Rokowanie. Jest ono u chorych na cukrzycę gorsze aniżeli u pacjentów z prawidłową przemianą węglowodanów. Jest to widoczne w przebiegu zawału mięśnia sercowego. Śmiertelność przedszpitalna z powodu zawału jest u tych chorych taka sama jak u osób bez cukrzycy, jednak śmiertelność szpitalna jest większa. Ta ostatnia jest szczególnie duża w początkowym okresie leczenia szpitalnego; z przeprowadzonych w Warszawie badań wynika, że w ciągu pierwszych 28 dni pobytu w szpitalu śmiertelność z powodu zawału była u chorych na cukrzycę dwukrotnie większa aniżeli u odpowiednio dobranych chorych bez cukrzycy. Ta „nadwyżka” zgonów wśród osób z cukrzycą jest spowodowana przede wszystkim większą śmiertelnością z powodu takich powikłań zawału mięśnia sercowego, jak zaburzenia przewodzenia i zaburzenia rytmu. Gorsze rokowanie w zawale mięśnia sercowego u chorych na cukrzycę nie jest dotąd w pełni wyjaśnione i pod uwagę bierze się zarówno większą u nich częstość występowania gorzej na ogół rokującego zawału przedniego, jak i swoiste dla cukrzycy zmiany w sercu składające się na obraz kardiopatii cukrzycowej. W cukrzycy gorsze jest także rokowanie po przebyciu zawału. Szansa przeżycia 12 lat po pierwszym zawale mięśnia sercowego jest tu około 2 razy mniejsza aniżeli u osób bez cukrzycy. Zapobieganie. Chociaż zależność pomiędzy rozwojem choroby niedokrwiennej serca a stopniem zaburzeń metabolicznych w cukrzycy (glikemią) jest różnie oceniana, optymalne wyrównanie tych zaburzeń od początku choroby stanowi jeden z podstawowych warunków zapobiegania występowaniu zmian w naczyniach wieńcowych u chorych na cukrzycę. Istotne znaczenie ma ponadto eliminowanie wpływu innych czynników zagrożenia chorobą niedokrwienną serca, niezależnych od cukrzycy (otyłość, nadciśnienie, hipercholesterolemia, palenie tytoniu). Być może takie postępowanie zmniejszy dużą śmiertelność w przebiegu zawału mięśnia sercowego u chorych na cukrzycę. Można też oczekiwać, że bardzo dokładny nadzór metaboliczny i stosowanie z reguły insuliny przyczyni się do zmniejszenia liczby zgonów w przebiegu już rozwiniętego zawału u tych osób.