W przeciwieństwie do śpiączek hiperglikemicznych — ketonowej i hipermolalnej — kwasica mleczanowa i śpiączka mleczanowa nie są swoistym powikłaniem cukrzycy i występują także w innych chorobach i stanach patologicznych. Chorzy na cukrzycę są jednak skłonni do hiperlaktacydemii bardziej niż inni ludzie i jest to wynikiem zarówno występujących w tej chorobie zaburzeń metabolicznych, jak i zmian morfologicznych. W wyrównanej i nie powikłanej cukrzycy gromadzenie się mleczanu we krwi albo nie jest wzmożone, albo zwiększa się tylko w nieznacznym stopniu, tak że nie znajduje to odbicia w obrazie klinicznym. Natomiast ciężka hiperlaktacydemia połączona z kwasicą i zaburzeniami świadomości może rozwinąć się u chorych na cukrzycę w razie dołączenia się choroby lub czynników, które per se powodują wzrost stężenia anionu mleczanowego we krwi. Należą tu wszystkie choroby i zespoły przebiegające z hipoksją, jak: ciężki krwotok, zapaść, ostry zawał mięśnia sercowego powikłany obrzękiem płuc, ostra i przewlekła niewydolność oddechowa, miejscowe niedokrwienie spowodowane zamknięciem większej tętnicy skrzepem lub zatorem, choroby wątroby (gorsze wykorzystanie mleczanu w procesie glukoneogenezy), choroby nerek (w przypadku kwasicy metabolicznej), a także spożycie alkoholu, na które właśnie chorzy na cukrzycę reagują dużym przyrostem zawartości mleczanu we krwi. Szczególne miejsce wśród czynników etiologicznych kwasicy mleczanowej i śpiączki mleczanowej w cukrzycy zajmują przeciwcukrzycowe pochodne biguanidu. Niewłaściwe ich stosowanie spowodowało wiele przypadków tego powikłania metabolicznego o bardzo niekorzystnym rokowaniu. Poza tym opisano przypadki kwasicy mleczanowej i śpiączki mleczanowej u chorych na cukrzycę bez widocznej przyczyny i określono je mianem „idiopatycznej” kwasicy mleczanowej. Jest jednak prawdopodobne, że przyczyną hiperlaktacydemii były tu bardziej subtelne zaburzenia metaboliczne i zmiany morfologiczne, charakterystyczne dla cukrzycy, których jednak badaniami rutynowymi nie można było rozpoznać.

Powiązane posty:

  1. Przemiana tłuszczów Tłuszcz stanowi najbardziej skondensowaną postać spichrzania substratów energetycznych w wyższych organizmach. Ma on 2-krotnie większą wartość energetyczną (39 kJ/g, czyli 9,3 kcal/g) aniżeli...
  2. Zmiany anatomopatologiczne naczyń krwionośnych w cukrzycy Zmiany w naczyniach krwionośnych (angiopathia diabetica) należą obecnie do najpowszechniej spotykanych zmian morfologicznych w cukrzycy i uważane są za późne powikłania tej choroby....
  3. Swoisty system transportu W usuwaniu nadmiaru cholesterolu z komórek do wątroby, która jest głównym narządem wydalającym go z organizmu, szczególną rolę odgrywa swoisty system transportu związany...
  4. Wyspy trzustkowe Różnicowanie komórek wchodzących w skład wysp trzustkowych staje się widoczne u człowieka już od 9 tygodnia życia płodowego, zaś około 23 tygodnia wyspy...
  5. Przekształcenie proinsuliny Proinsulina ulega przekształceniu przez odłączenie peptydu C i aminokwasów, stanowiących dwupeptydowe połączenie łańcucha C z łańcuchami A i B, w wyniku kolejnego działania...
  6. Mechanizm bioenergetyczny Większe znaczenie wydaje się mieć drugi mechanizm bioenergetyczny, związany z przemianą glukozy w komórkach B. System transportu D-glukozy do tych komórek jest bardzo...