Zmiany w naczyniach krwionośnych (angiopathia diabetica) należą obecnie do najpowszechniej spotykanych zmian morfologicznych w cukrzycy i uważane są za późne powikłania tej choroby. Dzieli się je na 2 duże grupy. Do pierwszej zalicza się zmiany włośniczek (microangiopathia diabetica); są one swoiste dla cukrzycy i stwierdzenie ich obecności pozwala na niemal pewne anatomopatologiczne rozpoznanie tej choroby. Mikroangiopatia niektórych narządów, jak oczu lub nerek, powoduje swoiste ich uszkodzenie (retinopathia diabetica, nephropathia diabetica), stanowiące stały objaw długotrwałej cukrzycy. Szczególnie często i w znacznym nasileniu zmiany te stwierdza się w wieloletniej cukrzycy typu 1. Drugą grupę stanowią zmiany tętnic i tętniczek, czyli dużych naczyń krwionośnych (macroangiopathia diabetica). Nie są one swoiste dla cukrzycy, aczkolwiek w chorobie tej pojawiają się wcześniej i osiągają większe nasilenie niż u ludzi z prawidłową tolerancją węglowodanową. W obrazie ariatomópatoiogicznym dominują szczególnie w cukrzycy typu 2. W zakres choroby dużych naczyń w cukrzycy wchodzą także nieprawidłowości funkcjonowania żył (venopathia diabetica), jednak dotąd nie stwierdzono odrębności w ich budowie.