Cukrzyce wtórne i skojarzone (typ 3)

Odróżnienie cukrzyc wtórnych i skojarzonych z innymi chorobami od cukrzycy idiopatycznej, jak również różnicowanie pomiędzy poszczególnymi rodzajami zaburzeń przemiany węglowodanów, zaliczanymi do typu 3 wg klasyfikacji WHO, jest o tyle ułatwione, że w tych przypadkach najczęściej na pierwszy plan obrazu klinicznego wysuwają się dolegliwości i objawy typowe dla choroby podstawowej, zaś właściwe badania pomocnicze (biochemiczne, immunologiczne, radiologiczne, izotopowe, endoskopowe i in.) umożliwiają ustalenie rozpoznania tej choroby. Zróżnicowaną etiologię zaburzeń przemiany węglowodanów, zaliczanych do typu 3 wg klasyfikacji WHO. Stopień powodowanej tymi zaburzeniami nietolerancji glukozy może być różny — od nietolerancji bezobjawowej po jawną cukrzycę wymagającą stosowania insuliny, nieraz nastręczającą duże trudności w leczeniu. Pełne opisy etiopatogenezy i obrazu klinicznego chorób i zespołów, które doprowadzają do wystąpienia tych zaburzeń metabolicznych, są podane we właściwych podręcznikach i monografiach, poniżej zaś ograniczono się do przedstawienia tych aspektów, które dotyczą zaburzonej przemiany węglowodanów i które są pomocne w różnicowaniu z cukrzycą idiopatyczną (typu 1 i 2).