Obecność receptora insulinowego stwierdzono w błonie licznych komórek, takich jak adypocyty, komórki mięśniowe, hepatocyty, limfocyty, inonocyty i in. Zasługuje na uwagę, że insulina jest wiązana przez receptory błonowe wielu komórek, które pobierają glukozę z przestrzeni zewnątrzkomórkowej niezależnie od tego hormonu (należą tu krwinki czerwone, komórki i ośrodkowego układu nerwowego, komórki cewek nerkowych). Zjawiska tego dotąd nie wyjaśniono. Być może zadaniem tych receptorów po związaniu się z insuliną jest wyzwolenie efektów nie związanych z przemianą glukozy (np. transport jonów, aminokwasów). Receptor insulinowy jest glikoproteiną, stanowiącą integralną część błony komórkowej. Jego masa cząsteczkowa wynosi 300 000 do 350 000, przy czym wyróżnia się w nim podjednostki połączone mostkami dwusiarczkowymi: dwie podjednostki a o masie cząsteczkowej około 125 000—130 000 i dwie podjednostki (5 o masie cząsteczkowej 95 000. Te mniejsze podjednostki nie biorą bezpośrednio udziału w wiązaniu insuliny, natomiast wpływają na powinowactwo receptora do tego hormonu. Wiązanie insuliny przez receptory błony komórkowej jest determinowane przez dwie ich właściwości: liczbę i powinowactwo. Na obie te właściwości wpływa ilość insuliny, z jaką komórka się styka. Badania dotyczące internalizacji insuliny sugerują, że ten proces może regulować liczbę receptorów insulinowych w błonie komórkowej zarówno przez wpływ na ich syntezę, jak i recyklizację. Tymi mechanizmami tłumaczy się zjawisko ,,down regulation”, tzn. zmniejszenie liczby receptorów insulinowych na powierzchni komórek w stanach hiperinsulinemii. Z kolei powinowactwo receptora insulinowego maleje w miarę wiązania coraz to nowych cząsteczek insuliny. To zjawisko, zwane ujemną kooperacją, jest następstwem dysocjacji kompleksów, proporcjonalnej do stopnia wysycenia receptorów insulinowych. Zarówno liczba, jak i powinowactwo błonowych receptorów insulinowych może ulegać zmianom w warunkach fizjologicznych: zwiększenie powinowactwa stwierdzono po wysiłkach fizycznych, zaś zmniejszenie w czasie ciąży. Zmianę liczby i powinowactwa receptorów insulinowych na powierzchni komórek opisano także w niektórych chorobach i zespołach klinicznych, cechujących się zmniejszoną lub (rzadziej) zwiększoną wrażliwością na insulinę. Receptory insulinowe stwierdzono także wewnątrz komórek, w aparacie Golgiego, w siateczce śródplazmatycznej, w jądrze. Ich rola nie jest wyjaśniona, prawdopodobnie jednak wiąże się ze zjawiskiem internalizacji insuliny, tzn. przenikania drogą endocytozy (pinocytozy) kompleksów insulina-receptor błonowy do wnętrza komórki. Wewnątrzkomórkowe losy tych kompleksów są zapewne zróżnicowane. Część z nich lub ich składowych trafia do lizosomów, w których ulega degradacji. Dotyczy to w większym stopniu insuliny, natomiast część receptorów jest wykorzystywana i ponownie trafia na powierzchnię komórkową (recyklizacja). Obecność receptorów wiążących insulinę z różnymi strukturami wewnątrzkomórkowymi przemawia jednak za tym, że hormon ten po uwolnieniu się z kompleksu z receptorem błonowym pa tej właśnie drodze może powodować niektóre efekty biologiczne.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Główne składniki pokarmoweIlość białka w diecie jest proporcjonalna do jej wartości energetycznej. Na ogół wystarcza zalecenie spożycia 1,0 g białka na kg masy należnej, …
- Okres przedoperacyjnyPrzed operacją mogą wyłonić się trudności związane z rozpoznaniem oraz z kwalifikacją i przygotowaniem chorego do zabiegu. W chorobach jamy brzusznej niektóre …
- ZaćmaU chorych na cukrzycę występują 2 rodzaje zaćmy: cukrzycowa i starcza. Zaćma cukrzycowa. Ten typ zaćmy, zwanej także metaboliczną (cataiacta diabetica vel …
- Obraz kliniczny i rozpoznanie encefalopatii cukrzycowejKliniczne ujawnienie się choroby naczyniowej nóg w cukrzycy poprzedza różnie długi okres, w którym chory nie zgłasza żadnych dolegliwości, a badaniem przedmiotowym …
Morskie warzywa i ich wpływ na zdrowie.
Algi morskie są znane ludzkości już od wielu wieków, ich znamienite wartości zdrowotne, lecznicze oraz pielęgnacyjne zawdzięczają przede wszystkim warunkom w których …- Wirusowe zapalenie wątroby a cukrzycaCzęstość występowania wirusowego zapalenia wątroby (w.z.w.) u chorych na cukrzycę jest różnie oceniana, co zależy prawdopodobnie od ogólnej zapadalności na tę chorobę …
- LipogenezaKwasy tłuszczowe mogą być syntetyzowane z dowolnego prekursora, który ulega przekształceniu do acetylo-CoA. U ssaków synteza ta przebiega dwiema drogami. Jedna z …
- Teoria genetycznaPodług tej teorii zmiany we włośniczkach w cukrzycy są uwarunkowane genetycznie obecnością określonych konstelacji zmutowanych genów i są objawem towarzyszącym zaburzeniu tolerancji …
- Dynamika zmian stężenia insuliny we krwi u ludziW żywym organizmie komórki B podlegają zmiennym wpływom naturalnej regulacji metabolicznej, hormonalnej i nerwowej, co znajduje wyraz w ciągłych zmianach stężenia tego …
Makarony bezglutenowe i niepalona kasza gryczana
Zdrowy tryb odżywiania jest ważną kwestią dla wielu osób, zwłaszcza dla kobiet. Panie przykładają wielką wagę do tego, co konkretnie spożywają, dlatego …- Choroba małych naczyńSwoiste dla cukrzycy zmiany w naczyniach włosowatych występują prawdopodobnie we wszystkich narządach, w których te naczynia mają błonę podstawną. Przede wszystkim jednak …
Najnowsze komentarze