Pod nazwą neuropatia cukrzycowa (neuropathia diabetica) rozumie się różnego rodzaju uszkodzenia obwodowego układu nerwowego, występujące w cukrzycy i przyczynowo z nią związane. Nie zalicza się do tej grupy powikłań przewlekłych lub ostrych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. Nie należą również do niej zapalenia wielonerwowe lub pojedynczych nerwów spowodowane innymi swoistymi czynnikami (zakażenie, wypadnięcie jądra miażdżystego), które mogą występować u chorych na cukrzycę. Neuropatia cukrzycowa nie zależy od rodzaju cukrzycy, występuje zarówno w typie 1, jak i w typie 2 tej choroby, a także w cukrzycach wtórnych i skojarzonych (typie 3). Stwierdza się ją w cukrzycy doświadczalnej i samoistnej u zwierząt: badania na nich dostarczyły wielu informacji na temat zmian biochemicznych i morfologicznych w neuronach obwodowego układu nerwowego. Epidemiologia. Dotychczas nie przeprowadzono dostatecznie miarodajnych badań, które pozwoliłyby dokładnie ustalić częstość występowania neuropatii u chorych na cukrzycę oraz znaczenie czynników zagrożenia wystąpieniem tego powikłania. Wynika to z dużego zróżnicowania obrazu klinicznego neuropatii cukrzycowej i trudności wypracowania metod standardowego badania, które można by zastosować w badaniach epidemiologicznych. To tłumaczy duże różnice w podawanych w piśmiennictwie danych na temat częstości występowania neuropatii — od 5 do 90% badanych chorych. W badaniach własnych, w których rozpoznanie neuropatii opierało się na zwykłym badaniu klinicznym, częstość występowania tego powikłania wynosiła średnio 40% ogółu badanych, była mniejsza na początku choroby i u osób młodych, a wyraźnie zwiększała się z czasem trwania choroby i wiekiem, w którym ujawniła się. W innym prospektywnym badaniu częstość neuropatii wynosiła w chwili rozpoznania cukrzycy 10% chorych, zaś po 25 latach trwania tego schorzenia zwiększała się do ponad 50%. Do częstego występowania neuropatii cukrzycowej u osób w podeszłym wieku przyczynia się sam proces starzenia, gdyż objawy podobne, chociaż mniej nasilone, stwierdzano u około 40% ludzi w wieku powyżej 70 lat bez cukrzycy. Mniej wyraźna jest zależność neuropatii od stopnia niewyrównania cukrzycy (hiperglikemii) i powikłanie to występuje — w nawet bardzo nasilonej formie — w łagodnych postaciach cukrzycy typu 2 z niewielką hiperglikemią. Z nielicznych dotąd badań tej zależności wynika jednak, że w cukrzycy niedostatecznie kontrolowanej neuropatia występuje częściej i w tych przypadkach trudniej jest uzyskać remisję dolegliwości i objawów spowodowanych tym powikłaniem cukrzycy. Wydaje się, że zaburzenia motoryczne korelują bardziej znamiennie z hiperglikemią niż zaburzenia czuciowe i łatwiej się cofają w razie dostatecznie wczesnej korekty leczenia cukrzycy. Podkreśla się także, że wczesne zmiany w większym stopniu zależą od niewyrównania cukrzycy i w bardziej widoczny sposób ustępują pod wpływem normalizacji glikemii niż zmiany długotrwałe i zaawansowane. Neuropatia nie wykazuje zależności od pici i występuje równie często u mężczyzn, jak u kobiet. Stwierdzono natomiast różnice w występowaniu tego powikłania cukrzycy w różnych populacjach (dużą częstość neuropatii obserwowano wśród ludzi niektórych krajów afrykańskich, w Indiach), jednak na podstawie tych badań nie można ustalić, czy i w jakim stopniu to zróżnicowanie zależy od czynników etnicznych, sposobu i poprawności leczenia cukrzycy, mikroangiopatii i wpływów środowiskowych. Sugerowano również genetyczne uwarunkowanie neuropatii