Skóra jest siedliskiem zakażeń bakteryjnych i grzybiczych, które u chorych na cukrzycę mogą występować częściej i mają na ogół bardziej gwałtowny lub przewlekły charakter. Sprzyja im niewyrównanie cukrzycy: jeżeli ta choroba jest prawidłowo kontrolowana, ryzyko infekcji skóry nie jest większe niż poza cukrzycą. Ponieważ jednak u wielu chorych wyrównanie zaburzeń metabolicznych nie jest dostateczne i stężenie glukozy we krwi i w płynie zewnątrzkomórkowym jest większe niż u ludzi zdrowych, w ogólnej populacji chorych na cukrzycę częściej niż u innych ludzi spotykamy się z zakażeniami skóry. Przypuszcza się, że czynnikiem bezpośrednio usposabiającym do zakażenia, pizyspieszającym i nasilającym jego postęp, jest wzrost zawartości glukozy w skórze oraz zaburzenie jej ukrwienia spowodowane zmianami w naczyniach. Doniesiono także o zwiększeniu proporcjonalnego udziału cholesterolu w lipidach skóry, o nasileniu lipolizy w skórze, wyrażającym się większą ilością wolnych kwasów tłuszczowych kosztem triglicerydów, oraz o zwiększeniu ilości wolnych aminokwasów w warstwie rogowej naskórka. Nie wiadomo jednak, czy i w jakim stopniu zmiany te odgrywają rolę w podatności skóry chorych na cukrzycę na zakażenia bakteryjne i grzybicze. Zakażenia skóry mogą występować w różnych postaciach klinicznych: jako czyraki pojedyncze i gromadne, rozległe zapalenie skóry i tkanki podskórnej (ropowica) oraz jako zakażenia grzybicze w okolicy sromu, pachwin, bardzo często między palcami nóg, a także jako grzybica paznokci. Częsta w cukrzycy otyłość sprzyja występowaniu grzybicy skóry i wyprzeniom w obrębie fałdów skórnych, np. pod sutkami, w okolicy podbrzusza. Obejmują one nieraz duże przestrzenie o ciemnoczerwonym zabarwieniu i sączącej powierzchni z licznymi grudkami i krostami na obrzeżu. Rozpoznanie zakaźno-zapalnych zmian w skórze chorych na cukrzycę opiera się na takich samych zasadach, jak u ludzi bez cukrzycy. W leczeniu należy położyć bardzo duży nacisk na wyrównanie zaburzeń metabolicznych, co w ciężkich zakażeniach ropnych, np. w ropowicy skóry lub gromadnych czyrakach, może nastręczać duże trudności. Poza tym stosuje się ogólnie i miejscowo odpowiednio dobrane leki przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Regulacja nerwowaWyspy trzustkowe są unerwione przez włókna adrenergiczne, cho- linergiczne i peptydergiczne. Włókna te docierają albo wprost do komórek wysp, albo (w większości) …
- Zmiany składu błony podstawnej w cukrzycyWiększość przeprowadzonych dotąd na ten temat badań dotyczyła błony podstawnej kłębuszków nerkowych, która jest stosunkowo łatwo dostępna. Główną zmianą składu tej błony …
- Leczenie insulinąInsuliny wymagają wszystkie dzieci z przemijającą i trwałą cukrzycą okresu noworodkowego i niemowlęcego oraz wszystkie dzieci, u których w późniejszym okresie życia …
- Nauczanie pacjentówPodejmując szkolenie chorego na cukrzycę należy uwzględnić jego wiek, rodzaj cukrzycy, stan emocjonalny, poziom wykształcenia, zdolność przyswojenia sobie wiadomości, a także sytuację …
- Rozpoznanie różnicowe i leczenie nefropatii cukrzycowejRozpoznanie różnicowe. Nastręcza ono duże trudności z tego względu, że z cukrzycą kojarzą się często różne choroby nerek. Najczęściej różnicuje się nefropatię …
- Lipoliza wewnątrzkomórkowa i utlenianie kwasów tłuszczowychLipoproteiny przenoszące triglicerydy, wydzielane drogą egzocytozy przez enterocyty do przestrzeni międzykomórkowej (chyloimikrony), a przez komórki wątrobowe do przestrzeni okołozatokowych Dissego (VLDL), nie …
- Zespół insulinooporności i acanthosis nigricansWyróżnia się 2 typy tego zespołu, obejmującego łagodne rogowacenie ciemne skóry oraz hiperinsulinemię i wybitną insulinooporność zależną od zmniejszonego wiązania insuliny przez …
- Glukagon we krwiGlukagon trzustkowy oznacza się w osoczu metodą radioimmunologiczną, posługując się przeciwciałami skierowanymi przeciw C-końcowemu fragmentowi tego peptydu — aminokwasom 24—29. Z przeciwciałami …
- Zmiany anatomopatologiczne naczyń krwionośnych w cukrzycyZmiany w naczyniach krwionośnych (angiopathia diabetica) należą obecnie do najpowszechniej spotykanych zmian morfologicznych w cukrzycy i uważane są za późne powikłania tej …
- ProstaglandynyWpływ prostaglandyn na wydzielanie insuliny nie jest dokładnie ustalony, aczkolwiek wiadomo, że modyfikują one czynność komórek B wysp trzustkowych. Zachodzi zasadnicza różnica …
- RemisjaU około 30% dzieci w pierwszym okresie leczenia zapotrzebowanie na insulinę maleje w znacznym stopniu, dając obraz remisji. Ustępują wówczas objawy kliniczne …
Najnowsze komentarze