Niebezpieczeństwa spowodowane niepożądanymi objawami przy stosowaniu pochodnych sulfonylomocznika są podobne, jednak ich częstość i nasilenie są różne, w zależności od podawanego leku. Na ogół pochodne sulfonylomocznika o silniejszym działaniu i długo działające dają częściej i bardziej nasilone objawy uboczne. Niektóre jednak powikłania obserwowano tylko podczas leczenia pojedynczymi związkami z tej grupy (np. karbutamidem czy chlorpropamidem). Hipoglikemia. Częstość tego powikłania jest trudna do ustalenia, ponieważ chorzy na ogół nie zgłaszają lżejszych hipoglikemii i nie są one rejestrowane przez lekarzy. Ciężkie hipoglikemie są rzadkie i obserwowano je przede wszystkim po stosowaniu długo i silnie działających pochodnych sulfonylomocznika „drugiej generacji”. Szczególną skłonność do niedocukrzenia krwi podczas przyjmowania omawianych leków wykazują pacjenci z równoczesną chorobą wątroby i nerek oraz ludzie starzy. Stany głębokiej hipoglikemii w przebiegu terapii pochodnymi sulfonylomocznika były przyczyną śmierci. Jak wynika z przeglądu piśmiennictwa światowego, zebranego do roku 1982, w tym okresie opisano (lub zarejestrowano) 843 przypadki hipoglikemii spowodowanej przyjmowaniem tych związków, przy czym śmiertelność w tej grupie wynosiła około 9%.