Metaboliczne wpływy insuliny ulegają zróżnicowaniu w zależności od tkanki i jej funkcji fizjologicznej. Szczególnie wyraźne odrębności działania tego hormonu występują w tkance mięśniowej, tkance tłuszczowej i w wątrobie. Tkanka mięśniowa. W mięśniach insulina umożliwia wykorzystanie glukozy jako źródła energii oraz pobudza biosyntezę białka. Zwiększa ona transport glukozy do wnętrza komórek mięśniowych, jej spichrzenie w postaci glikogenu oraz przemianę w cyklu glikolitycznym i dalsze utlenienie do CO, z wytworzeniem ATP, niezbędnego jako źródło energii dla aktomiozyny. Czynność heksokinazy podlega w mniejszym stopniu kontroli insuliny aniżeli czynność glukokinazy w wątrobie, tak że czynnikiem regulującym nasilenie i przebieg wewnątrzkomórkowego zużytkowania glukozy w mięśniach jest szybkość przenikania tego cukru przez błonę komórkową. Mięśnie nie zawierają glukozo-6-fosfatazy i glukoza po fosforylacji może opuścić komórkę mięśniową dopiero po przekształceniu do mleczanu lub alaniny, które w wątrobie ulegają resyntezie do glukozy. Insulina aktywnie pobudza transport aminokwasów do wnętrza komórek mięśniowych, jak również wytwarzanie w nich białka. Natomiast lipogeneza ma w mięśniach drugorzędne znaczenie. Nie metabolizują one glukozy w cyklu pentozowym, nie stwierdzono też w nich bezpośredniego antylipolitycznego działania insuliny. Mięśnie zużytkowują natomiast kwasy tłuszczowe otrzymywane z krwią z tkanki tłuszczowej lub uwalniane z chylomikronów i lipoprotein o bardzo małej gęstości (VLDL) przez lipazę lipoproteinową, przy czym proces ich utleniania hamuje glikolizę i utlenienie pirogronianu.
Najnowsze komentarze