Zmniejszają one sekrecję insuliny i stosowane przez długi czas (np. w leczeniu nadciśnienia) stwarzają rzeczywiste zagrożenie wystąpieniem cukrzycy. To niepożądane działanie tej grupy leków jest następstwem zubożenia organizmu w sód i potas, co w komórkach B przejawia się utrudnieniem napływu jonów wapniowych do cytozolu i zahamowaniem dalszych etapów w procesie wydzielania insuliny.

Powiązane posty:
  1. Lipoliza wewnątrzkomórkowa i utlenianie kwasów tłuszczowych Lipoproteiny przenoszące triglicerydy, wydzielane drogą egzocytozy przez enterocyty do przestrzeni międzykomórkowej (chyloimikrony), a przez komórki wątrobowe do przestrzeni okołozatokowych Dissego (VLDL), nie potrafią...
  2. Glukagon Hormon ten powoduje wyraźne zwiększenie sekrecji insuliny, przy czym powyższy efekt występuje wcześniej aniżeli przyrost glikemii. Wydzielanie insuliny przez komórki B jest następstwem...
  3. Insulina we krwi w niektórych innych chorobach Poza cukrzycą duże zmiany w stężeniu insuliny we krwi obserwuje się w wyspiakach wychodzących z komórek B wysp trzustkowych z zachowaną czynnością dokrewną...
  4. Budowa glukagonu trzustkowego Glukagon wytwarzany w komórkach A wysp trzustkowych jest pojedynczym łańcuchem peptydowym, liczącym 29 aminokwasów. W przeciwieństwie do insuliny, w jego cząsteczce nie ma...
  5. Zmiany naczyniowe w nerkach Zmiany te dają charakterystyczny obraz cukrzycowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (glomerulosclerosis diabetica), któremu odpowiada kliniczny zespół nefropatii cukrzycowej. Nerki są powiększone lub prawidłowej wielkości,...
  6. Oznaczenie hemoglobiny glikozylowanej i białek glikozylowanych surowicy W diagnostyce zaburzeń przemiany węglowodanów wykorzystuje się zjawisko glikozylacji białek, a w szczególności hemoglobiny i białek surowicy (albuminy). W krwince czerwonej dorosłego człowieka...