cukrzycowej, doniesiono bowiem o częstym występowaniu tego powikłania u tzw. wolnych acetylatorów, tzn. u tych chorych na cukrzycę, którzy wolniej niż prawidłowo acetylują niektóre leki, np. sulfonamidy.W późniejszych badaniach nie potwierdzono jednak, aby ta dziedziczna cecha, którą jest szybkość acetylacji, pozostawała w znamiennym związku z występowaniem lub niewystępowaniem neuropatii cukrzycowej. Stwierdzono natomiast nieco większą (znamiennie) częstość „szybkich acetylatorów” wśród osób z cukrzycą typu 1. Obraz morfologiczny i hipotezy patogenetyczne. Odróżnia się 3 główne postacie neuropatii cukrzycowej: 1) przewlekłą neuropatię symetryczną, 2) ostre zapalenie nerwu oraz 3) neuropatię układu autonomicznego (neuropatię wegetatywną). W obrębie każdej z tych głównych postaci występują z kolei różne i często pod względem obrazu klinicznego zupełnie odmienne zespoły, co w sumie składa się na duże zróżnicowanie kliniczne tego powikłania. Jeżeli do tego dodać odmienność patogenetyczną omawianych tutaj zmian, słuszny wydaje się postulat, by mówić raczej o neuropatiach cukrzycowych, które mają różny mechanizm i w rozmaitej postaci występują u chorych na cukrzycę.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Somatostatyna we krwiW związku z tym, że głównym źródłem somatostatyny we krwi jest przewód pokarmowy i że wątroba zatrzymuje i degraduje znaczne ilości tego …
- Metoda przeponowaJej podstawą jest zjawisko pobudzania przez insulinę pobierania glukozy z otoczenia i syntezy glikogenu przez izolowaną przeponę szczura. Za wskaźniki przemiany glukozy …
- Czynność narządu wyspowego w cukrzycyW cukrzycy stwierdza się wyraźne zmiany ilościowe i zaburzenia czynności wszystkich rodzajów komórek wysp trzustkowych. Zachodzi przy tym wyraźna różnica pomiędzy cukrzycą …
Jak bezpiecznie i skutecznie wybielić zęby?
Wiele osób pragnie, by ich uśmiech był olśniewający. Jednakże sporo czynników takich jak: częste spożywanie kawy, herbaty, czy nałogowe palenie tytoniu przyczynia …- Ogólne wpływy insulinyPrzytaczane najczęściej mechanizmy ogólnego działania insuliny stanowią poniekąd historyczny przegląd postępu badań w dziedzinie poznawania molekularnych podstaw funkcjonowania komórki i jej struktur. …
- DiazoksydZwiązek ten należy do grupy tiazydów, jednak nie działa moczo- i solopędnie, natomiast silnie hamuje wydzielanie insuliny. Badania w mikroskopie elektronowym uwidoczniły, …
- Cukrzyca ciężarnychCukrzyca ciężarnych (diabetes gravidarum, gestational diabetes). Jest to przejściowe zaburzenie przemiany węglowodanów, wyrażające się hiperglikemią i cukromoczem, które pojawia się u zdrowych …
- Przekaźniki interakcji insuliny z receptorem insulinowymPowiązanie interakcji insuliny ze swoistym receptorem błony komórkowej z dalszymi wpływami tego hormonu nie jest dotąd wyjaśnione, a przytoczone poniżej mechanizmy są …
Catering na przyjęcia okolicznościowe – usługi Cateringowe w Warszawie. Catering grill
Usługi cateringowe cieszą się coraz większą popularnością. Duży wybór dań, perfekcyjny smak i podanie oraz oszczędność czasu to główne powody, dla których …- Stosowanie pochodnych biguaniduLeczenie pochodnymi biguanidu rozpoczyna się od dawek małych, stopniowo zwiększając je aż do osiągnięcia dawki terapeutycznej lub do wystąpienia objawów nietolerancji. Efekt …
- KalmodulinaGłównym ogniwem łączącym napływ wolnych jonów wapniowych do cytozolu z procesem wydzielania insuliny jest kalmodulina, białko o masie cząsteczkowej 17 000, występujące …
Najnowsze komentarze