Powikłania cukrzycy w obrębie jamy ustnej były częste i osiągały znaczne nasilenie przed odkryciem insuliny. W owym czasie powszechnym zjawiskiem w tej chorobie były: suchość i żywoczerwony kolor błony śluzowej, pokrytej zaschniętymi pasmami śluzu, gwałtownie postępująca i okrężna próchnica zębów oraz zaawansowane zmiany zapalno-zanikowe przyzębia, przebiegające niekiedy z martwicą wyrostków zębodołowych i obfitym ropotokiem (parodontopathia inllammatoiia piołunda, peiiodontoclasia). Jama ustna była także często siedliskiem zakażeń grzybiczych. Obecnie w cukrzycy prawidłowo leczonej zmiany w jamie ustnej są znacznie łagodniejsze i zmienił się ich obraz, jednak ciągle stanowią one problem medyczny w tej chorobie, zwłaszcza w okresach długotrwałego niewyrównania metabolicznego. Główne nieprawidłowości dotyczą rozwoju i wyrzynania się zębów stałych, powikłań próchnicy zębów, a przede wszystkim choroby przyzębia. Poza tym chory na cukrzycę może stwarzać trudności i wymaga nieco innego podejścia w razie konieczności wykonania u niego zabiegu stomatologicznego.