Ten szczególny rodzaj cukrzycy typu 2 występuje u dzieci rzadko i dotąd niewiele jest informacji na temat jego częstości w populacjach poniżej 15 r.ż. Dominujące dziedziczenie tej postaci cukrzycy sprawia, że poszukiwać jej należy przede wszystkim wśród potomstwa osób, u których ten typ cukrzycy został rozpoznany. Ponieważ daje ona niewielkie dolegliwości, rozpoznanie bywa niejednokrotnie ustalane przypadkowo. Stężenie insuliny (IRI) we krwi tych dzieci jest na czczo prawidłowe lub zwiększone, zaś po obciążeniu doustnym glukozą jego przyrost jest wyraźny, chociaż opóźniony. W leczeniu tej postaci cukrzycy często wystarcza sama dieta, a jeżeli nie daje to pożądanego zmniejszenia glikemii, stosuje się doustne leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika. Po podaniu tych leków obserwowano długie okresy remisji.