Spośród innych przewlekle stosowanych leków, które zmniejszają wydzielanie insuliny, należy wymienić ienytoinę i pochodne lenotiazyny. Opisano wyraźnie pogorszenie przebiegu cukrzycy, a nawet wystąpienie śpiączki bipermolalnej (osmotycznej), u chorych na cukrzycę typu 2 leczonych dużymi dawkami fenytoiny. Lek ten zmniejsza wydzielanie insuliny stymulowane glukozą (obie fazy) oraz tolbutamidem. Efekt ten jest prawdopodobnie rezultatem zmiany potencjału błony komórek B i utrudnienia w ten sposób napływu jonów wapniowych do cytozolu tych komórek. Mechanizm zmniejszenia wydzielania insuliny przez pochodne fenotiazyny jest nie wyjaśniony. Przypuszcza się, że leki te wzmagają analogiczny wpływ katecholamin bądź zwiększają ich wydzielanie.

Powiązane posty:

  1. Przemiana tłuszczów Tłuszcz stanowi najbardziej skondensowaną postać spichrzania substratów energetycznych w wyższych organizmach. Ma on 2-krotnie większą wartość energetyczną (39 kJ/g, czyli 9,3 kcal/g) aniżeli...
  2. Zmiany anatomopatologiczne naczyń krwionośnych w cukrzycy Zmiany w naczyniach krwionośnych (angiopathia diabetica) należą obecnie do najpowszechniej spotykanych zmian morfologicznych w cukrzycy i uważane są za późne powikłania tej choroby....
  3. Swoisty system transportu W usuwaniu nadmiaru cholesterolu z komórek do wątroby, która jest głównym narządem wydalającym go z organizmu, szczególną rolę odgrywa swoisty system transportu związany...
  4. Wyspy trzustkowe Różnicowanie komórek wchodzących w skład wysp trzustkowych staje się widoczne u człowieka już od 9 tygodnia życia płodowego, zaś około 23 tygodnia wyspy...
  5. Przekształcenie proinsuliny Proinsulina ulega przekształceniu przez odłączenie peptydu C i aminokwasów, stanowiących dwupeptydowe połączenie łańcucha C z łańcuchami A i B, w wyniku kolejnego działania...
  6. Mechanizm bioenergetyczny Większe znaczenie wydaje się mieć drugi mechanizm bioenergetyczny, związany z przemianą glukozy w komórkach B. System transportu D-glukozy do tych komórek jest bardzo...