W chorobach nerek hiperinsulinemię obserwuje się dopiero w okresie ich niewydolności, i to zwykle po stymulacji komórek B glukozą, glukagonem lub tolbutamidem. Zwiększanie się stężenia insuliny (IRI) następuje na ogół powoli i osiąga wartości wyższe od prawidłowych dopiero w późniejszym okresie tych testów. Przyczyną hiperinsulinemii jest zapewne zwolnienie katabolizmu tego hormonu w chorych nerkach, a ponadto umiarkowana insulinooporność, jaka obok nietolerancji węglowodanów występuje w mocznicy. Skuteczne dializowanie zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę, normalizuje insulinemię i poprawia przemianę glukozy.

Powiązane posty:

  1. Przemiana tłuszczów Tłuszcz stanowi najbardziej skondensowaną postać spichrzania substratów energetycznych w wyższych organizmach. Ma on 2-krotnie większą wartość energetyczną (39 kJ/g, czyli 9,3 kcal/g) aniżeli...
  2. Zmiany anatomopatologiczne naczyń krwionośnych w cukrzycy Zmiany w naczyniach krwionośnych (angiopathia diabetica) należą obecnie do najpowszechniej spotykanych zmian morfologicznych w cukrzycy i uważane są za późne powikłania tej choroby....
  3. Swoisty system transportu W usuwaniu nadmiaru cholesterolu z komórek do wątroby, która jest głównym narządem wydalającym go z organizmu, szczególną rolę odgrywa swoisty system transportu związany...
  4. Wyspy trzustkowe Różnicowanie komórek wchodzących w skład wysp trzustkowych staje się widoczne u człowieka już od 9 tygodnia życia płodowego, zaś około 23 tygodnia wyspy...
  5. Przekształcenie proinsuliny Proinsulina ulega przekształceniu przez odłączenie peptydu C i aminokwasów, stanowiących dwupeptydowe połączenie łańcucha C z łańcuchami A i B, w wyniku kolejnego działania...
  6. Mechanizm bioenergetyczny Większe znaczenie wydaje się mieć drugi mechanizm bioenergetyczny, związany z przemianą glukozy w komórkach B. System transportu D-glukozy do tych komórek jest bardzo...