Dzieci wśród chorych na cukrzycę stanowią populację o potencjalnie najdłuższym okresie przeżycia, ale zarazem grupę, w której szkody spowodowane tą chorobą występują szczególnie wyraźnie. Dotyczy to zarówno ostrych, jak i przewlekłych jej powikłań. Po przeżyciu 30 lat od momentu zachorowania w dzieciństwie na cukrzycę około 2/5 tych osób podaje przebycie jednego lub więcej stanów ciężkiej kwasicy lub śpiączki ketonowej. Spośród powikłań przewlekłych najwyraźniej uwidacznia się postęp swoistych zmian w naczyniach włosowatych. Po 30 latach trwania cukrzycy prawie wszyscy chorzy mają retinopatię, w tym połowa retinopatię proliferacyjną, a niecałe 10% traci wzrok. U połowy stwierdza się zaawansowaną nefropatię cukrzycową, będącą przyczyną przedwczesnego zgonu, czemu sprzyja zakażenie dróg moczowych i nerek, które stwierdza się u 1/4 tych chorych. Również u połowy występują wyraźne objawy symetrycznej neuropatii obwodowej, a u 1/6 wyraźne objawy wisceropatii. Mniej więcej potowa osób z cukrzycą nabytą w dzieciństwie umiera przed 50 r.ż., a większość spośród drugiej połowy jest dotknięta ciężkim kalectwem. Powoduje to, że cukrzycę występującą w dzieciństwie charakteryzują najwyższe standaryzowane wskaźniki umieralności (5—10-krotnie większa umieralność) i największe skrócenie średniego oczekiwanego okresu przeżycia (15— —17 lat). Te dramatyczne w swej wymowie liczby uzyskano z retrospektywnych badań losów osób, u których cukrzyca (dziecięca) wystąpiła na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych. Należy sądzić, że postęp, jaki się w międzyczasie dokonał i nadal dokonuje w leczeniu cukrzycy (insuliny wysoko oczyszczone, insulina ludzka, programowane wlewy insuliny, samokontrola oparta na oznaczaniu glikemii) poprawiły i nadal będą poprawiać długoterminowe rokowanie w cukrzycy ujawniającej się w wieku dziecięcym. Z drugiej jednak strony obserwacje kliniczne w dalszym ciągu wskazują na ograniczoną szansę przeżycia 30—40 lat z cukrzycą i uniknięcia w tym czasie poważnych powikłań tej choroby. Dlatego też dzieci chore na cukrzycę są w szczególny sposób nadal obciążone ryzykiem największego skrócenia okresu przeżycia i dużego inwalidztwa z powodu tej choroby.

Powiązane posty:
  1. Lipogeneza Kwasy tłuszczowe mogą być syntetyzowane z dowolnego prekursora, który ulega przekształceniu do acetylo-CoA. U ssaków synteza ta przebiega dwiema drogami. Jedna z nich...
  2. Regulacja hormonalna Spośród hormonów, które bezpośrednio wpływają na wydzielanie insuliny w stopniu mającym znaczenie fizjologiczne, należy wymienić z jednej strony glukagon i niektóre peptydowe hormony...
  3. Otyłość w przebiegu cukrzycy Hiperinsulinemia towarzysząca otyłości w przebiegu cukrzycy typu 2 jest następstwem otyłości i jest co najwyżej modyfikowana przez dysfunkcję komórek B. Przekonywającego dowodu, przemawiającego...
  4. Rokowanie i zapobieganie encefalopatii cukrzycowej Rokowanie. Jest ono w chorobie naczyniowej nóg nadal niepewne i mimo dużego postępu w leczeniu chorób naczyń u chorych na cukrzycę notuje się...
  5. Wirusowe zapalenie wątroby a cukrzyca Częstość występowania wirusowego zapalenia wątroby (w.z.w.) u chorych na cukrzycę jest różnie oceniana, co zależy prawdopodobnie od ogólnej zapadalności na tę chorobę badanej...
  6. Problemy socjalne chorych na cukrzycę Mimo że cukrzyca jest chorobą nieuleczalną, trwającą całe życie i stanowiącą niewątpliwie upośledzenie somatyczne, a nieraz i psychiczne, to jednak właściwe jej leczenie...