Rokowanie i zapobieganie nefropatii cukrzycowej

Rokowanie. Do czasu leczenia substytucyjnego dializami, a zwłaszcza przeszczepieniem obcej nerki, rokowanie było złe. Chorzy od pojawienia się dużego białkomoczu nie żyją dłużej niż 5 lat, zaś od wystąpienia pełnego obrazu nefropatii cukrzycowej nie dłużej niż 2 lata. Determinantami prognostycznie niekorzystnymi są: zaawansowany wiek, duży białkomocz, nadciśnienie i duże stężenie kreatyniny i cholesterolu w surowicy. Szczególnie niekorzystne jest rokowanie w razie dołączenia się do cukrzycowego stwardnienia kłębuszków nerkowych odmiedniczkowego zapalenia nerek, któremu sprzyja zaleganie moczu spowodowane atonią pęcherza. Najczęstszą przyczyną zgonu z powodu nefropatii cukrzycowej leczonej zachowawczo jest niewydolność nerek, u wielu pacjentów także zawał mięśnia sercowego (często bezbólowy). Wprowadzenie leczenia dializami i przeszczepiania nerki wybitnie poprawiło rokowanie w nefropatii cukrzycowej i należy dążyć do tego, by możliwie jak największa liczba chorych na cukrzycę z późnymi powikłaniami w nerkach została objęta tym systemem leczenia. Zapobieganie. Ogólne zasady zapobiegania nefropatii cukrzycowej są takie same jak te, które zaleca się w profilaktyce retinopatii. W odniesieniu do nefropatii istotne znaczenie ma ponadto bardzo staranne leczenie nadciśnienia oraz innych chorób nerek, przede wszystkim odmiedniczkowego zapalenia.