Działanie tej grupy leków zależy od tego, jakie receptory komórek B pobudzają bądź też blokują. Praktyczne znaczenie mają głównie związki hamujące wydzielanie insuliny przez wpływ na receptory adrenergiczne (stymulujące receptory B-adrenergiczne lub blokujące receptory B-adrenergiczne). Niektóre z nich, jak aminy sympatykomimetyczne o działaniu pośrednim (efedryna, amfetamina) lub blokujące receptory B-adrenergiczne (propranolol), są szeroko stosowane przez dłuższe okresy i mogą pogarszać tolerancję węglowodanów.

Powiązane posty:
  1. Biosynteza i wydzielanie insuliny U człowieka, podobnie jak u wszystkich kręgowców, insulina jest wytwarzana w swoistych komórkach B wysp trzustkowych, a następnie wydzielana do krwi, z którą...
  2. Polipeptyd trzustkowy Jak dotąd, niewiele wiadomo o wpływie tego peptydu na czynność komórek B. W badaniach doświadczalnych stwierdzono, że u niektórych gatunków zwierząt (mysz, pies)...
  3. Proinsulina we krwi Proinsulina stanowi około 6% aktywności insulinowej (IRI) ekstrahowanej z trzustki i podobną proporcję tego prohormonu w odniesieniu do wartości IRI stwierdza się we...
  4. Glukagonopodobne peptydy jelitowe (enteroglukagon) Z błony śluzowej żołądka i jelit wszystkich kręgowców uzyskano substancję o właściwościach immunologicznych i częściowo biologicznych zbliżonych do właściwości glukagonu wytwarzanego przez komórki...
  5. Błona podstawna Zmiany w strukturze i czynności błony podstawnej stanowią zasadniczy element mikroangiopatii cukrzycowej i w ciągu ostatnich lat błona ta stała się przedmiotem szczególnego...
  6. Nieprawidłowa tolerancja glukozy Jest to stan, który odpowiada według dawniejszych określeń cukrzycy chemicznej (diabetes mellitus chemicus, Chemical diabetes) lub tzw. przypadkom granicznym (borderline cases). Stężenie glukozy...