Wpływ insuliny na przemianę aminokwasów i białek

Insulina jest hormonem anabolicznym, zwiększającym syntezę i hamującym rozpad białka. Dotychczas poznano następujące jej wpływy na przemianę aminokwasów i syntezę białek: 1. Insulina zwiększa transport aminokwasów z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wnętrza komórki. Jest to transport aktywny, selektywny, skierowany przeciw gradientowi stężeń i wymagający nakładu energii. Przechodzenie aminokwasów przez błonę komórkową wykazuje odrębności w porównaniu z transportem heksoz. 2. Insulina pobudza syntezę białka. Ten wpływ jest zarówno pośredni, związany z wytwarzaniem w przebiegu utleniania glukozy ATP wykorzystywanego do aktywacji aminokwasów, jak i bezpośredni. Insulina pobudza syntezę kwasów nukleinowych, w szczególności m-RNA, t-RNA i RNA rybosomów, przy Czym wydaje się, że jej wpływ koncentruje się głównie na procesie translacji. 3. Insulina przeciwdziała rozpadowi białka, hamując syntezę glukozy z aminokwasów. Zmniejsza ona aktywność enzymów kontrolujących przebieg glukoneogenezy: enzymów katalizujących fosforylację pirogronianu, fruktozo-1,6-difosfatazy i glukozo-6-fosfatazy. Prawdopodobnie zmniejsza również syntezę de novo przynajmniej ostatnich 2 enzymów. Ponieważ fosforylacja pirogronianu jest pobudzana przez cAMP, hamowanie glukoneogenezy przez insulinę jest także wynikiem wpływu tego hormonu na zmniejszenie się stężenia cAMP. Zwiększenie zużytkowania aminokwasów w celu biosyntezy białka i hamowanie rozpadu białka w wyniku działania insuliny sprawiają, że po jej wstrzyknięciu zawartość wolnych aminokwasów we krwi (osoczu) się zmniejsza. Ten wpływ hormonów jest zróżnicowany i dotyczy w większym stopniu leucyny, waliny, fenyloalaniny aniżeli alaniny, glutaminianu, seryny i treonin.