych biguanidu tłumaczą do pewnego stopnia niezwykłe zjawisko zmniejszenia glikemii przy mniejszym stężeniu insuliny we krwi. Być może znaczenie ma także wpływ tych leków na czynniki działające antagonistycznie wobec insuliny. Stwierdzono, że hamują one przyrost wydzielania hormonu wzrostu, który występuje prawidłowo po dodwunastniczym wlewie aminokwasów. Nie wpływają one na wydzielanie glukagonu trzustkowego, natomiast zwiększają wyraźnie stężenie glukagonopodobnych peptydów jelitowych. Ponieważ te ostatnie mogą konkurować z glukagonem trzustkowym w interakcji ze swoistymi receptorami błonowymi hepatocytów, zmniejszając tym samym hiperglikemizujący wpływ tego ostatniego, jest możliwe, że także na tej drodze przyczyniają się do obniżenia poziomu glikemii. Przeciwcukrzycowe pochodne biguanidu wywierają także istotny wpływ na przemianę tłuszczów, wyrażający się zmniejszeniem stężenia triglicerydów i cholesterolu w osoczu oraz stopniowo postępującym ubytkiem masy ciała. Mechanizm zmniejszania się stężenia triglicerydów w osoczu podczas stosowania tych leków jest prawdopodobnie złożony i w jego wyjaśnieniu bierze się pod uwagę następujące wpływy: 1) zmniejszenie podaży acetylo-CoA, będącego prekursorem kwasów tłuszczowych, wskutek zahamowania utleniania kwasów tłuszczowych i oksydacyjnej dekarboksylacja 2) zmniejszenie stężenia insuliny we krwi i tkankach, 3) hamowanie jelitowego wchłaniania glukozy i zmniejszenie puli tego składnika oraz 4) zwiększenie klirensu osoczowego triglicerydów. To ostatnie zjawisko jest wykładnikiem aktywności lipazy lipo- proteinowej, zwiększającej się w warunkach hamowania lipolizy w tkance tłuszczowej. Z kolei zmniejszenie stężenia cholesterolu w osoczu pod wpływem leczenia cukrzycy pochodnymi biguanidu tłumaczy się: 1) zmniejszeniem biosyntezy tego steroidu w ścianie jelita wskutek hamowania jelitowej A5-7-sterolo-A7reduktazy, 2) utratą cholesterolu z kałem w następstwie hamowania przez pochodne biguanidu zwrotnego wchłaniania kwasów żółciowych. Wpływ pochodnych biguanidu na przemianę tłuszczów, różniący się zasadniczo od analogicznego wpływu pozostałych grup leków przeciwcukrzycowych — insuliny i pochodnych sulfonylomocznika — wyznacza im szczególne miejsce w leczeniu cukrzycy, kojarzącej się bardzo często z otyłością i hiperlipoproteinemiami. Przeciwcukrzycowe pochodne biguanidu (głównie fenoformina) nasilają zjawisko librynolizy oraz zmniejszają zawartość fibrynogenu osocza i pod tym względem działają też odmiennie niż insulina i pochodne sulfonylomocznika. Mogą być zatem pomocne w zwiększeniu zmniejszonej z reguły w cukrzycy aktywności fibrynolitycznej krwi. Z uwagi na tę właściwość podejmowano próby stosowania omawianych związków w leczeniu zmian zakrzepowych na tle miażdżycy.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- listopad 2023
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Rokowanie i zapobieganie choroby niedokrwienna sercaRokowanie. Jest ono u chorych na cukrzycę gorsze aniżeli u pacjentów z prawidłową przemianą węglowodanów. Jest to widoczne w przebiegu zawału mięśnia …
- Narząd wyspowySkupienie w wyspach trzustkowych różnych komórek wydzielających hormony, które mogą docierać do sąsiadujących komórek drogą bezpośrednich połączeń, czyni wielce prawdopodobną hipotezę, że …
- Mechanizm działania polipeptydu trzustkowegoMechanizm komórkowego działania PP nie jest dotąd znany. Z efektów, które wywołuje u ludzi, jedynie pewnymi są: hamowanie czynności zewnątrzwydzielniczej trzustki i …
- Czym jest alergiczny nieżyt nosa?Alergiczny nieżyt nosa, znany również jako katar sienny, dotyka coraz większą część społeczeństwa, osobom cierpiącym na tę dolegliwość warto poznać przyczyny i …
- Rozpoznanie i leczenie choroby niedokrwienna sercaObraz kliniczny i rozpoznanie. Obraz kliniczny choroby niedokrwiennej serca, a w szczególności zawału mięśnia sercowego, u chorych na cukrzycę jest taki sam …
- KatecholaminyHormony te, a zwłaszcza adrenalina, hamują wydzielanie insuliny, co stwierdzono w badaniach in vitro oraz in vivo. Komórki B mają receptory adrenergiczne …
- GlukagonHormon ten powoduje wyraźne zwiększenie sekrecji insuliny, przy czym powyższy efekt występuje wcześniej aniżeli przyrost glikemii. Wydzielanie insuliny przez komórki B jest …
- Fizjologiczna zależność czynnościowaZależność czynnościowa pomiędzy komórkami A, B i D wysp trzustkowych jest wynikiem omówionych w poprzednich podrozdziałach mechanizmów działania hormonów wydzielanych przez poszczególne …
- Przewlekła neuropatia symetrycznaJest to najczęstsza postać neuropatii cukrzycowej i przytoczone wyżej dane na temat częstości występowania i uwarunkowań powikłań w obrębie obwodowego układu nerwowego …
- Piękna oprawa oczuRzęsy i brwi stanowią swoistą oprawę naszych oczu. Dzięki zadbanym, długim i ciemnym włoskom nasz codzienny makijaż nie zajmuje zbyt dużo czasu. …
- Proinsulina i peptyd CPierwszym produktem translacji mRNA w rybosomach jest pojedynczy polipeptyd, liczący u człowieka 110 aminokwasów, o masie cząsteczkowej około 11 500, który nazwano …
Najnowsze komentarze