Próba obciążenia insuliną

Polega ona na dożylnym wstrzyknięciu na czczo insuliny krystalicznej krótko działającej (Insulinum Maxirapid Polfa) w dawce 0,1 j.m. na kg masy ciała i prześledzeniu glikemii w krótkich (15 min) odstępach czasu przez 120, czasem 150 lub 180 min. U ludzi zdrowych stężenie glukozy we krwi zmniejsza się szybko i w ciągu 30 min osiąga 50°/o wartości wyjściowej, po czym zwiększa się i powraca do wartości wyjściowej pomiędzy 90 a 120 min. W cukrzycy przebieg glikemii po wstrzyknięciu insuliny zależy od wrażliwości na ten hormon, która jest na ogół większa w cukrzycy typu 1 aniżeli typu 2. W insulinooporności nie stwierdza się obniżenia poziomu glikemii nawet po wstrzyknięciu znacznie większych dawek insuliny. Próba obciążenia insuliną ma znaczenie diagnostyczne także w innych chorobach. Zmniejszenie wrażliwości na ten hormon stwierdza się w akromegalii, chorobie Cushinga, niedoczynności tarczycy, otyłości i marskości wątroby. Nadwrażliwość natomiast charakteryzuje stany niedoczynności części gruczołowej przysadki i kory nadnerczy. W tych zespołach klinicznych już po podaniu 1/2 lub 1/3 testowej dawki insuliny występuje głęboka hipoglikemia.