Do najpowszechniejszych pomiarów przepływu krwi w kończynach należy określenie wskaźnika oscylometrycznego i temperatury skóry: oba te parametry ulegają zmniejszeniu w chorobie naczyniowej nóg, zaś w zaawansowanym zwężeniu tętnic oscylacje znikają zupełnie. Objawem charakterystycznym dla segmentowego zamknięcia lub zwężenia dużych tętnic proksymalnych (np. tętnicy udowej) jest zniknięcie oscylacji i spadek ciśnienia skurczowego w razie zgięcia grzbietowego stopy w stawie skokowym na okres 30 s (vanishing exercise test). Dokładne określenie przepływu naczyniowego krwi w kończynach uzyskuje się, stosując takie metody pomiarowe, jak: sligmooscylografia, reoangiogralia, lotopletyzmograiia i pletyzmografia okluzyjna. Mają one zastosowanie w rozpoznawaniu niezbyt nasilonych zaburzeń przepływu w początkowym okresie cukrzycy typu 1, ponadto dla celów badawczych (np. oceny wpływu leków). Stosowanie metody pletyzmogralicznej do badania przepływu naczyniowego krwi u chorych ze zgorzelą stopy wymaga stosowania uszczelniających wkładów plastykowych jednorazowego użytku. Obecnie szerokie praktyczne zastosowanie w diagnostyce angiologicznej znajduje badanie ultrasonograficzne wg Dopplera, które służy do pomiaru szybkości przepływu krwi, a które w kończynach dolnych umożliwia pomiar ciśnienia skurczowego na dowolnej wysokości i w ten sposób pozwala ustalić miejsce zwężenia lub przeszkody w tętnicy. W chorobie naczyniowej nóg w cukrzycy ciśnienie skurczowe jest z reguły w okolicy kostki niższe niż na ramieniu. Metoda Dopplera dostarcza także informacji o stanie naczyń za pomocą pomiaru szybkości przepływu krwi: miejsce zwężenia łub zamknięcia światła ustala się na podstawie sygnałów słuchowych. Badanie radiologiczne uwidacznia zwapnienia nie tylko wzdłuż przebiegu dużych tętnic, ale także małych tętniczek, w tym także tętniczek śródstopia, a nawet palców. Poza tym pokazuje zmiany w obrębie kości i stawów stopy. Ponieważ w cukrzycy zmiany w tętnicach i tętniczkach mają charakter rozlany i z reguły sięgają aż do końca kończyny, arteriografia kończyn ma tu mniejszą przydatność diagnostyczną. Niekiedy może jednak wystąpić niedrożność odcinkowa większego pnia tętnicy i wówczas badanie to umożliwia dokładne umiejscowienie przeszkody i stanowi zarazem wskazówkę do leczenia operacyjnego.

Powiązane posty:
  1. Komórki D Komórki D są podobne do komórek A i dzisiaj uważa się, że są one identyczne z opisanymi poprzednio komórkami At. W odróżnieniu jednak...
  2. Wpływ leków na wydzielanie insuliny Niektóre leki wpływają na biosyntezę i (lub) wydzielanie insuliny. Ma to znaczenie w klinice ze względu zarówno na wykorzystanie w terapii cukrzycy związków,...
  3. Nadwrażliwość typu komórkowego W tym typie nadwrażliwości pojawiają się — wskutek proliferacji limfocytów pomocniczych (TH) — uczulone limfocyty, które w dalszym kontakcie z antygenem (insuliną) uwalniają...
  4. Somatostatyna we krwi W związku z tym, że głównym źródłem somatostatyny we krwi jest przewód pokarmowy i że wątroba zatrzymuje i degraduje znaczne ilości tego hormonu...
  5. Stwardnienie tętniczek i tętnic typu Monckeberga Stwardnienie tętniczek. Polega ono na zwłóknieniu i odkładaniu się pomiędzy śródbłonkiem naczyniowym a zanikłą błoną środkową substancji szklistej, która powoduje pogrubienie ścian tętniczek...
  6. Potencjalna nietolerancja glukozy Dawniej stan ten nazywano cukrzycą potencjalną lub (retrospektywnie) stanem przedcukrzycowym (piaediabetes). Rozpoznaje się ją u osób, u których test tolerancji glukozy daje wynik...