Leczenie neuropatii

W razie niewyrównania cukrzycy należy dokonać korekty jej leczenia zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami. Neuropatia cukrzycowa nie narzuca pod tym względem specjalnych wymogów i chorzy z cukrzycą typu 2 mogą otrzymywać leki doustne, o ile są one skuteczne. U chorych z zaawansowaną neuropatią wegetatywną leczonych insuliną należy mieć na uwadze opóźnienie opróżniania się żołądka i wchłaniania jelitowego glukozy oraz wyłączenie odpowiedzi ze strony rdzenia nadnerczy na obniżenie poziomu glikemii, co z jednej strony pogłębia efekt hipoglikemizujący insuliny, z drugiej eliminuje subiektywne odczucie zbliżającego się stanu niedocukrzenia krwi. W leczeniu ukierunkowanym na patogenezę neuropatii cukrzycowej obiecująco zapowiada się stosowanie swoistego inhibitora reduktazy aldozowej, zmniejszającego wytwarzanie sorbitolu. Ze wstępnych doniesień wynika, że lek ten daje wyraźną obiektywną poprawę, wyrażającą się przyspieszeniem przewodzenia w nerwach motorycznych i czuciowych. Potrzebne są jednak długotrwałe obserwacje dla pełnej oceny skuteczności tego preparatu. Leczenie dolegliwości i objawów związanych z neuropatią jest objawowe. Ogólnie stosuje się witaminy z grupy B, pirofosforan tiaminy (Cocarboxylasum), kwas liponowy, witaminę B12 w dużych dawkach. Celem złagodzenia dolegliwości czuciowych (bóle, pieczenie) zaleca się leki przeciwpadaczkowe, jak karbamazepinę (Amizepin) i fenytoinę (Phenydantoin). Hipotonię ortostatyczną można niekiedy opanować podając glikokortykosteroidy, np. fluorokortolon. W atonii żołądka i pęcherza moczowego pomocne może być podanie prostygmi- ny i metoklopramidu. W przypadku bardzo dużego zalegania moczu wyraźną poprawę przynosi przecięcie zwieracza wewnętrznego pęcherza. Biegunka poddaje się czasem leczeniu antybiotykami o szerokim zakresie działania. W impotencji niektórzy zalecają stosowanie gonadotropiny (Biogonadyl) i testosteronu, a także leków poprawiających przepływ naczyniowy, aczkolwiek skuteczność takiego leczenia jest bardzo wątpliwa. W każdym też przypadku należy wyjaśnić, czy pacjent nie przyjmuje innych leków, które mogą upośledzać potencję! np. leków przeciwnadciśnieniowych, spironolaktonów, leków antycholinergicznych. Obecnie coraz szersze zastosowanie w leczeniu tego powikłania znajduje wszczepianie do ciał jamistych protezy silikonowej, wypełnianej płynem przez pompę umieszczoną w worku mosznowym.