Stężenie polipeptydu trzustkowego w osoczu, oznaczane .metodą radioimmunologiczną, wykazuje dużą zależność od wieku: między 2 a 7 dekadą życia średnie jego wartości, na czczo zwiększają się od około 12 do około 24 pmol/1, a w 8 dekadzie życia i później osiągają wartość około 50 pmol/1, Po posiłku białkowym (mięsnym) przyrosty stężenia PP w osoczu wynoszą ok. 70—140 pmol/1, podobny przyrost występuje w hipoglikemii, natomiast po doustnym spożyciu testowej dawki glukozy jest znacznie mniejszy. Nieco mniejsze wartości w warunkach podstawowych oraz po mieszanym posiłku stwierdzono u ludzi otyłych z prawidłową tolerancją węglowodanów. Polipeptydu trzustkowego nie stwierdza się w osoczu ani na czczo, ani w warunkach stymulacji u osób po całkowitej pankreatektomii. W przewlekłych zapaleniach trzustki i w jej torbielowatym zwłóknieniu stężenie jego jest małe, jednak zjawisko to nie jest objawem stałym i stąd przydatność oznaczania PP we krwi w rozpoznawaniu chorób trzustki nie jest jeszcze ustalona. Bardzo duże stężenia PP w osoczu, przekraczające z reguły 250 pmol/1, występują niekiedy w guzach trzustki typu apudoma (w szczególności VIP-oma), zawierających różne typy komórek wydzielniczych. Ma to jednak również ograniczoną wartość w diagnostyce tych nowotworów, ponieważ w wielu guzach trzustki tego typu stężenie peptydu trzustkowego jest prawidłowe oraz ponieważ sporadycznie opisano bardzo duże wartości PP (sięgające 350 pmol/1) u ludzi zdrowych w starszym wieku. W pierwszych doniesieniach na temat zachowania się PP w osoczu chorych na cukrzycę stwierdzano duże stężenie tego peptydu u chorych leczonych insuliną. Później okazało się, że wskutek domieszki PP, działającego silnie immunogennie, do konwencjonalnych preparatów insuliny u pacjentów leczonych nimi obecne są w surowicy immunoglobuliny G wiążące ten peptyd, co wpływa na wynik badania radioimmunologicznego. Jednakże również u chorych na cukrzycę nie leczonych insuliną, zarówno typu 1 (w początkowym okresie choroby), jak i 2, stężenie polipeptydu trzustkowego w osoczu jest zwiększone, często w warunkach podstawowych i z reguły po stymulacji posiłkiem mieszanym lub podaną doustnie glukozą. To zwiększenie stężenia PP jest na ogół proporcjonalne do stopnia niewyrównania cukrzycy i najwyższe jego wartości stwierdza się u chorych ze znaczną hiperglikemią. Wystarczy krótkotrwałe, ale skuteczne leczenie cukrzycy dietą, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną, aby stężenie PP się zmniejszyło, chociaż jego bezwzględne wartości utrzymują się powyżej poziomów stwierdzonych u ludzi zdrowych w odpowiednio dobranych grupach wieku. Dla długotrwałej cukrzycy z objawami neuropatii autonomicznego układu nerwowego charakterystycznym zjawiskiem jest niewystępowanie typowego zwiększenia stężenia PP po hipoglikemii.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Wykonywanie zawoduBadania sprawności zawodowej chorych na cukrzycę nie dają jednolitego- obrazu, przeważa jednak pogląd, że tę grupę pracowników cechuje większa absencja chorobowa, częstsze …
- Inne zakażeniaW tej grupie na uwagę zasługuje ze względu na bardzo niepewne rokowanie „złośliwe” zapalenie ucha zewnętrznego (otitis extema maligna). Jest to rzadka …
- Ostre zapalenie nerwuPowikłanie to polega na uszkodzeniu pojedynczego nerwu czuciowego lub ruchowego o cechach ostrego zapalenia (rteuritis diabetica, mononeuropathia diabetica). Czasem może być zajęte …
- Oś jelitowo-trzusłkowaHormony, jelitowe obdarzone właściwościami inkretyny pełnią ważną funkcję fizjologiczną w regulacji wydzielania insuliny (a także innych hormonów wysp trzustkowych), powodując wyrzut tego …
- Mediatory peptydoweW ostatnich latach wyizolowano z komórek poddanych działaniu insuliny (komórek mięśniowych, adypocytów) krótkie peptydy, które działają na izolowane enzymy lub mitochondria w …
- Leczenie encefalopatii cukrzycowejPostępowanie jest nieco inne przed wystąpieniem zgorzeli niż po jej powstaniu. W obu tych okresach obowiązuje zasada optymalnego leczenia cukrzycy i eliminowania …
- SomatostatynaSomatostatyna została po raz pierwszy wyizolowana z podwzgórza i tak nazwana ze względu na właściwość hamowania wydzielania hormonu wzrostu (somatotropin release-inhibitory factor, …
- Insulina we krwi ludzi zdrowychU ludzi zdrowych stężenie insuliny (IRI) we krwi (surowicy, osoczu) na czczo wynosi od 10 do 25 mj. w 1 1, nieco …
- WątrobaWpływ metaboliczny insuliny w tym narządzie zaznacza się na wszystkich szlakach kontrolowanych przez ten hormon. Jedną z głównych funkcji wątroby jest utrzymanie …
- Alergia skórna późnaJest to miejscowy odczyn skórny typu tuberkulinowego, pojawiający się w 18—24 h po podaniu insuliny w miejscu wstrzyknięcia. Występuje twarde, ciemnoczerwone, swędzące …
- Lipoliza wewnątrzkomórkowa i utlenianie kwasów tłuszczowychLipoproteiny przenoszące triglicerydy, wydzielane drogą egzocytozy przez enterocyty do przestrzeni międzykomórkowej (chyloimikrony), a przez komórki wątrobowe do przestrzeni okołozatokowych Dissego (VLDL), nie …
Najnowsze komentarze