Dzieci wśród chorych na cukrzycę stanowią populację o potencjalnie najdłuższym okresie przeżycia, ale zarazem grupę, w której szkody spowodowane tą chorobą występują szczególnie wyraźnie. Dotyczy to zarówno ostrych, jak i przewlekłych jej powikłań. Po przeżyciu 30 lat od momentu zachorowania w dzieciństwie na cukrzycę około 2/5 tych osób podaje przebycie jednego lub więcej stanów ciężkiej kwasicy lub śpiączki ketonowej. Spośród powikłań przewlekłych najwyraźniej uwidacznia się postęp swoistych zmian w naczyniach włosowatych. Po 30 latach trwania cukrzycy prawie wszyscy chorzy mają retinopatię, w tym połowa retinopatię proliferacyjną, a niecałe 10% traci wzrok. U połowy stwierdza się zaawansowaną nefropatię cukrzycową, będącą przyczyną przedwczesnego zgonu, czemu sprzyja zakażenie dróg moczowych i nerek, które stwierdza się u 1/4 tych chorych. Również u połowy występują wyraźne objawy symetrycznej neuropatii obwodowej, a u 1/6 wyraźne objawy wisceropatii. Mniej więcej potowa osób z cukrzycą nabytą w dzieciństwie umiera przed 50 r.ż., a większość spośród drugiej połowy jest dotknięta ciężkim kalectwem. Powoduje to, że cukrzycę występującą w dzieciństwie charakteryzują najwyższe standaryzowane wskaźniki umieralności (5—10-krotnie większa umieralność) i największe skrócenie średniego oczekiwanego okresu przeżycia (15— —17 lat). Te dramatyczne w swej wymowie liczby uzyskano z retrospektywnych badań losów osób, u których cukrzyca (dziecięca) wystąpiła na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych. Należy sądzić, że postęp, jaki się w międzyczasie dokonał i nadal dokonuje w leczeniu cukrzycy (insuliny wysoko oczyszczone, insulina ludzka, programowane wlewy insuliny, samokontrola oparta na oznaczaniu glikemii) poprawiły i nadal będą poprawiać długoterminowe rokowanie w cukrzycy ujawniającej się w wieku dziecięcym. Z drugiej jednak strony obserwacje kliniczne w dalszym ciągu wskazują na ograniczoną szansę przeżycia 30—40 lat z cukrzycą i uniknięcia w tym czasie poważnych powikłań tej choroby. Dlatego też dzieci chore na cukrzycę są w szczególny sposób nadal obciążone ryzykiem największego skrócenia okresu przeżycia i dużego inwalidztwa z powodu tej choroby.