Mimo mniej dramatycznego przebiegu choroba przyzębia (parodontopathia) stanowi w dalszym ciągu najczęstsze i najważniejsze powikłanie cukrzycy w obrębie jamy ustnej. Częstość tej choroby w ogólnej populacji ocenia się w dość szerokich granicach na około 0,1—3,0% ludności, natomiast wśród dzieci chorych na cukrzycę (typu 1) w wieku 10—18 lat wynosi ona około 10%, zaś powyżej 19 lat — około 40%. Zmiany typu parodontopatii stwierdzono także u zwierząt chorych na cukrzycę — wyraźne w dziedzicznej cukrzycy u chomika chińskiego i słabiej zaznaczone w cukrzycy alloksanowej (nabytej) u szczura. Przyczyny. Przyczyna częstszego i bardziej nasilonego występowania choroby przyzębia w cukrzycy nie jest ostatecznie wyjaśniona i jest prawdopodobnie złożona. W rachubę wchodzą swoiste dla cukrzycy zmiany w naczyniach włosowatych dziąseł (microangiopathia), zależny od tej choroby zanik kości (osteopoiosis), nieprawidłowa struktura kolagenu (glikozylacja), a być może także miejscowe zaburzenia metabolizmu. Obraz kliniczny. Na przyzębie składa się dziąsło, więzadełko okrężne i wyrostek zębodołowy. W zapalnej postaci choroby przyzębia (parodontitis) punktem wyjścia zakażenia jest rowek dziąsła (przestrzeń między dziąsłem a szyjką zęba), skąd przesuwa się ono stopniowo w kierunku korzenia, zajmując równocześnie kość wyrostka zębodołowego. W miarę niszczenia więzadełka okrężnego tworzą się patologiczne kieszonki dziąsłowe i kostne, będące siedliskiem flory bakteryjnej, z których następuje ropienie na zewnątrz, niekiedy bardzo obfite (pyorrhea). Samo dziąsło przybiera charakterystyczną koralowo- różową barwę. W przypadkach nie leczonych dalszymi etapami są: rozchwianie zęba i jego wypadnięcie. W znacznie rzadziej występującej zanikowej postaci parodontopatii następuje włóknienie i zanik dziąseł równocześnie z zanikiem kości wyrostków zębodołowych. Szyjki zębów, a nawet korzenie, ulegają obnażeniu, wykazując nadwrażliwość na bodźce termiczne, chemiczne i mechaniczne. Rozpoznanie. Rozpoznanie choroby przyzębia w cukrzycy nie nastręcza trudności, jednak dla oceny stopnia zaawansowania zmian należy dokładnie poszukiwać kieszonek między dziąsłem a zębem, określić stopień ropienia, ruchomość zęba oraz zakres uszkodzenia kości (badaniem radiologicznym). Leczenie i zapobieganie. Leczenie ogólne (przyczynowe) parodontopatii sprowadza się do optymalnego wyrównania cukrzycy. Należy zarazem podkreślić, że skuteczne opanowanie ropienia z kieszonek dziąsłowych w wielu przypadkach poprawia przebieg cukrzycy i umożliwia zmniejszenie dawek insuliny. W razie dużej komponenty zapalnej zachodzi potrzeba stosowania leków przeciwbakteryjnych — sulfonamidów lub antybiotyków. Donoszono też o korzystnym wpływie balneoterapii i leczenia bodźcowego. Leczenie miejscowe polega na usuwaniu kieszonek i ustalaniu zębów. W sumie leczenie parodontopatii u chorych na cukrzycę jest długotrwałe i wymaga aktywnej współpracy ze strony pacjenta. W zapobieganiu chorobie przyzębia w cukrzycy istotne znaczenie ma trwałe wyrównanie zaburzeń metabolicznych tej choroby oraz dbałość o higienę jamy ustnej (właściwe czyszczenie zębów szczotką, usuwanie kamienia nazębnego, leczenie próchnicy, uzupełnianie braków zębowych).
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Śpiączka mleczanowaW przeciwieństwie do śpiączek hiperglikemicznych — ketonowej i hipermolalnej — kwasica mleczanowa i śpiączka mleczanowa nie są swoistym powikłaniem cukrzycy i występują …
- Stwardnienie tętniczek i tętnic typu MonckebergaStwardnienie tętniczek. Polega ono na zwłóknieniu i odkładaniu się pomiędzy śródbłonkiem naczyniowym a zanikłą błoną środkową substancji szklistej, która powoduje pogrubienie ścian …
- Metody radioimmunologiczneZastosowana po raz pierwszy do oznaczania insuliny metoda ta znalazła szerokie zastosowanie w badaniach innych hormonów peptydowych i substancji, które sprzężone z …
- Budowa glukagonu trzustkowegoGlukagon wytwarzany w komórkach A wysp trzustkowych jest pojedynczym łańcuchem peptydowym, liczącym 29 aminokwasów. W przeciwieństwie do insuliny, w jego cząsteczce nie …
- Obraz kliniczny i rozpoznanie nefropatii cukrzycowejNie ma specjalnej klasyfikacji nefropatii cukrzycowej, natomiast dynamika zmian zachodzących w nerkach przejawia się stopniowo zwiększającym się białkomoczem, który jest głównym objawem …
- Rodzaje cukrzycy u dzieciOkoło 1—5% wszystkich przypadków cukrzycy rozpoznaje się przed 15 r.ż. Dość duży zakres tego odsetka zależy do pewnego stopnia od braku — …
- Choroba niedokrwienna sercaSpośród wszystkich jednostek klinicznych, zaliczanych do choroby dużych naczyń w cukrzycy, choroba niedokrwienna serca występuje najczęściej i jest główną przyczyną zgonów osób …
- Rubeosis iridisJest to proces nowotworzenia włośniczek w tęczówce. Liczne sploty naczyniowe pojawiają się na brzegu źrenicznym tęczówki (stąd nazwa), później także w obrębie …
- LaktozuriaWystępuje fizjologicznie dość często w późniejszym okresie ciąży oraz w czasie laktacji, zwłaszcza po odstawieniu dziecka od piersi, i nie powoduje wówczas …
- Przekaźniki interakcji insuliny z receptorem insulinowymPowiązanie interakcji insuliny ze swoistym receptorem błony komórkowej z dalszymi wpływami tego hormonu nie jest dotąd wyjaśnione, a przytoczone poniżej mechanizmy są …
- Retinopatia cukrzycowaPod tą nazwą rozumie się zespół zmian w siatkówce, spowodowany swoistymi dla cukrzycy czynnościowymi i morfologicznymi nieprawidłowościami naczyń włosowatych i doprowadzający w …
Najnowsze komentarze