W rozpoznaniu cukrzycy idiopatycznej, czyli typu 1 i 2, należy uwzględnić: 1. Cukromocze na innym tle. 2. Hiperglikemie w przebiegu różnych chorób o ustalonej najczęściej etiologii. Mogą one być przemijające lub trwałe (w razie wtórnego nieodwracalnego uszkodzenia komórek B wysp trzustkowych), dając obraz kliniczny cukrzycy wtórnej lub skojarzonej (typ 3). Zaburzenia metaboliczne i spowodowana nimi hiperglikemia w przebiegu różnych chorób mogą się także przyczyniać do ujawnienia się cukrzycy idiopatycznej, z reguły typu 2, u osób genetycznie predysponowanych do tej postaci choroby.