Oznaczając dostatecznie często glikemię po dożylnym wstrzyknięciu testowej dawki insuliny, można w jej przebiegu wyróżnić 3 okresy: 1 — trwający około 5 min, w ciągu którego stężenie glukozy we krwi pozostaje nie zmienione, 2 — trwający prawidłowo 20—25 min, w ciągu którego glikemia ulega szybkiemu zmniejszeniu oraz 3 — w ciągu którego glikemia zaczyna wzrastać. Obniżenie poziomu glikemii w drugim okresie odpowiada zużytkowaniu glukozy i można je wyrazić za pomocą wskaźnika insulinowego (i) zaproponowanego przez Francksona. Po wstrzyknięciu dożylnie insuliny w dawce 0,1 j.m. na kg masy ciała oznacza się glikemię co 5 min przez 30 min, a następnie co 10 przez następne 30 min. Zmniejszenie się glikemii pomiędzy 5 min a najmniejszą wartością jest wykładnicze i w skali półlogarytmicznej przedstawia się w postaci prostej, której kąt nachylenia określa wielkość wskaźnika insulinowego (i), wyrażającego zużytkowanie glukozy w mg/dl/min. U osób zdrowych, reagujących prawidłowo na insulinę, uzyskano wartości (i): cd 3,5 X 10-2 do 12,7 X 10-2 mg/dl/min.