Przemiana węglowodanów.Hormon wzrostu powoduje degranulację komórek B wysp trzustkowych, zaś w razie dłuższego stosowania — zwyrodnienie tych komórek. Równocześnie na początku zwiększa się insulinemia (IRI). Bezpośrednie pobudzenie wydzielania insuliny przez STH jest jednak wątpliwe, zaś w warunkach doświadczalnych występowało ono jedynie w razie stosowania niefizjologicznie dużych dawek hormonu wzrostu. Jest natomiast możliwe, że STH „uczula” komórki B na wpływ glukozy pobudzający sekrecję insuliny. W zakresie zmian biochemicznych we krwi odróżnia się efekt wczesny od działania występującego w późniejszym okresie po podaniu hormonu wzrostu. Elekt wczesny polega na zmniejszeniu glikemii, stężenia wolnych kwasów tłuszczowych i aminokwasów we krwi w krótkim czasie (w ciągu ok. 30 min) po wstrzyknięciu jednorazowej dawki STH. Jest mało prawdopodobne, aby efekt ten był wynikiem zwiększenia się insulinemii, gdyż następuje ono później. Przypuszcza się, że chodzi tu o bezpośredni wpływ hormonu wzrostu na transport glukozy i aminokwasów do wnętrza komórek. Za takim tłumaczeniem przemawia stwierdzenie jego insulinopodobnego działania in vitro. Zmniejszenie zawartości wolnych kwasów tłuszczowych we krwi we wczesnym okresie po wstrzyknięciu STH może być wyrazem ich przyspieszonej estryfikacji w warunkach większej podaży glicerolo-3-fosforanu wytwarzanego w toku nasilonej glikolizy. Późne działanie hormonu wzrostu występuje w kilka godzin po jego wstrzyknięciu oraz w razie wielokrotnego podawania. Wyraża się ono zwolnieniem zużytkowania glukozy, hiperglikemią i kwasicą ketonową. Sam STH nie pogarsza przemiany glukozy w mięśniach in vitro i jego hiperglikemizujący wpływ występuje tylko po wstrzyknięciu go żywemu organizmowi. Diabetogenne działanie hormonu wzrostu tłumaczy się następująco: może on sam ulegać przekształceniu do substancji hamującej wpływ insuliny na zużytkowanie glukozy lub powodować pojawienie się we krwi białkowego inhibitora insuliny, może działać przez somatomedyny konkurujące z insuliną w interakcji z błonowym receptorem insulinowym, albo też jego działanie antagonistyczne wobec insuliny jest wynikiem pobudzenia lipolizy i wzmożonego utleniania kwasów tłuszczowych. Hormon wzrostu powoduje zmniejszenie liczby receptorów insulinowych błony komórkowej, uważa się jednak, że to zjawisko jest następstwem wtórnej hiperinsulinemii („down legulation”) i że nie odgrywa ono większej roli w diabetogennym działaniu tego hormonu. Przemiana tłuszczów. Hormon wzrostu działa silnie lipolitycznie, powodując wzmożone uwalnianie i utlenianie kwasów tłuszczowych. Wpływ ten wywiera przez pobudzenie syntezy de novo lipazy triglicerydowej. Lipoliza występuje w późniejszym okresie działania STH i jest hamowana przez puromycynę. Przemiana białek. Hormon wzrostu działa silnie anabolicznie. W przeszłości przedstawiono wiele dowodów na to, że insulina jest niezbędnym ogniwem tego wpływu. Obecnie ustalono, że funkcję takiego ogniwa pełnią somatomedyny, których biosynteza podlega kontroli STH, a które wykazują duże podobieństwo pod względem struktury do insuliny i proinsuliny oraz słabo działają insulino- podobnie w tkankach. Przypuszcza się, że w procesach syntezy białka stymulowanych przez hormon wzrostu insulina i somatomedyny wzajemnie się uzupełniają: insulina zabezpiecza prawidłową przemianę glukozy i tłuszczów oraz napływ aminokwasów, zaś somatomedyny pobudzają biosyntezę białek, wzrost fibroblastów i chondrocytów.
O autorze
Podobne wpisy
Pierwotne uszkodzenie włókna osiowego związane z zaburzeniem przemiany mioinozytolu
22 października 2017
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Małżeństwo i planowanie rodzinyJest to problem głównie chorych na cukrzycę typu 1, gdyż ona właśnie jest najczęstsza w wieku, w którym wstępuje się w związek …
- Cykl fosfatydyloinozytoluAktywacji większości komórek towarzyszy przyspieszenie przemiany fosfolipidów, określanej mianem cyklu fosfatydyloinozytolu. Kluczową reakcją w toku tej przemiany jest rozpad fosfatydyloinozytolu, lub też …
- Ziarnistość komórek B w insulinieInsulina zawarta w ziarnistościach komórek B wysp trzustkowych ma budowę krystaliczną i występuje prawdopodobnie w postaci heksamerów. Przemawia za tym także obecność …
- Hipoglikemia poinsulinowąStany niedocukrzenia krwi o różnym nasileniu stanowią najczęstsze powikłanie, spotykane wśród chorych leczonych insuliną. Ich przyczyną jest zalecenie niewłaściwej dawki hormonu przez …
- Autoprzeciwciała przeciw receptorom insulinowymWystępowanie autoprzeciwciał skierowanych przeciw receptorom błonowym komórek znane jest w kilku chorobach, takich jak: nadczynność tarczycy (przeciw receptorom TSH), możliwość mięśni (przeciw …
- Teoria immunologicznaTłumaczy ona występowanie mikroangiopatii cukrzycowej, głównie nefropatii, odczynem immunologicznym błony podstawnej wobec heterologicznej (egzogennej) insuliny i odkładaniem się w niej kompleksów immunologicznych. …
- Komórki PPTen typ komórek występuje najobficiej w wyspach mieszczących się w tylnej części głowy trzustki, w sumie jednak jest ich w całej trzustce …
- Zmiany kości w cukrzycyZmiany w kościach w cukrzycy dzieli się na pierwotne, tzn. wywołane przez samą chorobę, i wtórne, zależne od jej powikłań lub innych …
Konsekwencje alkoholizmu. Jakie mogą być skutki długofalowego picia alkoholu?
Alkoholizm to poważny problem i jedna z groźniejszych chorób cywilizacyjnych naszych czasów. Choć w małych ilościach alkohol nie szkodzi, w większych, przyjmowanych …- Zabiegi chirurgiczne u chorych na cukrzycęPrzeciętnie co druga osoba z rozpoznaną cukrzycą staje wobec konieczności poddania się operacji. Schorzenie to nie stanowi obecnie przeciwwskazania do interwencji chirurgicznych …
- Leczenie cukrzycy w przebiegu zakażeńZakażenia łagodne i przewlekłe, które nie pogarszają stanu metabolicznego, nie wymagają modyfikacji dotychczasowego leczenia cukrzycy. Natomiast zmiana — najczęściej przejściowa — uprzednio …
Najnowsze komentarze