Pochodne sulfonylomocznika znajdują zastosowanie jedynie w leczeniu cukrzycy typu 2, a także niektórych postaci cukrzycy typu 3, w których zachowane jest wytwarzanie endogennej insuliny. Na podstawie dotychczasowego doświadczenia ustalono następujące kryteria kliniczne, ułatwiające kwalifikowanie chorych do leczenia tymi związkami: Dobowe zapotrzebowanie na insulinę. Jest to kryterium szczególnie ważne i pozostaje ono w związku z mechanizmem działania przeciwcukrzycowego pochodnych sulfonylomocznika. Najlepiej rokują na skuteczne leczenie tymi związkami ci chorzy, których dobowe zapotrzebowanie na insulinę nie przekracza 20—30 j.m. W razie zapotrzebowania na insulinę przekraczającego 40 j.m. dziennie leczenie tymi związkami zwykle zawodzi. Należy jednak wspomnieć, że w pojedynczych przypadkach insulinooporności pochodne sulfonylomocznika były skuteczne także wówczas, gdy dobowe zapotrzebowanie na ten hormon było bardzo duże. U chorych tych rzeczywisty deficyt endogennej insuliny był prawdopodobnie niewielki i podanie pochodnych sulfonylomocznika przez pobudzenie komórek B wystarczająco go wyrównywało. Masa ciała. Chorzy otyli lepiej oddziaływają na doustne leczenie pochodnymi sulfonylomocznika aniżeli chorzy szczupli, mimo zbliżonego zapotrzebowania na insulinę i mimo że jedni i drudzy reprezentują ten sam (2) typ cukrzycy. Wiek wystąpienia (ujawnienia się) cukrzycy. Leczenie pochodnymi sulfonylomocznika jest najczęściej skuteczne u osób, u których choroba ta ujawniła się po 40 r.ż. W tym bowiem wieku najczęściej występuje cukrzyca insulino- niezależna (typ 2). Czas trwania cukrzycy i leczenia insuliną. W miarę upływu czasu trwania choroby, a zwłaszcza leczenia jej insuliną (z różnych wskazań), szansa na pomyślne wyniki skutecznego leczenia pochodnymi sulfonylomocznika maleje. Wiąże się to z wielkością zapotrzebowania na insulinę, które w miarę trwania choroby zwiększa się. U pacjentów leczonych tym hormonem w dawce dobowej do 40 j.m. przez okres 5 lat istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo skuteczności terapii pochodnymi sulfonylomocznika. Także u tych chorych, którzy nie byli leczeni insuliną, po dłuższym czasie doustne leczenie omawianymi związkami przestaje być skuteczne. Nie stwierdzono wpływu płci ani też wyraźnie dziedzicznego podłoża występowania cukrzycy na wyniki leczenia tej choroby pochodnymi sulfonylomocznika.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Etiopatogeneza mikroangiopatii cukrzycowejMechanizm rozwoju mikroangiopatii cukrzycowej mimo licznych badań ciągle nie jest wyjaśniony do końca. Czynniki środowiskowe nie odgrywają tu — w przeciwieństwie do …
- Rubeosis iridisJest to proces nowotworzenia włośniczek w tęczówce. Liczne sploty naczyniowe pojawiają się na brzegu źrenicznym tęczówki (stąd nazwa), później także w obrębie …
- Rozpoznanie zaburzeń przemiany węglowodanówDo badań laboratoryjnych pomocnych w rozpoznaniu zaburzeń przemiany węglowodanów i mających stąd istotne znaczenie w diagnostyce i kontroli wyrównania cukrzycy należy oznaczenie …
- Mechanizm działania somatostatynyreceptorami błonowymi komórek wrażliwych na jej wpływ. W wyniku tej interakcji zmniejsza się w tych komórkach stężenie cAMP, jednak jej główne działanie …
- GalaktozuriaPróg nerkowy dla galaktozy wynosi 0,5—1,0 mmol/1 (10— 20 mg%) i przekroczenie tej wartości z następczą galaktozurią zdarza się rzadko u dzieci …
- Inne choroby skóryDonoszono o częstym występowaniu w cukrzycy takich dermatoz, jak: liszaj płaski (lichen planus), liszaj twardzinowy i zanikowy (lichen sclerosus et atrophicus), łuszczyca …
- Namiastki cukru i sztuczne środki słodząceNamiastkami (surogatami) cukru nazywa się obdarzone słodkim smakiem substancje zbliżone do glukozy, które swego czasu zaliczano do „nieszkodliwych węglowodanów”. Obecnie w żywieniu …
- Zakażenia skórySkóra jest siedliskiem zakażeń bakteryjnych i grzybiczych, które u chorych na cukrzycę mogą występować częściej i mają na ogół bardziej gwałtowny lub …
- Inne choroby i zespoły kliniczneRóżne zespoły genetyczne skojarzone z zaburzeniem przemiany węglowodanów. Na ogół różnicowanie tych zespołów z cukrzycą idiopatyczną nie jest trudne, ponieważ na pierwszy …
- Cukrzyca chwiejnaNazwą cukrzycy chwiejnej (diabetes mellitus labilis, brittle diabetes) określa się tę postać choroby, która cechuje się dużymi wahaniami glikemii mimo podjęcia prawidłowego …
- Bodźce nerwoweBodźce nerwowe przekazywane przez układ adrenergiczny i cholinergiczny wpływają tak samo na wszystkie rodzaje komórek wysp trzustkowych. Oznacza to, że te bodźce, …
Najnowsze komentarze