Spośród innych przewlekle stosowanych leków, które zmniejszają wydzielanie insuliny, należy wymienić ienytoinę i pochodne lenotiazyny. Opisano wyraźnie pogorszenie przebiegu cukrzycy, a nawet wystąpienie śpiączki bipermolalnej (osmotycznej), u chorych na cukrzycę typu 2 leczonych dużymi dawkami fenytoiny. Lek ten zmniejsza wydzielanie insuliny stymulowane glukozą (obie fazy) oraz tolbutamidem. Efekt ten jest prawdopodobnie rezultatem zmiany potencjału błony komórek B i utrudnienia w ten sposób napływu jonów wapniowych do cytozolu tych komórek. Mechanizm zmniejszenia wydzielania insuliny przez pochodne fenotiazyny jest nie wyjaśniony. Przypuszcza się, że leki te wzmagają analogiczny wpływ katecholamin bądź zwiększają ich wydzielanie.

Powiązane posty:
  1. Transport tłuszczów Z wyjątkiem kwasów tłuszczowych o krótkich łańcuchach cały tłuszcz pokarmowy przedostaje się do krwi za pośrednictwem naczyń chłonnych. Komórki jelita estryfikują kwasy tłuszczowe...
  2. Kalmodulina Głównym ogniwem łączącym napływ wolnych jonów wapniowych do cytozolu z procesem wydzielania insuliny jest kalmodulina, białko o masie cząsteczkowej 17 000, występujące we...
  3. Insulina we krwi u chorych na cukrzycę Oznaczanie insuliny (IRI) we krwi chorych na cukrzycą typu 1 ma niewielkie znaczenie, gdyż w tej postaci choroby wskutek uszkodzenia i zniszczenia znacznej...
  4. Inne hormony wysp trzustkowych W wyspach trzustkowych około 20% komórek obdarzonych właściwościami wydzielniczymi stanowią komórki nie-B. Są to komórki A (około 15%) wydzielające glukagon, komórki D (około...
  5. Zmiany naczyniowe w siatkówce Obejmują one wszystkie rodzaje zmian naczyniowych charakterystycznych dla mikroangiopatii cukrzycowej. W okresie wczesnym (retinopathia simplex, backgiound letinopathy) następuje zwiększenie przepływu naczyniowego w siatkówce,...
  6. Obliczenie wskaźnika insulinowego Oznaczając dostatecznie często glikemię po dożylnym wstrzyknięciu testowej dawki insuliny, można w jej przebiegu wyróżnić 3 okresy: 1 — trwający około 5 min,...