Ma ono na celu: 1) przywrócenie pH krwi do wartości nie stanowiącej bezpośredniego zagrożenia życia i 2) zahamowanie gromadzenia się anionu mleczanowego w płynach ustrojowych. Pierwszy cel osiąga się przez podanie leków alkalizujących, drugi bardziej złożonymi sposobami. Alkalizacja. Stosuje się 8,4% roztwór wodorowęglanu sodowego w ilości doprowadzającej pH krwi do 7,2. Niektórzy autorzy zalecają co prawda podanie na początku dużej ilości tego wodorowęglanu (do 500 mmol w ciągu 6—8 h), przeważa jednak pogląd sugerujący bardziej ostrożną alkalizację. Jest to podyktowane kilkoma względami. Przede wszystkim nawet bardzo duża ilość wodorowęglanu nie jest w stanie zneutralizować całego nadmiaru kwasu mlekowego, którego wytwarzanie w stanach ciężkiej kwasicy może sięgać nawet 10 mmol/min. Postępowanie takie kryje w sobie natomiast niebezpieczeństwo nadmiernej alkalizacji w późniejszym okresie. Wodorowęglan po wymianie sodu na wodór dysocjuje do CO, który zostaje wydalony przez płuca, natomiast w organizmie pozostaje duża ilość mleczanu sodowego, który z chwilą przywrócenia prawidłowego metabolizmu działa tak samo alkalizująco, jak jego dożylny wlew. Ponadto u chorych na cukrzycę, u których kwasica mleczanowa rozwinęła się w wyniku przyjmowania pochodnych biguanidu, nadmierna alkalizacja utrudnia wydalenie tych związków z organizmu. Przenikają one z komórki do środowiska zewnętrznego na zasadzie dyfuzji niejonowej i wzrost gradientu pH pomiędzy środowiskiem zewnątrz- i wewnątrzkomórkowym kieruje je na powrót do komórek. Zmniejszenie gromadzenia się mleczanu w płynach ustrojowych. Postępowanie mające na celu osiągnięcie tego efektu obejmuje: 1. Stosowanie insuliny, która przez nasilenie tlenowej przemiany pirogronianu usuwa mleczan, a równocześnie hamuje ketogenezę, która czasem może towarzyszyć kwasicy mleczanowej. Dawka tego hormonu i droga jego podania zależą od aktualnego stężenia glukozy we krwi, które najczęściej nie jest zbyt duże. Insulinę powinno się stosować także u chorych na cukrzycę z normoglikemią, podając równocześnie we wlewie dożylnym 5% roztwór glukozy. 2. Odstawienie pochodnej biguanidu, o ile chory przedtem ją otrzymywał. Dotyczy to bez wyjątku wszystkich leków tej grupy, które obecnie znajdują zastosowanie w leczeniu cukrzycy. 3. Poprawienie perfuzji i utlenowania tkanek przez podanie tlenu do oddychania i stosowanie leków zwiększających przepływ naczyniowy. 4. Podanie dożylnie błękitu metylenowego jako akceptora wodoru w dawce 1,5—5 mg na kg masy ciała (połowę we wstrzyknięciu i połowę w dożylnym wlewie w ciągu 3—4 h). W kwasicy mleczanowej występującej podczas stosowania pochodnych biguanidu metoda ta jest jednak — wobec wzrostu stężenia pirogronianu we krwi — mało przydatna. 5. Hemodializę, głównie w kwasicy mleczanowej spowodowanej przyjmowaniem przeciwcukrzycowych pochodnych biguanidu, aczkolwiek skuteczność tego postępowania jest różnie oceniana. 6. Równoczesne leczenie chorób towarzyszących cukrzycy, które mogły stanowić czynnik wyzwalający wystąpienie kwasicy mleczanowej (leczenie zakażeń, niewydolności oddechowej, niewydolności krążenia, niedokrwistości, chorób nerek i wątroby). W latach siedemdziesiątych zaproponowano w leczeniu kwasicy mleczanowej stosowanie dwuchlorooctanu (w dawce 50 mg na kg masy ciała przez kilka dni), który pobudzając układ dehydrogenazy pirogronianowej zmniejsza stężenie mleczanu we krwi w cukrzycy doświadczalnej u zwierząt, jak również normuje stymulowaną i samoistną hiperlaktacydemię u ludzi.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Rozpoznanie różnicowe i leczenie nefropatii cukrzycowejRozpoznanie różnicowe. Nastręcza ono duże trudności z tego względu, że z cukrzycą kojarzą się często różne choroby nerek. Najczęściej różnicuje się nefropatię …
Czym się różni USG płodu 4D od 3D?
Ciąża jest pięknym, ale zarazem bardzo stresującym czasem dla każdego rodzica. Na szczęście, współczesna medycyna dysponuje wieloma narzędziami diagnostycznymi, które pozwalają monitorować …- Zabiegi stomatologiczne u chorych na cukrzycęProblemy, wobec których staje lekarz dentysta wykonując zabieg stomatologiczny u chorego na cukrzycę, są podobne — chociaż na mniejszą skalę — do …
- Cykliczne nukleotydyInsulina zmniejsza stężenie cAMP w komórkach, głównie przez aktywację fosfodiesterazy, i powoduje przejściowy wzrost stężenia cGMP. Wpływ hormonu na cAMP występuje jednak …
- Regulacja metaboliczna-glukozaGlukoza jako regulacja metaboliczna. Stężenie glukozy we krwi napływającej do trzustki jest najsilniejszym i najważniejszym czynnikiem fizjologicznym regulującym wytwarzanie i wyrzut insuliny. …
- Obraz kliniczny i leczenie cukrzycyNa ukształtowanie się obrazu klinicznego cukrzycy składają się z jednej strony zróżnicowane czynniki etiologiczne, doprowadzające do bezwzględnego lub względnego niedoboru insuliny, z …
- Patogeneza śpiączki mleczanowejPodstawowym zaburzeniem w omawianym zespole jest nadmierne gromadzenie się we krwi (płynie ustrojowym) kwasu mlekowego oraz mleczanu i wystąpienie kwasicy metabolicznej. Może …
- Epidemiologia kardiopatii cukrzycowejBadania dotyczące częstości występowania choroby naczyniowej mózgu są mniej liczne niż analogiczne badania nad chorobą niedokrwienną serca. Jak wynika z -koordynowanych przez …
- Terenowa poradnia cukrzycowaJest ona zwykle częścią wielospecjalistycznego ambulatoryjnego ośrodka służby zdrowia, przeznaczonego dla większej liczby mieszkańców (województwa, dużego miasta). Dostateczna sieć tych poradni decyduje …
- Wskazania do stosowania pochodnych sulfonylomocznika w leczeniu cukrzycyPochodne sulfonylomocznika znajdują zastosowanie jedynie w leczeniu cukrzycy typu 2, a także niektórych postaci cukrzycy typu 3, w których zachowane jest wytwarzanie …
- Preparaty insuliny o „pośrednio" długim okresie działaniaNależą tu te insuliny, których okres aktywności mieści się pomiędzy 12 a 24 h. Wysiłki producentów zmierzają przy tym do uzyskania preparatów, …
Najnowsze komentarze